Θὰ μιλήσουμε γιὰ προπαγάνδα σήμερα…
Καθεστωτική, σκληρή, ἐπαγγελματικὴ προπαγάνδα, ποὺ μέσῳ αὐτῆς, ἐδῶ κι αἰῶνες, μᾶς ἐλέγχουν ἀπολύτως.
Μίας προπαγάνδας, ποὺ ἄλλοτε μὲ τὸν βούρδουλα κι ἄλλοτε μὲ τὰ γλυκόλογα, μᾶς μετατρέπει σὲ προθύμους …δούλους!!!
Δούλους ποὺ κάθονται ἥσυχα ἥσυχα, τὴν ὥραν ποὺ οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες τους,  ὅπως τώρα, τοὺς ἐξοντώνουν.

Θὰ μιλήσουμε λοιπὸν γιὰ προπαγάνδα σήμερα.
Αὐτὴν τὴν προπαγάνδα ποὺ ἔχουν ἐξαπολύσει ἐδῶ καὶ χρόνια, πρὸ κειμένου νὰ ξεχάσουμε κι αὐτὰ ποὺ γνωρίζαμε, ἐφ΄ ὅσον ἡ ἱστορία στὰ χέρια τῶν καθεστώτων μετατρέπεται σὲ κάτι …«πολιτικὰ ὀρθό», ποὺ δὲν θὰ στραφῆ ἐναντίον τους καὶ δὲν θὰ τοὺς ἐκθέση. Γιὰ αὐτὸ καὶ μᾶς ἐκπαιδεύουν καταλλήλως, πρὸ κειμένου νὰ θεωροῦμε λογικὰ καὶ ἀποδεκτὰ ὅλα αὐτὰ τὰ σκουπίδια ποὺ μᾶς χώνουν στὰ μυαλά μας, μὲ τόσο τέλειο τρόπο, ποὺ καταλήγουμε νὰ τὰ θεωροῦμε …δικές μας σκέψεις κι ἐπιλογές!!!

Θὰ μιλήσουμε γιὰ προπαγάνδα σήμερα.
Γιὰ αὐτὴν τὴν προπαγάνδα ποὺ μᾶς μετατρέπει τὴν μία σὲ φανατικοὺς «πατριῶτες» καὶ τὴν ἄλλην σὲ φανατικοὺς πατριδοκτόνους.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς πάντα ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία κατὰ πῶς τὴν ἐξυπηρετοῦσε ἐκπαίδευε τοὺς λαούς.
Λαοὶ ἀπολύτως ὑπάκουοι, εἶτε μὲ τὸ καλό, εἶτε μὲ τὸ κακὸ στὶς ἐπιταγὲς καὶ τὶς ὀρέξεις τῶν ἡγετῶν τους, μέσα σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς γνωστῆς ἱστορίας.
(Ἂς μὴν ἀναφερθοῦμε σὲ ἐπαναστάσεις, ἰδίως ἐὰν μάλιστα, κατὰ περιπτώσεις, ἀνετράπη ἡ κυριαρχία τοῦ μὲν ἡγέτου ἀπὸ κάποιον ἀπ΄ εὐθείας ὑπάλληλο τῶν …τραπεζιτῶν!!!)
Λαοὶ ποὺ ἢ …«ἐπείθοντο» νὰ συμπράξουν μὲ τὶς  κυβερνήσεις τους, ἤ, σὲ κάποιες εἰδικὲς περιπτώσεις, βιάζοντο γιὰ νὰ συμπράξουν μὲ τὶς κυβερνήσεις τους, ἔχουν πολλὰ νὰ καταθέσουν γιὰ τὶς μεθόδους προπαγάνδας, ἐὰν τὶς ἔχουν ἀντιληφθεῖ φυσικά.
Βέβαια… Πάντοτε ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία προτιμοῦσε τὴν «πειθώ», μέσῳ τῆς προπαγάνδας, ἀπὸ τὴν ὠμὴ βία, ἐφ΄ ὅσον ἡ πειθὼ προσφέρει μεγαλύτερον χρόνο στὴν ἐξουσία.
Κι αὐτὴν τὴν πειθώ, ποὺ μετατρέπει τοὺς λαοὺς σὲ ἀπρόσωπα κτήνη, τὴν ξέρουν καλὰ τὰ κέντρα ἐξουσίς τοῦ πλανήτου.

