Τελείωσε κι αὐτό… Πάει…
Κόσμος ἦταν πολύς… Ἤλθε, εἶδε κι ἀπῆλθε…
(Δὲν θὰ καταπιασθῶ μὲ τὸ πόσοι ἦσαν ἐκεῖ… Αὐτὰ τὰ ξέρει καλλίτερα ἡ ἀστυνομία τοῦ τόσκα-τόσκα-τόσκα…!!!)
Ἄνθρωποι ἀγαθοί, στὴν πλειοψηφία τους, ποὺ δὲν ἔφθασαν ἔως ἐκεῖ γιὰ νὰ ἀκούσουν τὶς ὅποιες δηλώσεις τοῦ ὁποιουδήποτε. Ἐν τούτοις, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενον, κούληδες, μπούληδες, ἐπαναστατούληδες, πρακτορούληδες, μασονούληδες, καπελωτούληδες ἦσαν πρῶτο στασίδι …πίστα, γιὰ νὰ προλαμβάνουν τὶς ἀντιδράσεις, νὰ ἐπισκιάζουν τὰ γιουχαΐσματα καὶ νὰ δίνουν τὸν …«ῥυθμό»…

εἰκόνα

Ἦσαν ὅλα ἄψογα!!! Ἄψογα…
Κι ὁ πολὺς κόσμος (φαίνεται πώς) δὲν κατάλαβε ὅτι τώρα (γιὰ ἀκόμη μίαν φορά) πωλοῦν μούρη τὰ κουδουνισμένα εἰς βάρος του…
Καὶ τὸ συλλαλητήριο χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὰ γνωστὰ κομματόσκυλα γιὰ νὰ ἐκτοξεύσουν ἀντιπολιτευτικὲς κορῶνες, ἐξακολουθώντας τὰ εἰς βάρος μας κομματοσκυλικὰ παιχνίδια…
Καὶ «ξεπλύθησαν» ὑπερμπατριῶτες, συγκεντρώνοντας ἐπάνω τους τὰ βλέμματα τῶν πολλῶν, γιὰ νὰ ἀποκρυβοῦν οἱ πραγματικοὶ καπελωτές…
Εἴπαμε… ἦσαν ὅλα ἄψογα!!!
Ἄψογα!!!

Βεβαίως βεβαίως ἦσαν ἐκεῖ καὶ τὰ γνωστὰ στρατεύματα τῶν γνωστῶν ἐκμισθωμένων περιφρουρητῶν, δίπλα στὰ στρατεύματα τῶν μισθοφόρων χειροκροτητῶν, ποὺ ἀνέμεναν τὸ κεντρικὸ σύνθημα γιὰ νὰ παραστήσουν τοὺς ἐνθουσιασμένους, ἀπαγορεύοντας ἐμπράκτως τὸ νὰ προσεγγίσῃ ὁ πολὺς κόσμος στὶς ὑπερφρουρούμενες ἐξέδρες…
Κι ἐνᾦ οἱ πολλοί, οἱ πάρα πολλοί, ἦσαν ἐκεῖ γιὰ νὰ δηλώσουν πὼς ἡ Μακεδονία εἶναι μία καὶ μόνον Ἑλληνική, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν κάθε μικροφωνολάγνο, ἐν τούτοις ὑπέστησαν τὸ βασανιστήριο τῶν λογιδρίων… Ὄχι διότι ὅλοι αὐτοὶ οἱ μικροφωνολάγνοι εἶχαν κάτι νὰ ποῦν, ἀλλὰ γιατὶ ἔπρεπε νὰ μὴν ἀφήσουν χρόνο στοὺς παρευρισκομένους νὰ ἀντιδράσουν, νὰ μουντζώσουν καὶ νὰ φτύσουν.
Φυσικὰ πράγματα… Τὰ συνήθη καὶ τὰ ἀναμενόμενα…

