Εκτός της παρωδίας με τον «τρισεκατομμυριούχο από την Πάτρα», τον οποίο εμπλέκουν με την υπόθεση της Τραπέζης της Ανατολής συγκεκριμένα μέσα ενημερώσεως, λόγω αγνοίας ή σκοπιμότητος, η πραγματικότητα είναι ότι εκατοντάδες πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται σε ανοικτή δικαστική διαμάχη με την Εθνική Τράπεζα για το συγκεκριμένο θέμα. Η όλη εικόνα στα μέσα μαζικής ενημερώσεως βολεύει την τράπεζα, σε σημείο όμως που να της κάνει κακό! Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται αυτό, είναι τόσο ξεκάθαρη η εικόνα της τραπεζικής απάτης, που η ξεγνοιασιά που προσφέρουν στην τράπεζα τα χειραγωγούμενα μέσα, της επιτρέπουν να ξεχνά τα στεγανά του παρελθόντος και την οδηγούν σε τραγικά λάθη, που αυξάνονται λόγω της αλαζονείας της διοικήσεως και του νομικού τμήματός της.
Ένα από τα σημαντικότερα λάθη της Εθνικής Τραπέζης είναι ο περιορισμός της στην εφαρμογή του ειδικού νόμου 5261/1931 στην περίπτωση της Τραπέζης της Ανατολής. Είναι σαφές ότι όλες οι υπόλοιπες θέσεις της, περί του νομισματικού νόμου Σβώλου (ν. 18/1944) και της παραγραφής των απαιτήσεων είναι έωλες, χωρίς ισχυρή νομική βάση. Η μόνη γραμμή αμύνης του νομικού τμήματος της τραπέζης είναι πλέον ο νόμος 5261/1931 και με αυτόν οι δικηγόροι της επέλεξαν να πηγαίνουν στην μάχη.
Σε κανονικές συνθήκες ο προαναφερόμενος νόμος δεν αποτελεί καν ανάχωμα, πόσο μάλλον γραμμή αμύνης. Πρόκειται περί ενός γελοίου επιχειρήματος, του οποίου η χρησιμότητα επιστρατεύθηκε την δεκαετία του 1960, μετά τις πιέσεις των τότε κατόχων μετοχών της Τραπέζης της Ανατολής. Σε περίεργες όμως καταστάσεις ο ν. 5261/1931 θα μπορούσε να χρησιμεύει ως άλλοθι για να φανεί ότι αποπροσανατόλισε δικαστικούς λειτουργούς και εισαγγελείς.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
Με βάση το πρώτο άρθρο του νόμου 5261/1931, του οποίου η ονομασία είναι «Περί συγχωνεύσεως Ανωνύμων Εταιρειών», η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει ότι η δεν θα έπρεπε να γίνουν οι απαραίτητες δημοσιεύσεις για την ολοκλήρωση της ειδικής εκκαθαρίσεως της Τραπέζης της Ανατολής, γιατί δήθεν δεν ισχύουν οι περί εκκαθαρίσεως και διαλύσεως διατάξεις του εμπορικού νόμου 2190/1920.
Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, η Εθνική Τράπεζα και οι εκκαθαριστές, εφόσον η τράπεζα δεν τους απεμάκρυνε μονομερώς την 23η Δεκεμβρίου 1936, θα έπρεπε να προβούν σε ορισμένες δημοσιεύσεις, για να ενημερώσουν τους κατόχους μετοχών της Τραπέζης της Ανατολής περί του αποτελέσματος της εκκαθαρίσεως της τραπέζης που πούλησαν στην Εθνική Τράπεζα, μιας και η Τράπεζα της Ανατολής μετεβιβάσθηκε δια εξαγοράς και ουδέποτε χρεωκόπησε.
Η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως το άρθρο 1 του νόμου 5261/1931 της επέτρεπε να κάνει την εκκαθάριση στα «σκοτεινά» και να μην ενημερώσει για το αποτέλεσμά τους κατόχους μετοχών με οποιονδήποτε τρόπο, γιατί η ειδική εκκαθάριση ήταν δήθεν μια εσωτερική διαδικασία της συμβάσεως συγχωνεύσεως. Πρόκειται για μια παγκοσμίως και διαχρονικώς μοναδική και αξιοπερίεργη θέση, σύμφωνα με την οποία συμφωνείς να πουλήσεις το σπίτι σου, αλλά ποτέ δεν θα μάθεις πόσα χρήματα θα πάρεις, για να ενημερωθείς 80 χρόνια αργότερα ότι σου έκαναν χάρη που στο πήραν γιατί δεν άξιζε κάτι…
Ας δούμε το επίμαχο άρθρο 1 του νόμου 5261/1931, όπως δημοσιεύθηκε στο φύλλο 267 του Πρώτου Τεύχους της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως την 11η Αυγούστου 1931 εδώ.