Κάποτε λοιπόν, πρὸ ὀκτὼ καὶ κάτι δεκαετιῶν, ὅταν ὅλος ὁ πλανήτης ἄρχισε νὰ χορεύσῃ στὸν ῥυθμὸ ἑνὸς νέου πολέμου, ἐμεῖς …«ἔτυχε» νὰ ἔχουμε μίαν βουλὴ ποὺ ἤξερε νὰ φωνάζῃ …«κάτσε κάτω ῥέ»!!!

Καὶ ἐκεὶ ἐπάνω μᾶς προέκυψε ὁ Μεταξᾶς.
Ἔτσι ἦλθε κι ὁ Μεταξᾶς, ἐπισήμως, στὴν ἱστορία μας, γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσῃ γιὰ ἕναν πόλεμο…
Κι ἐπέλεξε τὴν πειθὼ ἀπὸ τὴν βία, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν κάποιοι κατέληξαν σὲ ξερονήσια καὶ οἱ κομμουνιστὲς στὶς φυλακές. Ἡ χώρα προετοιμάζετο γιὰ πόλεμο εἴπαμε καὶ δὲν γινόταν νὰ ἐπιτραπῇ στὰ πρακτοράκια, κάθε εἴδους, νὰ τριγυρνοῦν ἐλεύθερα καὶ νὰ μεταφέρουν πληφορίες ἤ, ἀκόμη χειρότερα, νὰ ἀπειλοῦν τὶς ἀμυντικές της δομές. Ἦταν τόσο σοβαρὲς οἱ καταστάσεις, ποὺ ὅταν ὁ Μεταξᾶς ἐπέτυχε νὰ ὁλοκληρώσῃ τὴν μερικὴ ἐπιστράτευσιν, κάτω ἀπὸ τὴν μύτη Ἰταλῶν, Ἄγγλων καὶ Γερμανῶν, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀντελήφθη τὸ πῶς τὰ κατάφερε.
Χρησιμοποίησε λοιπὸν τὴν προπαγάνδα πολὺ συστηματικά, ὄχι ἀπαραιτήτως λέγοντας πάντα ἀλήθειες, πρὸ κειμένου νὰ ἐμψυχώσῃ τὸν λαό, νὰ τὸν ἐνδυναμώσῃ καὶ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε στὴν Ἤπειρο τὶς ἐπιθέσις Ἰταλῶν καὶ Ἀλβανῶν.

«…Πράγματι θὰ μποροῦσε νὰ λεχθῇ ὄτι τὸ καθεστὼς τῆς 4ης Αὐγούστου εἶχε ἀφυπνίση τὰ ἰδεώδη καὶ τὶς ἀρετὲς τῶν Ἑλλήνων, δίδοντάς τους νέα ὤθηση, ποὺ τοὺς ὁδήγησε στὴν 28η Ὀκτωβρίου καὶ τὶς νίκες ποὺ ἀκολούθησαν.
Αὐτὸ τὸ ἐπέτυχε μέσῳ ἑνὸς προγράμματος ἐκτεταμένης προπαγάνδος, μὲ τὴν ὁποίαν διέδωσε τὰ καίρια συστατικὰ στοιχεῖα τῆς μεταξικῆς ἰδεολογίας. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὄτι μερικὰ ἀπὸ αὐτά, ὅπως ἡ χαρισματικὴ ἡγεσία καὶ ὁ ἀντικομμουνισμός, καταννοοῦνται μόνον ἐὰν τὰ δοῦμε ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ γωνία τῆς πολιτικῆς καὶ ἱστορικῆς συγκυρίας τους. Ὁ ἀντικοινοβουλευτισμὸς τοῦ Μεταξᾶ θὰ μποροῦσε νὰ «νομιμοποιηθῇ», ἐν μέρει, ἐξ αἰτίας τῆς φύσεως τοῦ καθεστῶτος, καθὼς καὶ τῆς ἀποτυχίας τῶν προηγουμένων κυβερνήσεων νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν σταθερότητα καὶ νὰ κερδίσουν τὴν συναίνεσητοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ…»
Μαρία Πετράκη, ὁ μῦθος τοῦ Μεταξᾶ, σελὶς 359