Ἀρκετοί, πραγματικὰ γραφικοί, εἶδαν φῶς καὶ …μπῆκαν. Εἰκόνες μίας ἄλλης …Ἑλλάδος, ποὺ δὲν θὰ θέλαμε νὰ ὑπάρχῃ, ἀλλὰ ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζῃ πὼς ἔχουμε ἀκόμη μακρὺν δρόμο γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ νὰ ἀνασάνουμε ἐλευθερία. Τὸ ὅ,τι ἦσαν πολλὰ τὰ μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως ποὺ ἐπέλεξαν νὰ σταθοῦν σὲ αὐτὲς τὶς γραφικότητες, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ γενικὸ συναίσθημα καὶ τὴν συνειδητὰ διακριτικὴ παρουσία τῶν πολλῶν, ἀποδεικνύει πὼς πίσω πίσω, πέραν τῶν ἐπισήμων γραμμῶν προπαγάνδας, πρέπει νὰ ἀντιλαμβανόμεθα πὼς εἶναι γελοῖο τὸ νὰ ἐκφράζουμε εἰλικρινὴ πατριωτισμό. Ὄχι πὼς εἶναι ἔτσι δῆλα δή, ἀλλὰ ἔτσι θέλουν νὰ μᾶς κάνουν νὰ πιστεύουμε. Πρὸς τοῦτον καὶ τόσες εἰκόνες πολὺ ἢ λίγο ἀκραίων… Τὸν πολὺ τὸν κόσμο δὲν τὸν ἤθελαν καὶ τὸν ἔδειχναν ἀπὸ μακρυά… Ἤθελαν τὰ κτυπητὰ ἐκεῖνα παραδείγματα πρὸς ἀποφυγήν…

Ἐννοεῖται πὼς θαυμάσαμε τὸ ἑνωτικὸ κλίμα ποὺ ἐπιτάσσει μία ἐθνικὴ ἀνάγκη. Δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν ἦταν τεχνητὸ ἢ εἰλικρινές. Σημασία ἔχει πὼς ἦταν μέρος τῆς παραστάσεως. Μίας παραστάσεως ποὺ ὅσοι ἀντελήφθησαν ἔφριξαν, ἀλλὰ ὑπῆρχε ἐκεῖ, ἐμπρὸς στὰ μάτια μας, γιὰ νὰ ἀποδείξῃ πὼς καλὲς οἱ ἐθνικὲς ἀνησυχίες, ἀλλὰ καλλίτερα τὰ μαντρώματά μας κάτω ἀπὸ ἐπαγγελματίες μπατριῶτες.

Μὰ αὐτὸ ποὺ μὲ ἔχει πραγματικὰ …συγκλονίση εἶναι πὼς ἀκόμη καὶ τὸ σαμαράκι ἐπανῆλθε ὡς μπατριώταρος…
Εἰλικρινῶς… Τόσος μπατριωτισμὸς μὲ …τρομάζει!!! Δὲν ξέρω ποῦ νὰ τὸν βάλω καὶ  πῶς νὰ τὸν διαχειρισθῶ.
Οὔτε ξέρω ποιές, ἀκόμη, συμφορὲς μᾶς ἐπιφυλάσσει…

εἰκόνα

Ἐν κατακλείδι…
Τὸ συλλαλητήριο, ἐπισήμως, ἔγινε γιὰ νὰ στείλῃ ἕνα μήνυμα στὰ τσιπραίικα παραμάγαζα, πρὸ κειμένου νὰ ἔλθῃ ὁ κούληθ καὶ  νὰ ἀναλάβῃ τὶς μνημονιακὲς ἐργολαβίες. Ἀρκετὰ ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τὸν χορὸ καὶ τὶς καρέκλες τὸ σινάφι του.

Ἔτσι θέλουν νὰ πιστέψουμε.
Ἔτσι μᾶς ὑποδεικνύουν…
Κι ἔτσι ἐμεῖς πρέπει νὰ κάνουμε, ἐὰν δὲν θέλουμε νὰ λογιζόμεθα ὡς …ἀντιδραστικοί!!!

