Κρότος καὶ λάμψις… πέτρα καὶ σκόνη παντοῦ…
Κορμιὰ στὸν ἀέρα …σκλαβιὰ καὶ φοβέρα …
Οἱ φίλοι καντήλι σὲ κάποια γωνία τ’ οὐρανοῦ…
Μπαροῦτι μυρίζει ἐδῶ…
Σὲ ξένο πιστεύεις θεό…
Τὸ ξέρεις καλά…
Ἐδῶ… δὲν θὰ βρῆς γιατρειά.
Καὶ γέρνεις τὸ βάρος στοὺς ὤμους καὶ ψάχνεις τὴν γῆ…
Μὲ ἔνα παλαιὸ λεωφορεῖο ποὺ μοιάζει μὲ νεκροταφεῖο…
Σέρνεις βαρειὲς ἁλυσίδες κι οἱ εὐπατρίδες κρατοῦν τὸ κλειδί…
Τὶ ἄλλο νά χάσῃς …(;)
Τρέξε… μήπως προφτάσεις…
Τὸ ξέρεις καλά…
Στενεύει ὄσο πάει ἡ θηλιά.
…καὶ κάπου στὸ βάθος…
γυαλὶ καὶ ἀτσάλι… – γέρνει ἀργὰ τὸ κεφάλι -…
…καὶ πάνω στὸ λάθος…
κραυγὲς καὶ σιωπὲς – τὸ αὔριο ταΐζει τὸ χθὲς -…
…κι ἀπὸ τὴν κούνια…
τὰ ἄγρια ἔνστικτά μας διδάσκει ἡ μαμὰ κι ὁ μπαμπὰς …
…καί στό διὰ ταῦτα;
ὁ οἶκτος μιὰ ψεύτικη μπάντα… ποὺ ἀκοῦς καὶ γλεντᾶς…

Χρόνια καὶ χρόνια …τζαμιὰ καὶ ἐκκλησίες πουλοῦν θρησκεῖες…
Ψηλὰ στὰ μπαλκόνια, τὸ σῶμα καιομένη βάτος σ’ ἀνώνυμο κράτος…
Στὴν μέσα σου τσέπη κάποια σημαία κρατᾶς, πατρίδα ζητᾶς…
Μὰ ἔχουν σβήσει ἀπ’ τὸν χάρτη αὐτά που ποθεῖς κι ἀγαπᾶς.
Καὶ γυαλίζουν στρατιές…
Βαρβάρων ὀρδὲς πλησιάζουν…
Οἱ ἅγιοι κι οἱ προφεσόροι – ἁπλοῖ μισθοφόροι – εὐχὲς ἀλαλάζουν…
Freedom! …οὐρλιάζεις…
Τεντώνει ὁ αὐχένας καὶ σπάει ὁ ἀδένας…
Μὰ ἐδῶ δὲν ὑπάρχει οὐτ’ ἕνας…
Καί σύ;… Ὁ «κανένας!»…
O πάντα ἀδύναμος κρίκος παλαιὰς σκουριασμένης καδένας…
Καὶ πέφτεις…
Βουτᾶς στὸ γαλάζιο τῆς λύπης ποτάμι…
Μπορεῖ νὰ σὲ λένε Ἑλένη… μπορεῖ νὰ σὲ λένε καὶ Γιάννη…
Ἀγνώστου Πατρός, ἀγνώστου Μητρός, μὲ μόνη ἐπαφή…
Τὸ αἷμα!…
ἴδιο χρῶμα …
ἴδια γεύσις…
καὶ ἴδια ὀσμή…
κλεισμένο σὲ σῶμα προκάτ… ποὺ μοιάζει κελί…
Freedom… οὐρλιάζεις καὶ φεύγεις…
καὶ δῶ πάντα μένεις…
Freedom… οὐρλιάζω καὶ ζῶ…
καὶ μὲ περιμένεις…
Freedom… κι οἱ δύο στριμωγμένοι στὸν ἴδιο σταυρό…
Freedom… στὰ μάτια κυττᾶμε τὸν ἴδιον θεό…

Καφετζόπουλος Χάρης