Ὁ Μεταξᾶς ἦτο δικτάτωρ καὶ οὐδέποτε τὸ ἀπέκρυψε.
Ἦτο ἐπίσης ἐξαιρετικὸς γνώστης τῆς τέχνης τοῦ πολέμου, κάτι ποὺ ἀκόμη καὶ οἱ πολιτικοί του ἀντίπαλοι (ἢ καὶ ἐχθροί) ἀνεγνώριζαν καὶ ἀπόδειξις τούτου στέκεται ὁ διορισμός του σὰν συμβούλου ἐπὶ στρατιωτικῶν θεμάτων, ἀπὸ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο.
Ἦτο λάτρης καὶ ἀφοσιωμένος ὑποστηρικτὴς τῆς βασιλείας καὶ τὴν δικτατορία του τὴν ἐνέκρινε ὁ Γεώργιος, ἂν καὶ ἤδη ἦταν κυβερνήτης ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1936.
(Μὲ μὴ ὑπάρχουσα, πρακτικά, πλειοψηφία, ἀπὸ δημοκρατικὲς ἐκλογικὲς διαδικασίες, ὡς ἀντιπρόεδρος καὶ ὑπουργὸς στρατιωτικῶν, τῆς κυβερνήσεως Δεμερτζῆ, μετὰ τὸν αἰφνίδιον θάνατο τοῦ Δεμερτζῆ-13 Ἀπριλίου 1936- διῳρίσθη ἀπὸ τὸν Γεώργιο, ὡς φυσικὸς διάδοχος, πρωθυπουργὸς ὁ Μεταξᾶς, κάτι ποὺ στὴν συνέχεια ἐνέκρινε ἡ τότε βουλή.)

Τὸ ἐὰν ἦταν καλὸς ἢ κακός, θὰ τὸ κρίνη ἡ ἱστορία μέν, ἀλλὰ σὲ κάποιον ἄλλον, μελλοντικὸ χρόνο, ὅταν ἀφ΄ ἑνὸς τὰ πάθη θὰ καταλαγιάσουν κι, ἀφ΄ ἑτέρου, ὅταν θὰ ἔχουμε πολὺ περισσότερα στοιχεῖα διαθέσιμα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ πότε, πῶς, γιατὶ ἔμαθε ὁ Μεταξᾶς τὸν ἐρχομὸ τοῦ πολέμου, πολὺ πρὶν δόση αὐτὸς τὰ σημάδια του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προετοιμασθῇ καταλήλως ἡ χώρα. Πάντως σήμερα, κατὰ κύριον λόγο, μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ ἰσχυρισθοῦμε πὼς τὸ δυνατότερον ὅπλον τῆς διακυβερνήσεώς του ἦταν ἡ προπαγάνδα κι ὄχι ἡ βία. 
Μάλιστα, ὡς ἀνέκδοτον, κυκλοφοροῦσε γιὰ χρόνια ἡ φήμη τοῦ ῥετσινολάδου, κάτι ποὺ ὁ Μανιαδάκης, σὰν βουλευτής, χρόνια ἀργότερα ἰσχυρίσθηκε πὼς ἦταν δική του διάδοσις γιὰ νὰ τρομάζουν οἱ ἐπίδοξοι ἀντιδραστικοί.