Πᾶμε ὅμως μία ξανὰ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ τὶ δὲν μᾶς ἔδειξαν ἀπὸ τὸ συλλαλητήριο.
Δὲν μᾶς ἔδειξαν τὸ αἴτιο ποὺ ὁδήγησε ἑκατοντάδες χιλιάδες συμπατριῶτες μας νὰ παρευρεθοῦν ἐκεῖ.
Δὲν μᾶς ἔδειξαν τὸ συναίσθημα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀνωνύμων, ποὺ συνέῤῥευσαν ἐν γνώσει τους ἔως ἐκεῖ, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ πολιτικο-κομματικὰ παίγνια.
Δὲν μᾶς ἔδειξαν τὰ γιουχαΐσματα, ποὺ ἀποδεικνύουν πὼς κάτι μεγάλο συμβαίνει στὸ μυαλὸ καὶ στὴν καρδιὰ ὅλο καὶ περισσοτέρων συμπατριωτῶν μας.
Δὲν μᾶς ἔδειξαν τὸν σιωπηλὸ καὶ ὑπερήφανο συμπατριώτη μας, ποὺ ἠρνήθη νὰ καπελωθῇ.
Δὲν μᾶς ἔδειξαν τὰ πραγματικὰ αἴτια ὑψώσεως τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων ἑλληνικῶν σημαιῶν στὴν πλατεία Συντάγματος, παρὰ τὶς διώξεις καὶ τὶς γελοιοποιήσεις ποὺ ὑπέστη τὸ μοναδικό, κοινό, ἐθνικό μας σύμβολον.
Δὲν μᾶς ἔδειξαν αὐτὸ τὸ κάτι ποὺ ἀφυπνίσθη μέσα στὸν κάθε συμμετέχοντα συμπατριώτη μας, ξεκουνώντας τον ἀπὸ τὸν καναπέ του καὶ ἀποδεικνύοντας πὼς οὐδὲ μία κομματικὴ ἐντολὴ δύναται νὰ συγκεντρώσῃ τόσον πολὺ κόσμο, στὸ ἴδιο σημεῖο, τὴν ἰδίαν ἡμέρα, γιὰ τὸ ἴδιο ζήτημα…
Κοινῶς… δὲν μᾶς ἔδειξαν τὴν ἀποτυχία τους στὸ νὰ μᾶς χειραγωγήσουν, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά. Ὄχι διότι δὲν ἦσαν ἐκεῖ καὶ χειραγωγούμενοι, ἀλλὰ διότι οἱ μὴ χειραγωγούμενοι πλέον εἶναι σαφῶς περισσότεροι, μὴ ἐλεγχόμενοι καὶ ἀπολύτως ἀποφασισμένοι…!!!

Δὲν μᾶς τὰ ἔδειξαν αὐτά, ἀλλὰ καὶ πάρα πολλὰ ἄλλα, διότι ἐλπίζουν πὼς θὰ τὰ ἀγνοήσουμε καὶ θὰ τὰ προσπεράσουμε. Πιστεύουν μέσα τους, ἤ, ὀρθότερα, ἐλπίζουν, πὼς θὰ τὰ προσπεράσουμε.
Πιστεύουν πὼς θὰ ἐξαργυρώσουν σὲ ψηφαλάκια κάτι ἀπὸ αὐτὴν τὴν φιέστα.
Καί, ὁπωσδήποτε κάποιοι κάτι θὰ ἐξαργυρώσουν, ἐφ΄ ὅσον πράγματι ὑπῆρξαν κι αὐτοὶ ποὺ χρειάζονται …ἀνταλλάγματα, καθοδηγητὲς καὶ «ἐθνοσωτῆρες» ἀλλὰ θὰ εἶναι τόσο μικρὸ ποὺ δὲν ἔχει νόημα πλέον νὰ ἀσχολούμεθα μὲ αὐτὲς τὶς ἀνοησίες. Εἶναι φθίνουσες… Κάτι ἄλλαξε καὶ  δὲν γίνεται νὰ μᾶς κρατήσουν ὁμήρους στὰ σχέδιά τους. Τὰ δεσμὰ σπάζουν, ἕνα πρὸς ἕνα… Μία πνοὴ Ἐλευθερίας μᾶς ὁδηγεῖ…
Δὲν ἀνακόπτεται πλέον…

Θὰ πρέπη λοιπὸν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουμε, ἀπὸ καρδιᾶς, ὅλους αὐτοὺς τοὺς ὑπανθρώπους, γιὰ τὸν τόσο μεγάλο τους ἀγῶνα νὰ μᾶς πείσουν περὶ τοῦ ἀντιθέτου τῆς σημερινῆς ὑπαρκτῆς καὶ πλέον ἀναγνωρισίμου νέας ἐξελίξεως…
Θὰ πρέπη ἐπίσης νὰ αἰσθανόμεθα ὑπερήφανοι ποὺ εἴδαμε δίπλα μας χιλιάδες ἀνωνύμους συμπατριῶτες μας, νὰ ἀποδεικνύουν ἐμπράκτως πὼς ὅλα τώρα ξεκινοῦν.
Θὰ πρέπη τέλος νὰ ἀποδεχθοῦμε πὼς αὐτὸ ποὺ συνέβη ἐχθὲς ἦταν ἁπλῶς ἡ ἀρχὴ μίας σπουδαίας πορείας…
Μία σπουδαία ἀρχή, μία πραγματικά, καθαρὰ διαισθητική, μὴ ἐλεγχομένη πρᾶξις ἐπιβιώσεως, ἑνὸς λαοῦ ποὺ τὸν εἶχαν ξεγραμμένο.

Τὸ μπόλι.

Θὰ δοῦμε πολλὰ ἀκόμη…
Θὰ γελάσουμε, θὰ κλάψουμε, θὰ ἐκνευρισθοῦμε, θὰ ἀπογοητευθοῦμε, θὰ πέσουμε καὶ θὰ ξανασηκωθοῦμε, διότι ὁ μονόδρομος στὸν ὁποῖον εἰσήλθαμε δὲν ἔχει ἐπιστροφή.
Τώρα ἄλλα πράγματα, πιὸ σημαντικά, ἔξω ἀπὸ τὰ μικροατομικά κατάλοιπα καὶ τὶς ἐμμονές, μᾶς ὁδηγοῦν.
Τώρα (ξανά) ἀπεδείχθη, σὲ ἐμᾶς καὶ μόνον τοὺς Ἕλληνες, πὼς ὑπάρχουν πιὸ ἀναγκαία καὶ σπουδαία ἀπὸ τὸ προσωπικό μας βόλεμα.

Ναί, σαφῶς οἱ ἐθνικιστικοῦ τύπου κορῶνες θὰ ἐξυπηρετήσουν τμῆμα εὑρυτέρων γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν καὶ πολυεθνικῶν συμφερόντων. Τί νά κάνουμε ὅμως; Εἴσήλθαμε σὲ ἕναν πόλεμο καὶ εἶναι δεδομένον πὼς θὰ ἔχουμε κι ἀπώλειες.
Ναί, σαφῶς οἱ τόσες κωλοτοῦμπες ἦσαν ἀναμενόμενες καὶ ἀποπροσανατολιστικές. Ἂν καὶ γελοιοποίησαν σημαντικὸ μέρος τοῦ κομματικοδημοκρατικοῦ τους μηχανισμοῦ, ἐν τούτοις εἶναι διακριτὸ πὼς ἀκόμη εἶναι ὑπαρκτὴ ἡ παρουσία τους. Κι αὐτὸ ἦταν ἀναμενόμενον καὶ θὰ ἐξακολουθήση γιὰ ὅσο θὰ ἐξυπηρετῆ ἐμᾶς πλέον, ἀλλὰ ὄχι αὐτοὺς ποὺ (νομίζουν πώς) τὸν κινοῦν. Διότι ἀνάγκη πλέον εἶναι νὰ διαχωρισθῇ ἡ ἧρα ἀπὸ τὸ σιτάρι…
Ναί. Ἀδυνατοῦμε νὰ διανοηθοῦμε τὸ ποῦ, πῶς καὶ γιατὶ θὰ πορευθοῦμε, καθὼς φυσικὰ καὶ τὸ ποῦ μᾶς πρέπει νὰ φθάσουμε, διότι ἀφ΄ ἑνὸς ἡ ἱστορικὴ ἄγνοια, ἀφ΄ ἑτέρου ἡ σὲ μεγάλον βαθμὸ λοβοτομή μας, ὑφίστανται ὡς σκόπελοι ποὺ πρέπει νὰ προσπεράσουμε. Ἔ καί; Ἴσως νὰ μὴν γνωρίζουμε τὸ ποῦ μᾶς πρέπει νὰ φθάσουμε μὰ γνωρίζουμε πὼς ξεκινήσαμε γιὰ νὰ φθάσουμε κάπου, βγαίνοντας ἀπὸ τὶς μαζοποιήσεις καὶ τὶς ἀκινησίες μας.
Ὑπάρχει κάτι πιό μεγάλο ἀπό αὐτό;

Τὰ ὑπόλοιπα ὅλα θὰ τὰ μάθουμε, θὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε καὶ θὰ τὰ προσπεράσουμε στὴν πορεία μας.

