Σὲ λίγες ἡμέρες τὸ «μεγάλο μουσικὸ γεγονὸς τῆς Εὐρώπης» λαμβάνει χώρα σὲ μὴ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη καὶ διάφοροι μετέχοντες, ἀπὸ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ εὐρωπαϊκοῦ «μας» κόσμου θὰ σπεύσουν νὰ τὸ χειροκροτήσουν μά, κυρίως, νὰ τὸ «νομιμοποιήσουν», γιὰ ἀκόμη μία φορά, ἐνᾦ παραλλήλως, ἀκριβῶς γιατὶ διοργανώνεται στὸ Ἰσραήλ, ἐμμέσως μὰ σαφῶς «νομιμοποιεῖ» καὶ τὸ Ἰσραήλ.
Πρόκειται γιὰ τὴν γνωστή μας Eurovision, ποὺ μόνον μουσικὸ γεγονὸς δὲν εἶναι καὶ ποὺ μονίμως χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ προπαγανδίζῃ τὰ σχέδια τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων. Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι γνωστά…

Ἀπὸ τὴν ἄλλην… Ἐφ΄ ὅσον, κατὰ κραουνάκη, «οἱ καλλιτέχνες εἶναι ἀνώτεροι τῶν πολιτικῶν», ἀντιλαμβανόμεθα πὼς τὰ μηνύματα ποὺ θὰ περάσουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ καλλιτέχνες θὰ εἶναι ἀνώτερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ περάσουν τὰ κάθε λογῆς κουδουνισμένα τοῦ κόσμου μας.

Βορειοελλαδῖτες καί ἑλληνική γλῶσσα;;; Καμμία σχέσις!!!

Συνεπῶς καὶ ἡ ἑλληνόφωνος συμμετοχὴ (μὲ κάποια κατερίνα ντούσκα) στὸ ἐν λόγῳ γεγονὸς σαφῶς εἶναι προφανῶς …«ἀνωτέρα» κάθε ἄλλης (ἂς ποῦμε) πολιτικῆς πράξεως, κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου κουδουνισμένου, πάντα κατὰ κραουνάκη. Συνεπῶς δῆλα δὴ τὸ ἐν λόγῳ γεγονὸς εἶναι ἀνώτερο κάθε ἐγκλήματος ποὺ καθημερινῶς διαπράττει τὸ Ἰσραὴλ κατὰ ἀμάχων, ἐφ΄ ὅσον αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα ἀποφασίζονται ἀπὸ πολιτικάντηδες. Ἡ μουσικὴ ἑνώνει, δὲν λειαίνει ὅμως. Καὶ οἱ μετέχοντες σὲ αὐτὸ τὸ γεγονὸς καλλιτέχνες στοχεύουν, λέει, στὸ νὰ ἑνώσουν κι ὄχι στὸ νὰ σιωπήσουν στρουθοκαμηλίζοντας. Εἶναι βλέπετε καὶ ἡ καριέρα ποὺ πιέζει.

πηγὴ

Τὸ γεγονὸς ὅμως πὼς ἐπὶ πλέον «νομιμοποιεῖ» (καὶ αὐτὸ τὸ γεγονὸς) τὶς ὑφαρπαγὲς ἐδαφῶν, τὶς καταπατήσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων μὰ καὶ κάθε ἄλλο ἔγκλημα κατὰ ἀμάχων στὴν Παλαιστίνη, ποὺ ἐξακολουθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἀπὸ τὸ Ἰσραήλ, θὰ εἶναι δευτερεῦον καὶ ἀνούσιο, ἐφ΄ ὅσον, ὡς γνωστόν, εἴπαμε πὼς «ἡ μουσικὴ ἑνώνει τὸν κόσμο»…

πηγὴ

Μωρά, γυναῖκες καὶ ἄλλοι ἄμαχοι κυρίως τὰ θύματα. Σύνηθες.
Καὶ ἡ παγκόσμιος κοινότης τῶν «ἀνθρωπιζτῶν» μούγκα. Σύνηθες κι αὐτό.
Εἰδικῶς δὲ στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη ἅπαντες οἱ (φερόμενοι ὡς) ἡγέτες ἀποστρέφουν τὸ βλέμμα ὑποκριτικῶς, σφυρίζοντας ἀδιάφορα, καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀπάνθρωπο ἔγκλημα. Ἄλλως τὲ ἔχουμε καὶ ἐκλογές. Ποῦ χρόνος γιά τέτοια ζητήματα;
Ὅσο γιὰ τοὺς καλλιτέχνες, ποὺ «εἶναι ἀνώτεροι τῶν πολιτικῶν»… Τί νά πῶ; Ἑτοιμάζουν τὶς βαλίτσες τους γιὰ τὸ «μεγάλο μουσικὸ εὐρωπαϊκὸ γεγονὸς» χαζοχαρούμενοι. Σύνηθες κι αὐτό.

Τὸ μόνο μὴ σύνηθες στὰ παραπάνω εἶναι πὼς κάποιοι, πραγματικὰ ἄνθρωποι ἀκόμη ἐνδιαφέρονται καὶ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς ἀδικίας. Μεμονωμένες φωνές, θὰ μοῦ πεῖτε.
Δὲν θὰ τὸ ἔλεγα… Μᾶλλον ἐξοργισμένες φωνὲς ποὺ διαρκῶς πολλαπλασιάζονται, ἰδίως τώρα πιά, ποὺ ἡ παγκόσμιος καφρίλα ἐπερίσσευσε.

Φιλονόη

Σημείωσις

Ὑποκριτές, θὰ μοῦ πεῖτε, οἱ περισσότεροι. Σωστά. Εἰδικῶς δὲ στὶς ἡμέρες μας, μὲ τὸ ἔνδυμα τοῦ «ἀνθρωπιζμοῦ», μᾶς κάνουν καὶ διδάγματα περὶ ἠθικῆς καὶ περὶ δικαίου. Τὰ σκατὰ ἐπερίσσευσαν καὶ ἔφθασαν στὸν γιακά.