Ἀκοῦν λέξεις ὅπως «Πατρίς», «Πατριῶτες», «Ἔθνος» καὶ ἀνατριχιάζουν… Βλέπουν κάποιους νὰ ἐπιχειροῦν ἑνωτικὲς κινήσεις καὶ τοὺς πολεμοῦν ὡς …«φασίστες». Σηκώνουν σημαῖες κόκκινες καὶ πράσινες καὶ μαῦρες καὶ πορτοκαλὶ καὶ ὅ,τι νἆναι γιὰ νὰ πολεμήσουν τὴν μία σημαία ποὺ ὅλοι μας ἀναγνωρίζουμε καί, ἐν δυνάμει, μᾶς ἑνώνει…

(Τὸ γιατί ἔχουμε αὐτὴν τὴν σημαία δὲν θὰ τὸ ἀναλύσουμε ἐδῶ. Αὐτὴν ἔχουμε καὶ  αὐτήν, πρὸς ὥρας, ἀναγνωρίζουμε ἅπαντες!!! Αὐτὸ ἀρκεῖ!!!)

Πολεμοῦν κάθε τί ἑνωτικὸ ὡς ἀπειλὴ καί, μὴ ἔχοντες οὐσιαστικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ τὸ ἀποδομήσουν λογικῶς, κραυγάζουν σκέτο, χαρακτηρίζοντάς το ὡς «φασιστικό», «ναζιστικό», «χουντικό», «δικτατορικό», «ῥατσιστικό», «ταξικό», «δεξιό», πολλαπλασιάζοντας διαρκῶς τὶς διαχωριστικὲς γραμμὲς καὶ αὐξάνοντας τοὺς ῥυθμοὺς ἀποδομήσεως τοῦ κόσμου μας. Ἐπιχειροῦν δὲ νὰ παρασύρουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους μαζύ τους (ἢ ἔστᾦ νὰ τοὺς τρομοκρατήσουν γιὰ νὰ τοὺς ἀκινητοποιήσουν), κουνῶντας ἀπειλητικῶς τὶς γροθιές τους καὶ τὰ …στειλιάρια τους σὲ κάθε ἀντίλογο…

Ὅμως…
Ἀπὸ τὴν μίαν πλευρά, τὴν κατ’ αὐτοὺς πάντα, καλῶς κάνουν. Ἂς διαλυθοῦν τὰ πάντα καὶ μετὰ βλέπουν… Ὅλοι ὅμως, ὅσοι στεκόμεθα σκεπτικοὶ ἁπλῶς ἀπέναντί τους, καταλήγουμε (θεωρητικῶς) ἐν δυνάμει τους ἐχθροί…
Διότι ὅποιος δὲν εἶναι μαζύ τους, εἴπαμε, εἶναι ἐναντίον τους…

Δὲν ἔχει σημασία τελικῶς τὸ τί λὲν ἀλλὰ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον τὸ λέν, μά, κυρίως, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον σύσσωμα τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως προβάλλουν τὶς ἀρλουμπολογίες τους καὶ τὶς κοτσανολογίες τους ὡς …«θέσφατα». Κι ἔτσι οἱ τυχάρπαστοι τοῦ Τιποτιστᾶν μὴ ἔχοντες Πατρίδα, Οἰκογένεια, Ἀξίες αὐτοπροσδιορίζονται ὡς …τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. 

Κατήντησαν δὲ τὶς λέξεις «πατριώτης», «νοικοκυραῖος» καὶ «Πατρὶς» ὡς κάτι ἀπεχθές…

Ὁ (ν)οἰκοκύρης, ἀπὸ τοῦ ὁποίου τὸν οἶκο, θεωρητικῶς, προέρχονται, μετουσιώνεται σὲ …ταξικό τους ἐχθρὸ καὶ ὁ «Πατριώτης» σὲ σαφῆ τους στόχο. Ἀντιλαμβάνονται τό τί λέν; Ὄχι βεβαίως διότι ἀπὸ μόνα τους ὅλα αὐτὰ ποὺ διαβάζουμε εἶναι ἀπολύτως αὐτό-ἀναιρούμενα. Καὶ εἶναι αὐτό-ἀναιρούμενα διότι στὰ μυαλά τους δὲν ἐπικρατοῦν Ἀρχὲς παρὰ μόνον τὸ …τίποτα!!!
Τόσο …«νοιώθουν»…

Τὸ «ὅ,τι νἆναι» τὸ διακινοῦν παντοῦ καὶ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους. Λὲς καὶ ἀντιλαμβάνονται τὸ τί γράφουν ἢ τὸ τί ἀντίκτυπο ἔχουν αὐτὰ ποὺ γράφουν καὶ παπαγαλίζουν… Λὲς καὶ δύνανται νὰ συνειδητοποιήσουν τὶς συνέπειες τῶν πράξεων καὶ τῶν λόγων τους, εἰδικῶς ἐπάνω τους.
Λὲς καὶ ἔχουν πιθανότητες νὰ ἐπικρατήσουν σὲ ἕναν κόσμο πού, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, μόνον ἡ ἀγελοποίησις τὸν διετήρησε ζωνταντό…

