Πολλὲς φορὲς ἀκούγεται λίγο …μοιραία αὐτὴ ἡ φράσις, ἀλλὰ ἐὰν ἀναλογισθοῦμε τὸ ἀπὸ ποῦ προερχόμεθα καὶ ποῦ θὰ φθάσουμε, ἴσως νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς παραμένουμε, παρὰ τὶς ὅποιες προσωπικές μας διαφοροποιήσεις, «κομμάτια» τοῦ γενικοτέρου συνόλου καὶ τελικῶς τμήματα ἑνὸς μεγάλου ὀργανισμοῦ.
Ἐὰν ὅμως ἕνας ὀργανισμὸς πρόκειται νὰ πεθάνῃ, τότε ὅσο κι ἐὰν κάποια κύτταρά του πασκίζουν νὰ ἀναγεννηθοῦν, δὲν θὰ καταφέρουν νὰ ἀλλάξουν τὴν πορεία τοῦ ὀργανισμοῦ πρὸς τὸν θάνατο.
Ἐὰν πάλι αὐτὸς ὁ ὀργανισμὸς πρόκειται νὰ ἐπιβιώσῃ, τότε ὅσα ἀσθενικὰ κύτταρα κι ἐὰν ὑπάρχουν μέσα του, τελικῶς θὰ ἐκτοπισθοῦν ἀπὸ τὰ ὑγειῆ.
Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε τοὺς ἑαυτούς μας ὡς κομμάτια, ἀπεκομμένα ἀπὸ τὸ σύνολον, τότε ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντικρύσουμε τὸ μεγαλεῖον τοῦ συνόλου.
Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ πόσο «σωστὰ λειτουργοῦν ὅλα», πρέπει μὲ κάποιον «μαγικό» τρόπο νὰ «ἐξέλθουμε» τῶν καταστάσεων καὶ νὰ μεταμορφωθοῦμε σὲ παρατηρητές. Κι ὅσο μεγαλυτέρα ἡ ἀπόστασις τοῦ παρατηρητοῦ, τόσο πληρεστέρα ἡ εἰκόνα του.
Ἡ διαφορὰ λοιπὸν εἶναι στὸ πῶς ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμεθα τὰ γεγονότα κι ὄχι στὰ ἴδια τὰ γεγονότα.
Τὰ πάντα εἶναι συνδεδεμένα μεταξύ τους καὶ ὅλα μαζὺ συντελοῦν στὴν κοινὴ πορεία.
Τὸ ποιὰ πράγματι εἶναι ἡ πορεία ὀφείλουμε νὰ ἀνακαλύψουμε.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.