Μιὰ ἀπό τις κυριότερες λειτουργίες τοῦ νοῦ μας εἶναι τὸ νὰ ταξινομῇ καὶ να ὀργανώνῃ τὰ πράγματα σὲ κατηγορίες. Ἔτσι ὀτιδήποτε καινούργιο προσλαμβάνουμε μέσα ἀπό τις αἰσθήσεις μας, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, τὸ κατατάσσουμε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς προϋπάρχουσες κατηγορίες.
Συνδέουμε δηλαδὴ τὸ ἄγνωστο μὲ κάτι γνωστό.

Γιὰ παράδειγμα…
Ἄν δοκιμάσουμε μιὰ καινούργια γεύσῃ ἀμέσως εἴμαστε σὲ θέση νὰ ποῦμε μὲ τὶ μοιάζει, τὶ μᾶς θυμίζει… Κάνουμε δηλαδὴ ἀναφορὰ στὶς καταγεγραμμένες ἐμπειρίες ποὺ  ἔχουμε ἀπὸ τὰ ταξείδια μας στον κόσμο τῶν γεύσεων.
Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο κάνουμε μὲ ὅλα τὰ πράγματα καὶ μὲ ὄλες τὶς καινούργιες ἐμπειρίες.

Στὴν προσπάθεια μας νὰ ἀποφύγουμε τὸν πόνο, ποὺ εἶναι ἀπὸ τὰ κυριότερα μελήματά μας φυσικά, σὲ κάποια «ῥάφια ταξινομήσεως» ὑπάρχει ἔνας «συναγερμός».
Καὶ μέσα στὸν νοῦ μας λέμε: «αὐτὸ μοιάζει μὲ ἐκεῖνο, ποὺ σιχαίνομαι καὶ φοβάμαι.»
Ὅταν ἐστιαζόμαστε συνεχῶς σὲ αὐτὰ ποὺ φοβόμαστε καὶ σ αὐτά που σιχαινόμαστε, ὅταν ἔχουμε ἀρνητικὲς πεποιθήσεις γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τὴν ζωὴ καὶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ μας, ὅταν νοιώθουμε ὅτι δὲν ἀξίζουμε τὴν ἀγάπη, ὅταν δεν ἐμπιστευόμαστε τὴν ζωή, εἶναι φυσικὸ τὰ περισσότερα «ῥάφια» μέσα στὸν νοῦ μας νὰ ἔχουν ἐπάνω τοὺς …«συναγερμό»!!! Ἔτσι κάθε καινούργια ἐμπειρία «κτυπᾶ» ἕνα «συναγερμό» ἀπειλῇς.

Ἂν πιστεύουμε ὅτι ὁ κόσμος γύρω μας εἶναι κακός, τότε κάθε εὐγένεια καὶ καλοσύνη τὴν εἰσπράττουμε σὰν «δούρειο ἴππο» καὶ μπαίνει σὲ λειτουργία ὁ μηχανισμὸς ἀμύνης μας καὶ ἐξολοθρεύσεως τοῦ ἐχθροῦ.
Τὸ νὰ ἐπιστρέψουμε στὸν κόσμο τῆς ἀθωότητος δὲν σημαίνει ὅτι ὅλα εἶναι καλὰ καὶ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ μᾶς φερθοῦν μὲ ἀγάπη καὶ καλοσύνη…
Σημαίνει ὅτι ἐμεῖς θὰ πάψουμε πιὰ νὰ φιλοξενοῦμε δράκους μέσα στὸ κεφάλι μας

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία