Τὰ δέκα δάκτυλα τῶν χειρῶν μου εἶναι πάρα πολλὰ γιὰ νὰ ἀπαριθμήσω αὐτὰ ποὺ πραγματικὰ μὲ πονοῦν.
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ λίγα εἶναι ἡ ἐκκένωσις, ὁ ἀφελληνισμὸς καὶ ὁ ξεῤῥιζωμὸς τῆς ἀρχεγόνου γῆς τῆς Ἰωνίας.
Ἔχουν καταναλωθῆ χιλιάδες τόνοι μελάνι γιὰ τὸ τί ἔφταιξε, τί ἔγινε τί ἔπρεπε νὰ γίνῃ. Εἶναι ἡ ἥττα τοῦ ’22, ὁ Ἐθνικὸς διχασμός, τὸ δράμα τοῦ προσφυγικοῦ Ἑλληνισμοῦ…
Ἐκεῖ ποὺ κτυποῦσε γιὰ τέσσερεις χιλιετίες ἡ καρδιὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ σταμάτησε ξαφνικὰ τὸν αἱματωμένο Αὔγουστο τοῦ 1922.
Σὲ τρία χρόνια θὰ κλείση ἕνας αἰὼν ἐρημώσεως τῆς παναρχαίας Ἰωνίας μας. Δὲν θὰ γράψω κάτι περισσότερο…
Ἐξ ἄλλου γιὰ αὐτὰ ποὺ μᾶς πονοῦν δὲν λέμε καὶ πολλά.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.