Τὸ κάλλος τῆς νεαρᾶς Ὑδραίας ὑπερβαίνει τοὺς περισπασμοὺς τῆς πολιτικῆς ἐπικαιρότητος, καὶ θὰ ἦταν κρίμα νὰ θεωρηθῇ ἡ φωτογραφία ἁπλῶς ὡς πολιτικὸν σχόλιον, ἀλλὰ τὶ νὰ γίνῃ, τώρα βρῆκα τὸ ἀπόκομμα!

Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ φίλος μου ὁ ἈΦὰρ γράφει, ἔμπλεως ἐνθουσιασμοῦ (ξέχασε μόνον τὰ ποῦρα Ἀβάνας – ἀλλὰ αὐτὰ θὰ μᾶς τὰ πάρουν οἱ Ἀμερικανοί, τώρα ποὺ ἤρθη τὸ ἐμπάργκο· φτοῦ!):

…Καὶ ὁ Θεὸς βοηθός.
Καθὼς τὸ μέλλον ἄδηλον.
Τοῦ χρόνου τὰ Χριστούγεννα ἐλπίζω –
ὑπὸ τὴν σκέπῃ τῆς Ὀρθοδόξου Τριάδας –
Ἑλλὰς Ρωσσία Κίνα ] –
ἐλεύθεροι ἀπὸ καλβινοτοκογλύφους –
τοκογλυφογλύφτες –
προτεστάντες καὶ ἀγοραῖες ἀγορές –
νὰ ἀπολαμβάνουμε τίς γιορτινὲς αὐτὲς ἡμέρες –
μέσα σὲ βουνὰ ἀπὸ χρυσᾶ μελομακάρονα Πεκίνου –
ἀχνοζαχαροσυννεφένιους κουραμπιέδες -ἀπό
συνταγῇ τοῦ Θεοφάνη τοῦ Ἕλληνα –
καὶ ἀφρᾶτες μοσχομυριστὲς καὶ στρουμπουλές
βασιλόπιτες -καθώς το φλουρί –
δραχμὴ ρούβλι ἢ γιέν ] –
θὰ πέφτῃ βροχὴ σὲ ὅλους καὶ στὸν καθένα.
Ἀμήν.

Φειδίας Μπουρλᾶς