Χάρης Ἀριστείδου

Ὅταν στὶς 13 Ὀκτωβρίου 1993 ἡ βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας ἐπεσκέπτετο τὴν Κύπρο, κάποιοι δοσίλογοι δήμαρχοι τῆς Κύπρου σὲ τιμητικὲς ἐκδηλώσεις καὶ μὲ τὴν παρουσία τῆς κυπριακὴς κυβερνήσεως τῆς παρέδωσαν τὸ χρυσὸ κλειδὶ τῶν πόλεών τους, ἕνας νεαρὸς ἰατρός, γέννημα καὶ θρέμμα ἑνωτικὴς οἰκογενείας, ἔπραξε τὸ αὐτονόητο. Ἀφοῦ ἦταν ὑπὸ σύλληψη ἀπὸ ἀστυνομικοὺς γιὰ τὴν κατάληψη τοῦ Δημαρχείου Λεμεσοῦ, κατάφερε νὰ τοὺς ξεφύγῃ καὶ νὰ ἐμφανισθῇ ἐμπρὸς στὸ «Rolls-Royce» τῆς βασιλίσσης καὶ νὰ τῆς σπάσῃ τὸ τζάμι.

Κάποιοι ἄλλοι, ποὺ τότε ἦσαν ἀγέννητοι, σήμερα προσπαθοῦν νὰ μᾶς κάνουν μαθήματα γιὰ «ἐθνικισμό» καὶ «πατριωτισμό». Δὲν ἄνοιξα τὸ στόμα μου μέχρι σήμερα.
Ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα θὰ τὸ πρὰξω.

Κανίκλης Ἀνδρέας

Αὐτὸ ἀνευρέθη στὴν κατοικία τοῦ Ἀριστείδου:

Ἡ τότε συνέντευξις τοῦ Χάρη Ἀριστείδου, ποὺ ἀναφέρεται στὰ αἴτια τῆς ἀντιδράσεώς του:

Δανεισμένη ἡ συνέντευξις ἀπὸ ἐδῶ.