Κατεβαίνοντας πρὶν ἀπὸ ἕνα δίμηνο περίπου ἀπὸ τὸ χωριό μου πρὸς τὴν Καστοριά, πέρασα ἀπὸ τὰ βουνὰ τῆς Ἄνω Φτεριᾶς.
Σὲ μιὰ στροφὴ τοῦ χωματόδρομου ἀντίκρυσα αὐτὸ τὸ πανέμορφο ζῷο.
Δὲν ἔχασα εὐκαιρία καὶ ἔπιασα ἀμέσως τὸ τρίτο μου χέρι, τὴν μηχανή μου, καὶ τὴν φωτογράφιζα.
Μετὰ ἀπὸ πέντε λεπτὰ ἔφθασε στὸ ἴδιο μέρος καὶ ἕνας Ἄνθρωπος (ἔτσι τὸν ἀποκαλῶ γιατὶ δὲν γνωρίζω οὔτε τὸ ὄνομά του. Ἄνθρωπο μὲ «Α» κεφαλαῖο) μὲ τὸ κοπάδι του.
Δικό σου εἶναι; τὸν ῥώτησα, πολὺ ὄμορφο ἄλογο.
Ἡ Κούκλα μου, ἀπήντησε, ἔτσι τὴν λέω.
Ὅταν σὲ μιὰ στιγμὴ ἡ πανέμορφη φοράδα θέλησε νὰ κάνῃ κάποια βήματα πρόσεξα πὼς δυσκολευόταν καὶ ἔκανε κοφτὰ βηματάκια, κουτσαίνοντας.
Τί ἔχει; τὸν ῥώτησα.
Στὰ δύο μπροστινά της πόδια ἔχουν σπάσει κάποια κοκκαλάκια, μοῦ εἶπε καὶ ἔσκυψε τὸ κεφάλι του. Ἡ ἐγχείρησις εἶναι ἀκριβὴ καὶ τὸ χειρότερο εἶναι πὼς δὲν ξέρω ἂν ἐπιζήσῃ ἀπὸ τὴν νάρκωση. Εἶναι τώρα 22 ἐτῶν.
Γιατί δέν τήν ἀφήνεις σπίτι, τὸν ῥώτησα.
Τὴν ἀφήνω μου, εἶπε, ἀλλὰ δὲν θέλει νὰ κάτσῃ στὸ σπίτι. Συνήθισε ἀπὸ μικρὴ νὰ ἀκολουθῇ τὰ πρόβατα καὶ μὲ τὸ κοπάδι θέλει νὰ εἶναι.
Ὁ Ἄνθρωπος στηρίχθηκε στὸ μπαστοῦνι του καὶ συνέχισε:
22 χρόνια εἴμαστε μαζύ! 22 χρόνια!!! Ξέρεις πόσες φορές μέ ἔχει κουβαλήσει στήν πλάτη της;;; Οἰκογένειά μου εἶναι, τώρα ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ τὴν φροντίσω ἑγώ, μοῦ εἶπε καὶ τὰ μάτια του βούρκωσαν.
Τὸν χαιρέτησα καὶ συνέχισα τὸν δρόμο μου πρὶν μὲ πάρουν κι ἐμένα τὰ ζουμιά.
Προχθὲς τὸ ἀπόγευμα κατεβαίνοντας καὶ πάλι ἀπὸ τὸ χωριό μου, ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄνω Φτεριά, τὴν συνήντησα καὶ πάλι. Τὰ πρόβατα περπατοῦσαν ἀπὸ τὰ χωράφια καὶ αὐτὴ κούτσα κούτσα ἀπὸ τὴν ἄσφαλτο.
Σταμάτησα, ἔκανα στὴν ἄκρη τὸ αὐτοκίνητο καὶ κατέβηκα.
Ἀνάγκασα καὶ ἔνα ἄλλο διερχόμενο ὄχημα νὰ κάνῃ τὸ ἴδιο. Ὁ ὁδηγὸς ἐκνευρίσθηκε λιγάκι, ἀλλὰ δεν πειράζει…
Καὶ ἂν δὲν ἤξερε αὐτὸς τὸν λόγο, ποὺ ἔπρεπε νὰ σταματήσῃ, τὸν ἤξερα ἐγώ…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.