«1) Προκειμένου περὶ συγχωνεύσεως Ἀνωνύμων Ἑταιρειῶν, εἶτε διὰ συστάσεως νέας Ἀνωνύμου Ἑταιρείας, εἶτε διὰ συγχωνεύσεως μίας ἢ πλειόνων ὑπὸ ἄλλης, εἶτε δι΄ ἐξαγορᾶς μίας ἢ πλειόνων ὑπὸ ἄλλης, δὲν ἐφαρμόζονται ἐπὶ τῶν συγχωνευομένων Ἑταιρειῶν αἱ περὶ ἐκκαθαρίσεως καὶ διαλύσεως ἰσχύουσαι διατάξεις. Πρὸς τοῦτον ἀρκοῦσι αἱ σύμφωνοι ἀποφάσεις τῶν γενικῶν συνελεύσεων τῶν ἐνδιαφερομένων Ἑταιρειῶν, λαμβανόμεναι κατὰ τὰ διατάξεις τῶν ἄρθρων 29 παρ. 3 καὶ παρ. 2 τοῦ νόμου 2190 «περὶ Ἀνωνύμων Ἑταιρειῶν».
Πραγματικά, το άρθρο 1 του νόμου λέει σαφέστατα ότι σε περίπτωση συγχωνεύσεως ανωνύμων εταιρειών, όπως ήταν η Εθνική και η Τράπεζα της Ανατολής, δεν εφαρμόζονται κατά την διάρκεια της συγχωνεύσεως στις συγχωνευόμενες εταιρείες οι περί εκκαθαρίσης και διαλύσεως διατάξεις, ανάμεσα στις οποίες ευρίσκεται και η πρόβλεψη για την δημοσιοποίηση του αποτελέσματος της εκκαθαρίσεως και η δημοσίευση του σχετικού ισολογισμού σε ΦΕΚ !!! Ποιά είναι όμως η πραγματικότητα;
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ
Πριν μερικές ημέρες, έθεσα το θέμα του νόμου αυτού στο forum και την σελίδα στο Facebook του Banquedorient.org, διατυπώνοντας κάποιες ερωτήσεις, που ακολουθούν:
α) Πότε ξεκίνησε και πότε ολοκληρώθηκε η συγχώνευση των δύο τραπεζών;
β) Τι άλλαξε με τον νόμο 5261/1931 σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς; Σε τι η συγχώνευση με τον 5261/1931 είναι διαφορετική;
γ) Πότε ξεκίνησε η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής;
δ) Είναι η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής μέρος της συγχωνεύσεως;
ε) Μπορεί μια εκκαθάριση, έστω και ειδική, να είναι «εσωτερική διαδικασία» δύο συμβαλλομένων;
Ας δούμε εν συντομία τις απαντήσεις σε κάθε ένα από τα ερωτήματα.
α) Πότε ξεκίνησε και πότε ολοκληρώθηκε η συγχώνευση των δύο τραπεζών;
Ουσιαστικά η διαδικασία της συγχωνευύσεως της Εθνικής Τραπέζης με την Τράπεζα της Ανατολής ξεκίνησε με την πρώτη γενική συνέλευση των μετόχων της Τράπεζας της Ανατολής την 30η Ιουνίου 1932. Λόγω έλλειψης απαρτίας ακολούθησε η δεύτερη γενική συνέλευση την 14η Ιουλίου 1932 και η τρίτη την 1η Αυγούστου 1932, από τις οποίες η τελευταία ήταν και αυτή που απεφάσισε την συγχώνευση με ποσοστό απαρτίας 47.8 % (133.972 μετοχές σε σύνολο 280.000). Να σημειώσω στο σημείο αυτό ότι οι μέτοχοι της Τραπέζης της Ανατολής δεν ερωτήθησκαν για το αν αποδέχονται να εφαρμοσθεί το άρθρο 1 του νόμου 5261/1931, θέμα για το οποίο δεν έγινε καν συζήτηση ή αναφορά.
Στην συνέχεια ακολούθησε η γενική συνέλευση των μετόχων της Εθνικής Τραπέζης την 30η Σεπτεμβρίου 1932, στην οποία υπήρξε αναφορά στο άρθρο 1 του νόμου 5261/1931, σε αντίθεση με την συνέλευση των μετόχων της Τραπέζης της Ανατολής.
Το επόμενο στάδιο ήταν η προετοιμασία από τα διοικητικά συμβούλια των δύο εταιρειών της συμβάσεως συγχωνεύσεως, την οποία υπέγραψαν εκπρόσωποι των δύο τραπεζών την 19η Δεκεμβρίου 1932. Το προσχέδιο της συμβάσεως εστάλη στον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας, μαζί με αποσπάσματα των πρακτικών των Γενικών Συνελεύσεων, όπως όριζε ο νόμος. Εκ μέρους της Εθνικής Τραπέζης υπέγραψε ο Ιωάννης Δροσόπουλος και για την Τράπεζα της Ανατολής ο Ι. Αθανασάκης, υπό την εποπτεία του συμβολαιογράφου Αθηνών Ι. Οικονομόπουλου.
Πρόκειται για τη σύμβαση, το πρωτότυπο της οποίας τηρούσε στο αρχείο του ο συμβολαιογράφος Ι. Οικονομόπουλος και του οποίου το αρχείο «κληρονόμησε» η συμβολαιογράφος Αθηνών κα Μαρία Πριμηκυρίου. Η τελευταία βεβαιώνει ότι η σύμβαση έχει χαθεί από το αρχείο που έχει στα χέρια της. Αντίστοιχα, η σύμβαση δεν εντοπίζεται από την Εθνική Τράπεζα (δεν χάθηκε, απλά δεν «εντοπίζεται»), η οποία θα έπρεπε να τηρεί δύο αντίγραφα, ένα εκ μέρους της ιδίας και ένα εκ μέρους της Τραπέζης της Ανατολής, της οποίας απετέλεσε καθολική διάδοχος. Αντίστοιχα, αυτή η σύμβαση δεν εντοπίζεται στο αρχείο του ετέρου συμβολαιογράφου που επέβλεψε την υπογραφή, του Κ. Ρούσσου, σύμφωνα με βεβαίωση του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών – Πειραιώς – Αιγαίου και Δωδεκανήσου, στον οποίο μετεφέρθη το αρχείο. Κατά διαβολική σύμπτωση, επίσης η σύμβαση δεν υπάρχει στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Η σύμβαση συγχωνεύσεως των δύο τραπεζών υπεγράφη υπό την αίρεση της εγκρίσεως της συγχωνεύσεως από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και της δημοσιεύσεως της εγκρίσεως αυτής στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Δεν υπήρχαν άλλες αιρέσεις ή λόγοι μη πραγματοποιήσεώς της. Η έγκριση εδόθη την 5η Νοεμβρίου 1932, πριν ακόμη και από την υπογραφή της συμβάσεως και η δημοσίευση στο Δελτίο Ανωνύμων Εταιρειών έγινε στο φύλλο 301 της 31ης Δεκεμβρίου 1932. Το συγκεκριμένο φύλλο είναι πλέον «συλλεκτικό» και έχει εξαφανισθεί από τα βιβλιοδετημένα αντίγραφα των ΦΕΚ σε διάφορες πηγές, με εμφανές το σκίσιμο των συγκεκριμένων σελίδων. Πάλι κατά διαβολική σύμπτωση.
Υπάρχει σωρεία εγγράφων που δείχνουν ότι η συγχώνευση ολοκληρώθηκε την 31η Δεκεμβρίου 1932. Ας δούμε ένα από αυτά, της 4ης Ιανουαρίου 1933, το οποίο απευθύνει το Κεντρικό Κατάστημα της Εθνικής Τραπέζης προς την Υπηρεσία Λογιστικής Καταστάσεως της Εθνικής Τραπέζης και αναφέρει:
«Διὰ τὴν λογιστικὴν ἐμφάνισιν καὶ ἐξυπηρέτησιν τοῦ Ἐνεργητικοῦ καὶ Παθητικοῦ τῆς συγχωνευθείσης εἰς τὴν ἡμετέραν Τράπεζαν, τῆς Ἀνατολῆς, γνωρίζομεν ὑμὶν ὅτι ἐνεκρίθη ἡ ἐν τῷ Καθολικῷ δημιουργία τῶν κάτωθι γενικῶν λογαριασμῶν».
Η συγχώνευση των δύο εταιρειών ολοκληρώθηκε κατά συνέπεια την 31η Δεκεμβρίου 1932 και από την ημερομηνία αυτή η Εθνική Τράπεζα είναι η καθολική διάδοχος της Τραπέζης της Ανατολής, δηλαδή κατά κάποιον τρόπο ο κληρονόμος της που την υποκαθιστά σε όλες της τις έννομες σχέσεις.
β) Τι άλλαξε με τον νόμο 5261/1931 σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς; Σε τι η συγχώνευση με τον 5261/1931 είναι διαφορετική;
Πριν την ψήφιση του νόμου 5261/1931 από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου και όσο ίσχυε το προηγούμενο νομικό καθεστώς, για να γίνει η συγχώνευση δύο εταιρειών έπρεπε να υπάρχει εκκαθάριση. Η απορροφούμενη τράπεζα εκκαθαρίζετο και κατά την ρευστοποίηση των στοιχείων του ενεργητικού της, αυτά τα εξηγόραζε η απορροφώσα τράπεζα. Στην περίπτωση της Τραπέζης της Ανατολής, θα έπρεπε να λυθεί η Τράπεζα της Ανατολής μέσω ρευστοποιήσεως και σταδιακά να αγοράζει τα περιουσιακά της στοιχεία η Εθνική Τράπεζα.
Με τον νόμο 5261/1931 η συγχώνευση δεν γινόταν πλέον με ρευστοποίηση, αλλά η απορρόφηση γινόταν στιγμιαία, με την δημοσίευση σε ΦΕΚ της εγκρίσεως του αρμοδίου υπουργού. Για τον λόγο αυτόν δεν ίσχυαν κατά την φάση της συγχωνεύσεως οι περί εκκαθαρίσεως και διαλύσεως διατάξεις, αφού δεν γινόταν εκκαθάριση πλέον! Οι δύο εταιρείες ενώνοντο λογιστικά και απλά δημοσίευαν ισολογισμούς μετασχηματισμού και στην συνέχεια κοινό ισολογισμό.
Το πρόβλημα ήταν ότι την περίοδο της συγχωνεύσεως επικρατούσε οικονομική κρίση ανάλογη με την σημερινή και οι μέτοχοι της Τραπέζης της Ανατολής δεν πουλούσαν μία από τις 5 μεγαλύτερες Ελληνικές Τράπεζες, την μία από τις δύο με διεθνή παρουσία (η άλλη ήταν η Τράπεζα Αθηνών). Η Τράπεζα της Ανατολής ήταν «μαγαζί γωνία» και οι μέτοχοι δεν αποδέχοντο να την δόσουν για την τιμή των μετοχών τους στο χρηματιστήριο. Έτσι απεφάσισαν να μην πληρωθούν την χρηματιστηριακή αξία της τραπέζης, που ήταν σαφέστατα μεγαλύτερη από την προκαταβολή που έλαβαν από την Εθνική Τράπεζα, αλλά να προχωρήσουν σε ειδική εκκαθάριση, ώστε να εκτιμηθεί η πραγματική αξία της περιουσίας της Τραπέζης της Ανατολής.
Αυτή η διαδικασία ακολουθήθηκε μόνο στην περίπτωση της συγχωνεύσεως της Εθνικής Τραπέζης με την Τράπεζα της Ανατολής και ποτέ ξανά, ανάμεσα σε ανώνυμες εταιρείες, στην οικονομική ιστορία της χώρας μας. Σύμφωνα με την νομολογία της εποχής και την άποψη εγκρίτων νομικών, όπως διετυπώθηκε σε συγγράμματα της περιόδου, αν δεν υπήρχε ο 5261/1931 θα έπρεπε για να ξεκινήσει η συγχώνευση να προηγηθεί η έναρξη της εκκαθαρίσεως.
Αν οι μέτοχοι ήθελαν να γίνει και πάλι αξιολόγηση των περιουσιακών στοιχείων της Τραπέζης της Ανατολής, τότε θα έπρεπε εφόσον δεν ίσχυε ο 5261/1931 να αρχίσει η εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής, να προχωρήσει η σταδιακή απορρόφησή της από την Εθνική Τράπεζα, ώστε να γίνει η συγχώνευση έστω σε καθεστώς κρίσεως και στην συνέχεια να πραγματοποιηθεί νέα αξιολόγηση με την σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων των μετόχων κατά την εκτίμηση των αξιών. Μιλάμε για δύο εκκαθαρίσεις, μια ουσιαστική κατά την φάση της συγχωνεύσεως και μια λογιστική μετά.