Ὁ Μεταξᾶς ὅμως ἔκανε τὴν δουλειὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνῃ, βγῆκε στὴν …κατάλληλο στιγμὴ ἀπὸ τὴν μέση καὶ ἀνέλαβαν ἄλλοι, γιὰ νὰ ἀντικατασταθοῦν καὶ νὰ ξανά-ἀντικατασταθοῦν, ἔως ὅτου φθάσαμε στὴν ἀπελευθέρωσιν (ποιός ἦλθε;;;) καὶ στὴν ἀποκατάστασιν τῆς δημοκρατίας. Μίας δημοκρατίας πού, ἐκείνην τὴν ἐποχή, μισοῦσε τὸν σοσιαλισμὸ καὶ τὸν κομμουνισμό.
Κι ἐπεὶ δὴ τὴν μισοῦσε κι ὁ κομμουνισμὸς μπήκαμε σὲ ἕναν «ἐμφύλιο», ποὺ μᾶς κράτησε γιὰ πολλὲς δεκαετίες φυλακισμένους στὸ «δίλημμα» ποὺ μᾶς κληροδότησε, ἀπολαμβάνοντας τὴν προπαγάνδα τῶν μὲν καὶ τῶν δὲ κατὰ περιόδους.
Ἔως τῆς «μεταπολιτεύσεως» φυσικὰ ποὺ πλέον ἐπισήμως οἱ κατέχοντες τὴν ἐξουσία, μὲ ἐμμέσους τρόπους, μᾶς ὁδηγοῦσαν, πάντα μὲ τὴν ὑπουλότητα τῆς προπαγάνδας τους, ἀρχικῶς στὴν ἀντίπερα ὄχθη, ἀλλά, στὴν συνέχεια, στὴν υἱοθέτησιν ἀπολύτως ἀντιπατριωτικῶν θέσεων.
Σήμερα, ὑπερήφανοι (ποιός ἦλθε;;;) ἀπόγονοι ἐκείνων τῶν ἐνδόξων προγόνων, σκοτώνουμε μέσα μας τοὺς ἰδίους μας τοὺς …ἑαυτούς, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μᾶς χαρακτηρίσουν ὡς  …«ῥατσιστές», «φασίστες», «ἐθνικιστές», μὴ ἀντιλαμβανόμενοι φυσικὰ πὼς ἁπλῶς παραμένουμε θύματα τῶν ἰδίων κέντρων ἐξουσίας καὶ προπαγάνδας.
Τότε μᾶς ἤθελαν ἀντικομμουνιστὲς καὶ τώρα μᾶς θέλουν κομμουνιστές.
Τότε ἐὰν κάποιος ἐξέφραζε ἀμφιβολίες γιὰ τὴν Πατρίδα, κατέληγε σὲ ξερονῆσια καὶ τώρα κινδυνεύουμε  νὰ καταλήξουμε σὲ ξερονήσια ἐὰν ἀναφερθοῦμε στὴν Πατρίδα!!!
Τότε μᾶς ἤθελαν ὑπερασπιστὲς συνόρων καὶ τώρα μᾶς θέλουν ἀποδομητὲς συνόρων…
Κι ἐμεῖς, προθυμότατοι πάντα, σπεύδουμε…

 

Ἀρνούμενοι νὰ διαχωρίσουμε τὴν προπαγάνδα ἀπὸ τὶς πραγματικὲς ἀνάγκες γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας.

Σπουδαιότατον ἐργαλεῖο ἡ προπαγάνδα.
Ὅλοι μας σιγὰ σιγὰ σπεύδουμε νὰ ὑπακούσουμε, γιὰ νὰ μὴν ξεχωρίζουμε ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔπεσαν θύματά της.
Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀκολουθοῦμε πιστὰ τοὺς ῥυθμούς της καὶ …ἐξελισσόμεθα!!!
Βλέπετε… ἀπὸ τὶς πρῶτες τάξεις τοῦ σχολείου (παρακαλῶ;;;) ἐκπαιδευόμεθα γιὰ τὴν …σοσιαλιστική μας ἀντίληψιν, ποὺ ὅπως συμβαίνει μὲ ὅλους τοὺς λαούς, θὰ πρέπη νὰ πιστεύουμε πὼς τὴν ἐπιλέξαμε μόνοι μας!!!