Λὲς καὶ θὰ καταργήσουν πλήρως τὴν Λογική, ποὺ ὅσο κι ἐὰν πολεμᾶται, σὲ κάποιον βαθμὸ ἀκόμη (ποὺ  διαρκῶς ὅμως αὐξάνεται), προσπαθεῖ, ἀγωνιωδῶς, νὰ παραμείνῃ ζωντανή, πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίσῃ στοὺς «ταξικοὺς (καὶ μὴ!!!) ἐχθρούς» τους κάποιες ἐλπίδες ἐπιβιώσεως. Λὲς καὶ τὰ ἔνστικτα ἐπιβιώσεώς μας, ποὺ Φύσει ἐνυπάρχουν σὲ ὅλους μας καὶ ποὺ διαρκῶς ἰσχυροποιῶνται, ὅσο κι ἐὰν ἔχουν διαβρωθῆ, θὰ ἀγνοηθοῦν γιὰ νὰ δοθῇ χῶρος στὸ …παράλογον ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση βεβαιωμένα στὸν ἀφανισμό.
Λὲς καὶ θὰ καταφέρουν κάτι νὰ ἐπιτύχουν τὴν ὥρα τῆς Ἀνάγκης, ποὺ ὅλα τὰ ἐπίκτητα ἐξαφανίζονται καὶ ἀναδύονται τὰ φυσικὰ κι ἀναγκαία πρὸς τὴν ἐπιβίωσιν χαρακτηριστικά μας.

Τὸ μπόλι.

Λὲς ὅμως ἀκόμη πὼς μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις ἀνοίγουν ὅλο καὶ περισσότερες ῥωγμὲς γιὰ νὰ ἐνσπείρουν μεγαλύτερες δόσεις βλακείας καὶ ἀνισοῤῥοπίας, πρὸ κειμένου νὰ ἀπομειώσουν, ὅσο τὸ δυνατόν, τὶς πιθανότητες συσπειρώσεως τῶν λαῶν καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐπιβιώσεως ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων…
Ῥωγμὲς δημιουργοῦν ὅλοι τους. Ῥωγμὲς στὴν Λογική, στὶς Ἀξίες μὰ κυρίως στὸ πῶς ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Ἀνάγκη. Ῥωγμὲς τέτοιες πού, σὲ κάποιες περιπτώσεις, θὰ εἶναι ἱκανὲς νὰ παρασύρουν ὅλα τὰ θύματά τους στὸν ἀφανισμό τους.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, σὲ κάποιον βαθμό, τὶς ἔχουμε καταπιῆ …ἀμάσσητες τὶς δολιοφθορές τους.

Τελικῶς, κατὰ πῶς φαίνεται, μᾶλλον θὰ τὰ καταφέρουν, ὅλοι αὐτοὶ  οἱ τυχάρπαστοι ἀποδομητές, ἔως ἑνὸς σημείου, ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ ἐπικρατήσουν, παρὰ μόνον γιὰ νὰ ἐπιταχύνουν τοὺς ῥυθμοὺς πλήρους κατακρημνίσεως τοῦ σημερινοῦ μας κόσμου μά, κυρίως, ἀπαλλαγῆς μας ἀπὸ κάθε μορφὴ Ὕβρεως ποὺ αὐτὸς ὁ κόσμος ἀπεδέχθη ὡς μονόδρομο…

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Δροῦν ἅπαντες ἐξ αὐτῶν σὰν νὰ μὴν ὑπάρχῃ αὔριο… (Καὶ δὲν ἀναφέρομαι στὸ ἀτομικό τους σαρκίο, μὰ στὴν Ἀνθρωπότητα ἐν συνόλῳ!!!) Σὰν νὰ ἔχουν ἤδη κερδίση… Σὰν νὰ ἔχουν πρὸ πολλοῦ ὑπερνικήση τὶς ἐκ φύσεως ἀντιστάσεις τοῦ κόσμου μας, ἐπιβάλλοντάς μας τὴν (ἀπολύτως πρόσκαιρο) ἰσχὺ τῆς Ὕβρεως. Μά πότε καί γιά πόσο ἡ Ὕβρις ἐπέτυχε νά ἐπικρατήσῃ; Πότε καί γιά πόσο ὁ ἐκπεσμός ἐβασίλευσε; Πότε καί γιά πόσο τό μέρος ἐπεβλήθη στό Ὅλον;

Ὅλοι ὅμως αὐτοὶ πού, οὔτως ἢ ἄλλως, παραμένουν σταθερῶς συσπειρωμένοι, δίχως φυσικὰ νὰ δύνανται νὰ ἐννοήσουν πὼς ἡ ὁριστικὴ κατάῤῤευσις τοῦ σημερινοῦ μας κόσμου, αὐτομάτως θὰ σηματοδοτῆ καὶ τὸ φυσικό τους τέλος, ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα βοηθοῦν ὅλους αὐτοὺς πού, ἀκόμη, (στοιχειωδῶς ἢ δυναμικῶς) ἀντιστέκονται στὸ νὰ ἰσχυροποιήσουν τὶς ἐπιλογές τους. Γιατί; Μά, φυσικά, διότι, οὔτως ἢ ἄλλως, ἡ δράσις φέρνει ἀντίδρασιν. Συνεπῶς, οὔτως ἤ ἄλλως, συνεργοῦν στὸ νὰ ἀναζωπυρωθοῦν τὰ ἔνστικτα ἐπιβιώσεως τῶν λαῶν. (Πρὸς τοῦτον καὶ μᾶς φορτώνουν μὲ «ἐθνοκεντρικὰ» κόμματα… Νὰ μᾶς κρατήσουν στὰ μαντριὰ ἐπιδιώκουν…!!!)

