Ὅταν κάποιος φίλος μᾶς λέει τὸ πρόβλημά του εὔκολα μπορεῖ νὰ κάνουμε τὸ λάθος καὶ νὰ ὑποθέσουμε ὅτι θέλει τὴν συμβουλή μας.
Πολλὲς φορὲς λέμε στοὺς ἄλλους τὴν γνώμη μας, ἤ ἄκομα τοὺς ὑποδεικνύουμε τὶ θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν, τὴν στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνοι τὸ μόνο ποὺ θέλουν εἶναι ἁπλᾶ νὰ τοὺς ἀκούσουμε καὶ νὰ μείνουμε μαζύ τους γιὰ νὰ τοὺς δόσουμε δύναμη.

Εἶναι δύσκολο νὰ ἀκοῦς πραγματικὰ αὐτὸ ποὺ ἔχουν νὰ σοῦ ποῦν οἱ ἄλλοι χωρὶς νὰ ἀσκῇς ἐπάνω τους ἐξουσία.
Πολλοὶ παθαίνουν σύγχιση ὅταν ἀκοῦν ἕναν φίλο καὶ νομίζουν ὅτι πρέπει νὰ κάνουν κάτι γιὰ νὰ τὸν σώσουν.
Ἔτσι καταλήγουν στὸ νὰ πάρουν τὴν ζωὴ τοῦ φίλου τους ἀπὸ τὰ χέρια του καὶ στὴν προσπάθειά τους ναὰ τὸν τραβήξουν ἔξω ἀπὸ τὴν τρύπα ποὺ βρίσκεται νὰ πέφτουν ἐκεῖνοι μέσα.

Ὁ ῥόλος τοῦ φίλου δὲν εἶναι νὰ ἀποφασίζῃ, οὔτε νὰ παρεμβαίνῃ…
Ὁ ῥόλος του εἶναι νὰ κατανανοῇ, νὰ ἀποδέχεται καὶ νὰ προσφέρῃ δύναμη, ἔτσι ὥστε ἐκεῖνος ποὺ ἐκτιμᾶ νὰ σταθῇ στὰ πόδια του καὶ νὰ μπορέσῃ νὰ ἀγωνιστῇ ὁ ἴδιος, γιὰ νὰ δυναμώσῃ τὸν ἑαυτόν του.

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία