Ἀριστερὰ κάθεται μία μελαχροινὴ κοπέλα, μαῦροι κύκλοι κάτω ἀπὸ τὰ μάτια, ντυμένη στὰ μαῦρα, ποὺ καπνίζει. Προφανῶς ἄρχισε νέα, ἑπομένως εἶναι φιλάσθενος καὶ οὔτε μπορεῖ νὰ κάνῃ παιδιά. Μελαγχολεῖ, κυττώντας τὴν φίλη της μὲ κάτι σὰν ζήλια ἢ ἀπόγνωση, δὲν εἶναι ξεκάθαρο.

Ἡ φίλη ἀγκαλιάζει μὲ λατρεία τὸ παιδί, μὲ ἐκείνη τὴν ἀποκλειστικὴ ἀγάπη ποὺ μόνο ἡ μητρότητα φέρνει. Τὸ παιδὶ εἶναι δικό της. Γιατί, α) εἶναι ξανθό, καὶ β) ἐὰν δὲν ἦταν (δικό της, ὄχι ξανθό), ἡ ἄλλη κοπέλα θὰ κάπνιζε καὶ θὰ στεναχωριόταν; Ἄλλωστε, ἂν ἦταν (τῆς ἄλλης), ἡ ἄλλη θὰ φοροῦσε τὸ ῥὸζ παντελόνι, ἐκείνη θὰ εἶχε ντυθῆ στὰ μαῦρα καὶ τὸ ἀρκουδάκι θὰ ἦταν ἀπὸ τὴν ἀπὸ ἐδῶ πλευρά.

Τὸ μήνυμα εἶναι συνταρακτικό: τὸ κάπνισμα μειώνει τὴν γονιμότητα. Τρομάζει τοὺς πάντες: πολυτέκνους, ἀτέκνους, ἀναποφασίστους. Οἱ πρῶτοι, ὠριμότεροι γενικῶς, εἶναι σὲ πανικὸ ποὺ δὲν θὰ ἀποκτήσουν ἄλλα παιδιά. Οἱ δεύτεροι, τὰ νέα παιδιά, δὲν βλέπουν τὴν ὥρα.

Βλέπεις τὸ μέλλον. Ἢ τὸν χαβά σου μὲ τὶς ἕξεις, μολυσμένος, τυφλός, ἀνίκανος, κουτσός, φαφούτης, χάπ, καρδιακός, χωρὶς οὖλα καὶ ἄτεκνος ἢ βάζεις μυαλό. Λαχταρᾶς γόνιμα, τὸ χαίρεσαι καὶ κάνεις ξανθὰ παιδιὰ —ἤ, ἐὰν ἔχετε, κάνεις κι ἄλλα.

Ἄν, μετά, ἀκόμη σὲ στοιχειώνουν οἱ παλαιὲς ἀῤῥωστημένες εἰκόνες σου, δές: Θὰ ἀνακάθεσαι νὰ ξαποστάσῃς στὸ κεφαλάρι (μόνο ἐὰν εἶναι ξύλινο, μὴν ἔχει ἀκάρεα), θὰ τὴν χαϊδεύης ἁπαλὰ πιάνοντας μὲ τὸ ἄλλο χέρι τὸ πακέτο, θὰ βάζης δύο βέτζιμπεργκερ στὸ στόμα σου, θὰ τὰ δαγκώνης (ἁπαλὰ πάλι, μὴ τὰ κάνετε χάλια) καὶ θὰ τῆς δίνης τὸ ἕνα.

Μαθιόπουλος Χαράλαμπος

Σημείωσις

Ναί, κάνει ζημίες τὸ τσιγάρο… Προσωπικά, μοῦ κάνει περισσότερη ζημία ἡ διανοητικὴ καφρίλα ἑνὸς ὑπερκαλοπληρωμένου (καὶ ἀπὸ τὸ 90% τοῦ φόρου καπνοῦ, τί ὑποκρισία κι αὐτὸ) εὐρωπαίου κομισαρίου.

Μᾶς χαλοῦν μόνον ὅσα εἶναι ἡ ἐποχή τους νὰ μᾶς χαλάσουν. Παλαιότερά μας χαλοῦσαν οἱ μαῦροι καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι. Ἐκριθη, ὡστόσο, ὄχι σωστὸ νὰ τοὺς καῖμε. Οἱ καπνιστὲς πῆραν, προσώρας, τὴν θέση τους. Ἔτσι, καθὼς ἡ πυρὰ ἀπηγορεύθη, ἔχουμε τοὐλάχιστον κάποιον νὰ τοῦ κουνᾷ τὸ δάχτυλο ὁ μικρὸς εἰσαγγελεὺς ποὺ κουβαλᾶμε μέσα μας. Μὲ τὶς εὐλογίες τῆς Κομισιόν, ἡ ὁποία κρίνει ἐπίσης ὅτι οἱ εἰκόνες ποὺ ἐγκρίνει νὰ συνοδεύουν τὰ προειδοποιητικὰ μηνύματα στὰ πακέττα καπνοῦ εἶναι κατάλληλες. Δὲν εἶναι.

Τέλος, ἐὰν ἡ Κομισιον ἤθελε, ἂς ἀπαγορεύσῃ καθολικῶς τὴν διακίνηση, πώληση καὶ χρήση καπνοῦ, ποὺ εἶναι τὸ μόνο ἠθικὰ σωστὸ μέτρο ποὺ ὄφειλε νὰ πάρῃι ὁ νομοθέτης ποὺ οἴεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἀπεικονίζῃ καὶ νὰ διαμηνύῃ τὸν κίνδυνο κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο.

Βέβαια, οἱ ζουμεροὶ φόροι καὶ τὸ προηγούμενο τῆς ποταπαγορεύσεως στὴν Ἀμερικὴ δὲν ἀφήνει τὸν βολεμένο γραφειοκράτη νὰ ὑποδυθῇ καὶ τὸν δυνατό, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἐνάρετο. Ὁπότε μένει στὸν ῥόλο ποὺ γνωρίζει καλά: ὑποκριτής, ἄβουλος, μικρόψυχος καὶ πιστὸς ἐφαρμοστῆς της τρεχούσης ἀρετῆς.