Σήμερα ὁ Μεταξᾶς, καθὼς καὶ κάθε Μεταξᾶς, Κατσιμῆτρος, Μελᾶς, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Ἀνδροῦτσος, Ζαχαριᾶς, Ἀλέξανδρος, Κίμων, Κυναίγειρος καλὸ εἶναι νὰ μᾶς εἶναι …ἄγνωστος, διότι κινδυνεύουμε νὰ παλινδρομήσουμε καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε σὲ ἐπίπεδα παλαιοτέρας προπαγάνδας, ποὺ ὅμως …ἔληξε καὶ αὐτὴν τὴν στιγμὴ εἰδικῶς, μία τέτοια ἐπιστροφή, θὰ δροῦσε κατὰ τῶν κέντρων ἐξουσίας, ἀποδομώντας πολλοὺς ἰστοὺς…!!!
Διότι ἐὰν ἐμεῖς ἐπιστρέψουμε σὲ αὐτὰ τὰ ἐπίπεδα ἀντιλήψεως, κινδυνεύουν οἱ (φερόμενοι ὡς) κρατοῦντες νὰ γκρεμοτσακισθοῦν, ἐφ΄ ὄσον εἶναι βέβαιον  πλέον πώς, μετὰ ἀπὸ τόσα παθήματα, εἶναι αὐτονόητον τὸ νὰ ἀρχίσουμε σταδιακῶς νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὸ δηλητήριο τῆς κάθε εἴδους προπαγάνδας καὶ νὰ τὴν ἀποδομοῦμε ἀπολύτως, διατηρώντας μόνον τὰ θετικὰ στοιχεῖα τῆς φυλῆς μας. Αὐτὰ τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς ἔχουν ἀποκρύψει, ποὺ μᾶς τὰ καταχώνιασαν, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν νὰ σβήσουν.
Κι ἔτσι, ὅσο κυλᾶ ὁ καιρός, τόσο ἡ «πειθώ» τῆς αἰσχρῆς πλέον προπαγάνδας συνοδεύεται ἀπὸ τὴν βία τῆς ἐξουσίας τους, γιὰ νὰ μᾶς τρομοκρατήσουν καὶ νὰ μᾶς ἀκινητοποιήσουν…

Εὑρισκόμεθα λίγο πρὸ τῆς ὁριστικῆς ἐπικρατήσεώς τους καὶ μία στραβοτιμονιά, μία μερικὴ ἢ ὁλικὴ ἀφύπνισίς μας δῆλα δή, θὰ κατέστρεφε κάθε προσπάθεια τους νὰ ἐπιβληθοῦν καὶ νὰ μετατρέψουν τὸν πλανήτη σὲ μίαν κομμουνιστικὴ γιάφκα, ἐντὸς τῆς ὁποίας κυρίως μὲ τὸν βούρδουλα, θὰ ἐπιβάλουν τὴν παγκόσμια δικτατορία τῶν ἀνικάνων καὶ τῶν κομμτοσκύλων.
Κι ἀκριβῶς τώρα εἶναι ποὺ ἀρχίζουν τὰ ἐνδιαφέροντα.
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, τώρα δῆλα δὴ ποὺ οἱ προπαγανδιστικοὶ μηχανισμοὶ καταῤῥέουν σταδιακπως, ποὺ παύουν νὰ ἐπιδροῦν ἐπάνω μας οὐσιαστικά, ξεκινοῦν τὰ μεγάλα.