Φιλονόη

Σημείωσις

Στὴν ἑλληνικὴ μυθολογία (Ἱστορία) ὑπάρχει μία ἀναφορὰ γιὰ τὸν ἁλυσοδεμένο Προμηθέα. Ὁ Προμηθεύς, κατ’ ἐντολὴν Διός, ἁλυσοδέθη στοὺς βράχους τοῦ Καυκάσου, τιμωρημένος γιὰ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν Ἀνθρωπότητα. Ὁ Δίας, πάντα βάσει τῆς μυθολογίας μας, ἤθελε λέει νὰ καταστρέψῃ τὸ ἀνθρώπινον γένος καὶ νὰ τὸ ἀντικαταστήσῃ μὲ νέον, πιὸ …έλεγχόμενον!!! (Μπᾶ… συμπτώσεις λέμε…!!!) Τότε ἦταν ποὺ ὁ Προμηθεὺς ἀντέδρασε καί, μεταξὺ ἄλλων, παρέδωσε στοὺς Ἀνθρώπους τὴν φωτιὰ (;;;), γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσῃ. Αὐτὴ ἡ πρᾶξις ὅμως ἦταν ἡ κορύφωσις τῆς συγκρούσεως Διὸς -Προμηθέως, μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα τῶν αἰωνίων δεσμῶν τοῦ Προμηθέως.
Ἀργότερα, ἄγνωστον πόσο ἀργότερα, (κατ’ ἐντολὴν Διὸς πάλι) ὁ Ἡρακλῆς διετάχθη νὰ λύσῃ τὸν Προμηθέα. Καὶ τότε, λέει, μία ἐκδοχὴ τοῦ μύθου, ὁ Προμηθεὺς ἀπεκαταστάθη δίπλα στὸν Δία. (Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλες ἐκδοχές…!!!)

Αὐτὸ δὲν θὰ εἶχε μεγάλην σημασία στὴν ἐποχή μας, ἐφ΄ ὅσον καὶ τὸν μῦθο δὲν τὸν ἀντιλαμβανόμεθα ὡς Ἱστορία, ἀλλὰ καὶ θὰ ἦταν πολὺ …παραμυθατζήδικο τὸ νὰ περιμένουμε ἕναν νέο Ἡρακλῆ νὰ ἐπέμβῃ γιὰ νὰ σώσῃ τὸν Προμηθέα καί, κατ’ ἐπέκτασιν τὴν Ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὸ μένος τοῦ (μὲ ὁποιανδήποτε ἐκδοχή, νέου) «Διός».
Ἐχθὲς ὅμως, στὸ συλλαλητήριο κάποιος παρουσίασε κάτι ἄλλο… ἡ εἰκόνα ἀπὸ ἐδῶ

Κάτι ποὺ δείχνει ἕναν Ἡρακλῆ…
Κι αὐτὸς ὁ Ἡρακλῆς δὲν ἀποδεικνύει …γονιδιακὴ μνήμη.

Τὸ πόσο …ἄκαιρος (;;;) φαντάζει αὐτὸς ὁ Ἡρακλῆς εἶναι μία ἄλλη ἱστορία…
Τὸ γιατὶ ὅμως προεβλήθη ἐντόνως ἀπὸ τὰ γνωστά μας μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως εἶναι ἕνα θέμα ποὺ σαφῶς πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσῃ σοβαρά. Πολὺ πιθανὸν σὲ αὐτὴν τὴν εἰκόνα νὰ ὑπάρχουν «κλειδιά» γιὰ ἀπαντήσεις σὲ πολλά, σοβαρὰ καὶ προαιώνια ἐρωτήματα.