…ἂς ὑποθέσουμε λοιπὸν πὼς ζοῦμε μέσα σὲ ἔνα ξύλινο φέρετρο μὲ μιὰ γραμμὴ χαραμάδας κοντὰ στὰ μάτια μας…
ἔχουμε λοιπὸν μειωμένο ὀπτικὸ πεδίο, ἄρα βλέπουμε μόνο ὅ,τι μας εἶναι εὐχάριστο…
ἔχουμε μειωμένη ἀκουστική, ἄρα ἀκοῦμε μόνον ἤχους ποὺ γουστάρουμε…
ἔχουμε ἐλάχιστο χῶρο γύρω μας, ἄρα δημιουργοῦμε τὸν δικό μας κόσμο…
καί,
μὲ συγκεκριμένο χρόνο ζωῆς, ἀσχολούμαστε μόνο μὲ τὸν ἑαυτό μας…