Ἔχουμε σίγουρα νὰ ζήσουμε πολλά. Πολλὰ κι ἐνδιαφέροντα.
Μὰ τὸ περισσότερο ἐνδιαφέρον ὄλων εἶναι ἕνα: ἀπέχουμε μίαν τόση δὰ στιγμὴ πλέον ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ «ΚΛΙΚ» ποὺ χρειαζόμεθα γιὰ τὴν ἀντεπίθεσιν.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Εἶναι τόσο θρασυτάτη πλέον ἡ προπαγάνδα, ποὺ ἀφ΄ ἑνὸς ἀδυνατεῖ νὰ κρατήσῃ τὰ προσχήματα, ἐφ΄ ἑτέρου ὅμως μεταστρέφει, ἀλλοιώνει καὶ παραποιεῖ τὰ πάντα, αὐτογελοιοποιουμένη. Ἀπὸ ἔννοιες καὶ λέξεις, ἔως γεγονότα καὶ ἀνθρώπους.
Θέλετε παραδείγματα ἤ ἔχετε ἀρκετά ἤδη;

Ἡ ἀντι-μεταξική, ἀπολύτως ὑστερική, προπαγάνδα τῆς μεταπολιτεύσεως εἶναι τόσο ἐμφανής, ποὺ ἐὰν ἀναφερθοῦμε μὲ θαυμασμὸ στὸ ἔργον τοῦ Μεταξᾶ μετατρεπόμεθα σὲ …φασίστες, ἂν καὶ ὁ Μεταξᾶς πολέμησε τοὺς φασίστες.
Προπαγάνδα ἀπὸ τὴν ἀνάποδη αὐτὴν τὴν φορά, ποὺ παραμένει ἰσχυρὴ καὶ ὁδηγεῖ τοὺς λαοὺς ἐκεῖ ποὺ θέλει ἡ νέα (καὶ παλαιὰ τάξις) πραγμάτων: στὸ μῖσος τοῦ ἀτόμου γιὰ τὴν ἀριστεία, γιὰ τὴ ν κοινωνία του καὶ γιὰ τὴν Πατρίδα του.
Παραλλήλως  ἀπαξιώνονται οἱ πάντες. Ἥρωες μετατρέπονται σὲ …ἀγνώστους, ἀγάλματα καὶ ἡρῶα καταστρέφονται, παραπληροφόρησις καὶ σκοταδισμὸς στὴν ἐκπαίδευσιν, προσανατολισμὸς τῶν μαζῶν σὲ δευτερύοντα καὶ ἀνούσια ζητήματα, ὑπερκαταναλωτισμός, ἀπαξίωσις τῆς ἱστορικῆς γνώσεως, ἀπαγόρευσις τῆς  ἀριστείας.
Ἀκόμη καὶ μὲ «πανεπιστημιακὰ συγγράματα» σπεύδει νὰ μᾶς «ἐκπαιδεύσῃ» καταλλήλως ἡ κρατούσα τάξις, γιὰ νὰ ξεχάσουμε τὸ αἷμα τοῦ τεχνητοῦ ἐμφυλίου, ποὺ μᾶς ἐπέβαλαν οἱ παπποῦδες τῶν σημερινῶν κυβερνώντων.