Ευτυχώς, με τον 5261/1931 η συγχώνευση πραγματοποιήθηκε χωρίς να γίνει εκκαθάριση. Η απορροφώσα εταιρεία έγινε καθολική διάδοχος της απορροφουμένης (την «κληρονόμησε») και δεν εφηρμόσθησαν κατά την συγχώνευση οι περί εκκαθαρίσεως και διαλύσεως διατάξεις, δηλαδή δεν έγινε ρευστοποίηση και διάλυση της Τραπέζης της Ανατολής. Η λύση του νομικού προσώπου της Τραπέζης της Ανατολής επήλθε στιγμιαία την 31η Δεκεμβρίου 1932 με την συγχώνευση και η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε όλα τα στοιχεία Ενεργητικού και Παθητικού της Τραπέζης της Ανατολής, σύμφωνα με τους όρους της συμβάσεως που υπεογράφη.
γ) Πότε ξεκίνησε η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής;
Η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής άρχισε την επομένη της ολοκληρώσεως της συγχωνεύσεως, δηλαδή την 1η Ιανουαρίου 1933. Σύμφωνα με το έγγραφο που παραθέσαμε παραπάνω, δημιουργήθηκαν έξι (6) γενικοί λογαριασμοί, ώστε να προχωρήσει η εκκαθάριση:
1. «Ἐκκρεμεῖς ἐγγραφαὶ Τραπέζης Ἀνατολῆς 31 Δεκεμβρίου 1932», δηλαδή της περιόδου μέχρι την έναρξη της εκκαθαρίσεως, κατά την οποία κατεγράφησαν ζημίες στην περίοδο που ουσιαστικά υπολειτουργούσε η Τράπεζα της Ανατολής, αφού ήδη είχε ανακοινωθεί η συγχώνευση.
2. «Τράπεζα Ἀνατολῆς, λογαριασμὸς Ἐκκαθαρίσεως», που είναι ο αλληλόχρεος λογαριασμός της ειδικής εκκαθαρίσεως, ο οποίος ανοίχθηκε στο όνομα του συνόλου των κομιστών μετοχών της Τραπέζης της Ανατολής.
3. «Ἐνεργητικὸν Τραπέζης Ἀνατολῆς».
4. «Τράπεζα Ἀνατολῆς, λογαριασμὸς Ἐνεργητικοῦ
5. Παθητικὸν Τραπέζης Ἀνατολῆς.
6. Τράπεζα Ἀνατολῆς, λογαριασμὸς Παθητικοῦ
Οι 4 τελευταίοι λογαριασμοί αφορούν μερικούς σε λογιστικούς λογαριασμούς, που ανοίχθηκαν στην Εθνική Τράπεζα για τις ανάγκες της εκκαθαρίσεως. Στους δύο από αυτούς μετεφέρθησαν λογιστικά το ενεργητικό και το παθητικό της Τραπέζης της Ανατολής την στιγμή της συγχωνεύσεως. Επειδή όμως στην φάση της συγχωνεύσεως δεν υπήρχε εκκαθάριση, το Παθητικό (δηλαδή οι υποχρεώσεις – χρέη της Τραπέζης της Ανατολής) πέρασε άμεσα στους λογαριασμούς της Εθνικής Τραπέζης και ενοποιήθηκε την 31η Δεκεμβρίου 1932 με το Παθητικό της Εθνικής Τραπέζης. Το Ενεργητικό όμως, σύμφωνα με την σύμβαση, ρευστοποιήθηκε σταδιακά, με συνέπεια να μεταβιβάζονται στοιχεία από τον ένα λογαριασμό Ενεργητικού στον άλλον.
δ) Είναι η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής μέρος της συγχωνεύσεως;
Η συγχώνευση των δύο τραπεζών τελείωσε την 31η Δεκεμβρίου 1932. Η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου 1933. Η ολοκλήρωση της ειδικής εκκαθαρίσεως δεν ήταν υποχρεωτική για την ολοκλήρωση της συγχωνεύσεως. Η συγχώνευση έγινε την 31η Δεκεμβρίου και τελείωσε, χωρίς να υπάρχει τρόπος να ανατραπεί.
Κατά συνέπεια, η ειδική εκκαθάριση όχι μόνο δεν είναι μέρος της συγχωνσεύσεως, αλλά έπεται αυτής. Ο νόμος 5261/1931 δεν αφορά όμως στην ειδική εκκαθάριση που ακολούθησε την συγχώνευση. Αφορά στην συγχώνευση και μόνον!!! Η εφαρμογή του στην επίμαχη περίπτωση τελείωσε με την ολοκλήρωση της συγχωνεύσεως.
