Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως Θεὸς
Παρὰ τὸ ῥῆμα Θέω=τρέχω
«εἰς ὅν πάντες τρέχομεν»
(Εἰς τὸν ὁποῖον οἱ πάντες προστρέχουμε)
Ἤ, ἐπειδή, «Οἱ ἀρχαῖοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἐπὶ Ἡλίου καὶ Σελήνης καὶ Ἀστέρων (ἀστάτουσι γάρ) ἐτίθεσαν τὸ ὄνομα, παρὰ τὸ ἀεῖ (πάντοτες) θεῖν (τρέχουν) καὶ κινῆσθαι»!!!
Δηλαδή, ἐπειδὴ οἱ ἀρχαῖοι ἐθεοποίησαν τὰ ἄστατα (μὴ στατικά) οὐράνια σώματα, ποὺ τρέχουν καὶ κινῶνται στὸν οὐρανό!!!
Κατὰ ἄλλην ἐκδοχήν:
Ἐκ τοῦ ῥήματος Θεῶμαι (βλέπω, παρατηρῶ) ἐπειδὴ ὁ θεὸς τὰ πανθ΄ ὁρᾶ!!!
(Τὰ πάντα ὁρᾶ!)
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Νομίζω ὅτι ὄχι: ἡ λέξη δὲν εἶναι ἑλληνικὴ ἀλλά, ὅπως φαίνεται, ἀρχαία αἰγυπτιακή.
αἰτιολόγησις;
Στὰ κοπτικά: Θεὸς= Τ ἤ, ἀκόμα, Τόου. (Τὰ κοπτικὰ εἶναι ἡ μορφὴ τῶν ἀρχαίων αἰγυπτιακῶν [ἱερογλυφικὰ κ.τ.λ.] ποὺ ἐπιζῆ καὶ σήμερα.)
Καί τί σημαίνει; Μόνον θεός; Τίποτα ἄλλο;
Φιλονόη μου, ὑπάρχει μιὰ κλασσικὴ ἀπάντηση ἡ ὁποία προβαλλόταν σὲ ἐρωτήματα ὅπως τὸ δικό σου στὰ γαλλικὰ πανεπιστήμια κατὰ τὸ β΄ μισὸ τοῦ Κ΄ αἰώνα: “Δὲν ἤμουνα τότε ἐκεῖ, γιὰ νὰ σᾶς ξέρω τί καὶ πῶς μὲ ἀκρίβεια”. Μιὰ ἔνδειξη ἁπλῶς ὑπάρχει, δεδομένου ὅτι ὁ Πλάτων θεωρεῖ αὐτὲς τὶς ἐτυμολογήσεις (θέω>θεὸς) κάπως “φτιαχτές”.
Χαιρέτα τὸν Πλάτωνα. Λεξικὰ χρειάζονται.