Κατὰ τὰ προφανῆ λοιπὸν καὶ ἡ κυρία Πετράκη, γιὰ παράδειγμα, ἀποφεύγει νὰ καταγράψῃ σὲ ἕνα βιβλίο, ποὺ στόχο ἔχει τὴν ἀποδόμησιν τοῦ Μεταξᾶ, μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ πληροφοριακὰ μέσα ποὺ τῆς προσεφέρθησαν, κάτι πολὺ οὐσιῶδες.
Κάτι, ποὺ  ἐφ΄ ὅσον τὸ …ἀγνοεῖ, καταντᾶ ὁλίγον …ἀστεῖο.
Τὴν …ἀνυπαρξία ἐγκλημάτων ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἀριστερᾶς διαπιστώνουμε στὸ ἐν λόγῳ πόνημα.
Σὲ ὅλο τὸ βιβλίο της ἀναφέρεται ὁ ἐμφύλιος σὰν ἀποτέλεσμα τῆς στάσεως …Μεταξᾶ (λόγῳ τῆς ἐθνικιστικῆς του, λέει, προπαγάνδας) κι ὄχι σὰν ἀποτέλεσμα τῆς προσπαθείας τῶν δοσιλόγων νὰ ἀποκόψουν τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θράκη (κι ἐνᾦ ὁ Μεταξᾶς ἦταν ἤδη, πρὸ τεσσάρων ἐτῶν, νεκρός!!!).
Χρησιμοποιεῖ ὅμως πηγὲς κι ἀπὸ τὸ ἄλλο …«στρατόπεδον» γιὰ νὰ ἰσχυροποιήσῃ τὴν ἐργασία της.
Ἀκόμη καὶ μὲ τὴν …«μερικὴ ἀναφορά» πληροφοριῶν ἢ πηγῶν μποροῦμε νὰ παρατηρήσουμε, διότι ἐὰν ἀνεφέρετο ὁλόκληρη ἡ πηγή, ὡς εἶχε, θὰ ἔκανε …ζημίες!!!

«…Τὸ ἡμερολόγιον τῆς Λέλας Μεταξᾶ.
Τὸ χειρόγραφον ἀνέκδοτο ἡμερολόγιο, ποὺ κράτησε ἡ χήρα τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, μετὰ τὸν θάνατό του.
Οἱ καταχωρήσεις καλύπτουν τὸ διάστημα ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941 ἔως τὸν Ἰούλιο τοῦ 1941 καὶ ῥίχνουν φῶς στὴν προσωπικότητα τοῦ Μεταξᾶ. 
Ἀρχεῖο Ἰωάννου Μεταξᾶ, Γενικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους, Φάκελλος 45. Ὑπάρχει ἐπίσης καὶ ἕνα χειρόγραφο ἡμερολόγιο τῆς κας Λέλας Μεταξᾶ, στὸν φάκελλο 18, τοῦ ὁποίου οἱ καταχορύσεις καλύπτουν τὸ διάστημα ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1944 ἔως τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1945….»
Μαρία Πετράκη, ὁ μῦθος τοῦ Μεταξᾶ, σελὶς 484

Ὅπως διαβάζετε κι ἐσεῖς, ἀναφέρεται ἡ Πετράκη στὸ ἡμερολόγιον τῆς Λέλας Μεταξᾶ, ἀλλὰ …«ἀγνοεῖ» πὼς ἕνα …τμῆμα αὐτοῦ τοῦ ἡμερολογίου ἀφορᾶ στὸ «ἡμερολόγιον τῆς ὁμηρίας» τῆς Λέλας Μεταξᾶ.

[scribd id=200750833 key=key-2o1zdzwqdixqorxuhbrl mode=scroll]

Δὲν βαριέστε ὅμως.
Πάντοτε ἡ προπαγάνδα εἴπαμε ἔπαιζε σοβαρότατον λόγο στὶς ζωές μας.
Γιατί νά ἀλλάξῃ τώρα;

διαδραστικὰ βιβλία

Ὁ Μεταξᾶς, κατὰ τὴν …«σχολική» ἐκδοχὴ πάλι, κόλλησε ἕνα «Ὄχι» στὰ μοῦτρα τοῦ Γκράτσι, μόνον καὶ μόνον ἐξ ὀνόματος ὄλων τῶν Ἑλλήνων. Δὲν ἦταν ἡγέτης τῶν Ἑλλήνων, δικτάτωρ σαφῶς, ἀλλὰ ἐκπρόσωπός τους.
Αὐτὰ μόνον σὲ ἕνα καθεστὼς ποὺ θέλει νὰ μᾶς πείσῃ γιὰ τὴν «δύναμιν τῶν λαῶν», θὰ μποροῦσαν νὰ συμβαίνουν, ἐφ΄ ὅσον, πολὺ συνειδητά, προσεκτικὰ καὶ ἄκρως προπαγανδιαστικὰ μᾶς πληροφορεῖ, ἐμμέσως, πὼς ἐὰν ὁ Μεταξᾶς ἔλεγε «Ναί» στὸν Γκράτσι, θὰ ἀντιδροῦσε ὁ λαός.
Ἀγνοεῖ, ἢ θέλει νὰ ἀγνοῇ, ἡ συγγραφικὴ ὁμάς, τοῦ «σχολικοῦ» αὐτοῦ βιβλίου (;;;) πὼς ὁ ἡγέτης καθορίζει τὴν πορεία τοῦ λαοῦ κι ὄχι (δυστυχῶς μας) ὁ ἴδιος ὁ λαὸς τὴν πορεία του. Εἶναι ἐλάχιστοι αὐτοὶ ποὺ μποροῦν, σὰν μονάδες, νὰ σταθοῦν ὄρθιοι, ἰδίως ἀπέναντι σὲ καθεστῶτα καὶ νὰ ἐπιβιώσουν.

Τὰ ἴδια ἀκριβῶς συνέβησαν καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ποὺ μόνον ὅταν εὐρίσκετο ὁ κατάλληλος ἐμψυχωτής, ξεκινοῦσαν οἱ χωριάτες, οἱ ἄμαθοι στὰ ὅπλα, νὰ γίνουν τὰ λεοντάρια ποὺ γνωρίσαμε. Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν λούφαζαν καὶ ἀκολουθοῦσαν Νενέκους, ὄσο κι ἐὰν τοὺς πονοῦσε.

Ἐὰν ἴσχυαν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ κοτσάνες, ποὺ ἰσχυρίζεται ὁ κάθε πιστὸς προπαγανδιστὴς τοῦ συστήματος, τότε, θεωρητικῶς πάντα, θὰ εἴχαμε ἀπαλλαγῆ ἤδη ἀπὸ τοὺς δοσιλόγους, κατάλοιπα τῆς κατοχῆς, τῆς τουρκοκρατίας καὶ τῶν ἀπογόνων τους.
Ἀν τὶ αὐτοῦ ὅμως, εἶτε μὲ δικτατορίες, εἶτε μὲ δημοκρατίες, εἶτε μὲ κομμουνισμούς, πάντα τοὺς ἰδίους δοσιλόγους ἔχουμε στὰ κεφάλια μας καὶ πάντα αὐτοὶ καθορίζου τὸ πῶς θὰ μᾶς ἐξουσιάσουν, δίχως νὰ μᾶς ἐρωτήσουν.

Δὲν θὰ βρεθῆ κάποια Πετράκη, ἢ κάποια ὁμὰς …«δασκάλων» νὰ μᾶς πῇ πὼς ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα, ὅση δυσαρέσκεια κι ἐὰν ὑπάρχῃ, οἱ λαοὶ ὑπακούουν στοὺς ἡγέτες τους μὲ τὸ καλὸ ἢ τὸ ἄσκημο. Καί, δυστυχῶς, ὅταν κάποιος ἔχει ἐκπαιδευθεῖ γιὰ νὰ εἶναι δοῦλος, ὅσα πολιτικὰ συστήματα κι ἐὰν ἀλλάξουν, δοῦλος θὰ παραμείνη.
Δὲν ἀντιλαμβάνεται, ἢ δὲν θέλει νὰ ἀντιλαμβάνεται, πὼς τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι στὸν ἡγέτη, ἀλλὰ στὸ σύστημα καταστολῆς καὶ διατηρήσεως τῆς δουλείας, εἶτε μέσῳ τοῦ ἐκφοβισμοῦ, εἶτε μέσῳ τῆς καλοοργανωμένης ἐκπαιδεύσεως, σὲ ἀγαστὴ πάντα συνεργασία καὶ σθεναρῶς ὑποστηριζόμενος, μὲ τὸν μηχανισμὸ τῆς προπαγάνδας.

εἰκόνα