Ορθώς δεν έγινε εκκαθάριση κατά την φάση της συγχωνεύσεως, αλλά με ουδέ ένα τρόπο μπορεί να επεκταθεί η εφαρμογή του νόμου 5261/1931, που αφορά στις συγχωνεύσεις, στην ακολουθουμένη εκκαθάριση, όσο κι αν το θέλει η Εθνική Τράπεζα. Είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό που είμαι σίγουρος πως ακόμη και οι δικηγόροι της Εθνικής Τραπέζης μπορούν να διακρίνουν την διαφορά. Σε αυτήν την χώρα δεν μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί «άγνοια νόμου», πόσο μάλλον η Εθνική Τράπεζα με ένα τόσο αλαζονικό νομικό τμήμα.
ε) Μπορεί μια εκκαθάριση, έστω και ειδική, να είναι «εσωτερική διαδικασία» δύο συμβαλλομένων;
Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε πολύ απλά με μια σύμβαση θα μπορούσαμε σε αυτήν την χώρα να πουλάμε ανθρώπους για δούλους. Δεν μπορεί μια διαδικασία, ακόμη κι αν προβλέπεται η έναρξή της από σύμβαση, να υπερισχύει του νόμου. Από την στιγμή που έγινε ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων, η διαδικασία αυτή όπως και να την ονομάζει η Εθνική Τράπεζα, είναι μια εκκαθάριση και υπακούει στους κανόνες περί εκκαθαρίσεως και διαλύσεως του εμπορικού νόμου. Η εφαρμογή του 5261/1931 αφορούσε στην συγχώνευση και όχι διαδικασίες μετά από αυτήν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Η ειδική εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής, όπως την διεχειρίσθη η Εθνική Τράπεζα και την αντιμετωπίζει μέχρι σήμερα, είναι μια από τις μεγαλύτερες τραπεζικές απάτες της σύγχρονης τραπεζικής ιστορίας και μένει ως ένα μαύρο σημάδι στο χρονολόγιο της Εθνικής Τραπέζης.
Οι δικαιολογίες της Εθνικής Τραπέζης για την εφαρμογή ενός νόμου περί συγχωνεύσεων επάνω στην εκκαθάριση, η οποία ξεκίνησε μετά την ολοκλήρωση της συγχωνεύσεως, μου θυμίζει την χρήση ενός ΦΕΚ από τους οπαδούς του Σώρρα, επειδή αναφέρεται η λέξη «καταπίστευμα» σε αυτό. Όσο το «καταπίστευμα» της συνθήκης Bretton Woods αντιστοιχεί στην θεωρία συνωμοσίας του «παγκσοσμίου καταπιστεύματος» των Φιλιππινέζων, με τον θησαυρό του Γιαμασίτα και του Φέρντιναντ Μάρκος, άλλο τόσο ο νόμος 5261/1931 εφηρμόσθε στις μετά την συγχώνευση διαδικασίες της εκκαθαρίσεως.
Η μόνη σημασία του 5261/1931 είναι η χρήση του σε δικαιολογίες και νομικές αερολογίες («μπούρδες») για να πεισθούν κάποιοι κάτοχοι μετοχών της Τραπέζης της Ανατολής και να δικαιολογήσουν τις κατά το παρελθόν «ατυχείς» αποφάσεις τους κάποιοι δικαστές, που θεώρησαν την υπόθεση «καυτή πατάτα» και την πέταξαν από επάνω τους με βλακώδεις δικαιολογίες και με το γνωστό «κλάμα» κάποιων δικηγόρων για την συμβολή της Εθνικής Τραπέζης στην ελληνική οικονομία. Ως ελαφρυντικό για τις αποφάσεις αυτές θα δεχθώ την κινητικότητα του θιάσου του «πατρινού τριλλιόνη» (από τα trillions) που αποπνέει τον αέρα της «κομπίνας» και το μόνο που κάνει είναι να συνδράμει στην εικόνα που επιθυμεί να εμφανίζει η Εθνική Τράπεζα για την υπόθεση της Τραπέζης της Ανατολής. Οι δικαιολογίες όμως τελείωσαν.
ΥΓ. Δεν ξεχνώ το θέμα με τους διπλούς ισολογισμούς εκκαθαρίσεως της ιδίας ημέρας. Στο επόμενο…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.