«Δεν καταλαβαίνω τι μου λες παιδάκι μου…
Τους βλέπω στην τηλεόραση που τσακώνονται και άλλοι λέν για βοθροκάναλα και άλλοι για το μαύρο στις τηλεοράσεις.

Εγώ γιέ μου ξέρω ότι, έχει μαυρίσει η ζωή μας και σε λίγο θα ζυμώνουμε ψωμί από χαρούπια.!
…και σκέπτομαι, με το φτωχό μου, το μυαλό, αφού είναι βοθροκάναλα και τόσον καιρό δεν μας έκαναν καλό, γιατί πήγαινανε και καλοσκαμνίζονταν εκεί όλοι οι κυβερνώντες και οι άλλοι και κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον;

Ζαλάδα γιέ μου, μεγάλη ζαλάδα…
Εγώ μια τηλεόραση είχα στο σπίτι και την πέταξα.
Εκεί χάμου, εκεί που τρών  τα γουρούνια.
Λίγα έμειναν κι’ από δαύτα.
Σε λίγο θα στερηθούμε και το κρέας.

Άστα παιδί μου, άστα, μην τ’ ανακατεύεις γιατί βρωμούν.
Αυτά, οι καυγάδες και τα τοιαύτα, είναι μόνο για τους πρωτεουσιάνους, που έχουν συμφέροντα.
Τι μας μέλλει εμάς, άνθρωποι κατώτερου θεού είμαστε.»