Τί εἶναι ὅμως τελικῶς ὅλοι αὐτοί πού χρησιμοποιῶνται γιά νά ἐπιταχύνουν τίς διαδικασίες ἀποδομήσεως καί τήν ἐκ παραλλήλου ἐπιβολή τῆς ἰσχύος μίας «νέας παγκοσμίου τάξεως»;
Ἐν δυνάμει αὐτόχειρες εἶναι. Παραμένουν δῆλα δή, ἐν ἀγνοίᾳ τους (δυστυχῶς τους) πεισματικοὶ ἀρνητὲς δίχως λόγο κι αἰτία, τῶν πάντων, δίχως νὰ δύνανται νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν λογική τους καὶ νὰ «φιλτράρουν» τὰ περιττά, γιὰ νὰ κρατήσουν τὰ χρήσιμα. Καὶ εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ σταθερῶς ὁδεύουν στὸ τέλος τους, ἐφ΄ ὅσον ἀδυνατοῦν νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ πασιφανές: πὼς κατήντησαν ἐργαλεία ἀποδομήσεως τῶν πάντων μά, τελικῶς προδότες τοῦ εἴδους τους. Εἶναι λοιπὸν φυσικὸ ἐπόμενον νὰ «πληρώσουν» γιὰ ὅλα τὰ σπασμένα, ἐφ΄ ὅσον αὐτοί, ὡς «βιτρίνες» καλύπτουν τοὺς ἐμπνευστὲς τῆς συχρόνου αὐτῆς (καὶ διαρκῶς ἐξαπλουμένης) δίχως ἀρχῆς καὶ τέλους βλακώδους κι ἀκραίας βίας…
Ἐπιταχύνοντας τοὺς ῥυθμοὺς ἀποδομήσεως δέ, ἂν τί νὰ βοηθοῦν τοὺς ἑαυτούς τους, βοηθοῦν τελικῶς …ἐμᾶς!!!
Καλὰ κάνουν λοιπόν, ἐὰν ἀναλογισθοῦμε πώς, ἀφ΄ ἑνός, ἔτσι ἔχουν ἐκπαιδευθῆ καί, ἀφ΄ ἑτέρου, ἀκριβῶς λόγῳ αὐτῆς τῆς ἐκπαιδεύσεώς τους, μόνον αὐτὰ ἀντιλαμβάνονται ἐνᾦ, τελικῶς, ὠθοῦν ὅλους ὅσους «πρέπει» ἐκεῖ ποὺ «πρέπει».
Μὰ αὐτὰ εἶναι ψιλὰ γράμματα, ἐφ΄ ὅσον ἀδυνατοῦν νὰ «δοῦν» καί, τελικῶς, νὰ «κρίνουν», καθὼς φυσικὰ καὶ «ἐλευθέρως» νὰ «ἀποφασίζουν»…

Πρέπει λοιπόν νά …σκιάζομαι ἀπό τήν (φαινομικὴ καὶ μόνον!!!) ἰσχύ τους; Ὄχι βέβαια… Αὐτὸ μᾶς ἔλειπε… Σὲ μονόδρομο εἰσῆλθα. Σὲ μονόδρομο ποὺ χαράζει ἡ Ἀνάγκη… Ἄλλην ἐπιλογὴ δὲν ἔχω πλέον…
Μά, ὅλα ἐτοῦτα δὲν εἶναι τῆς παρούσης… Στὴν ὥρα τους θὰ τὰ ἀναλύσουμε…

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ποιοί τά πράττουν ὅλα αὐτά; Οἱ ὁπαδοὶ τῶν τάδε καὶ τῶν δείνα καὶ τῶν τίποτα «ἰδεολογιῶν», οἱ «πανεπιστημιακοὶ» παπαγάλοι, ποὺ εἴτε μισθοδοτῶνται ἀπὸ τὶς Μ.Κ.Ο. τοῦ (κάθε) πSoros εἴτε προσβλέπουν σὲ κάποιες …ἐπιβραβεύσεις, οἱ πολιτικάντηδες καὶ τὰ σαπρόφυτά τους, ποὺ παπαγαλίζουν κάθε εἴδους ἀρλουμπολογία, οἱ διάφοροι, κατὰ τόπους θρησκευτικοὶ ταγοί, ποὺ «πῆραν γραμμὴ» ἀπὸ τοὺς ἐμπνευστὲς τῆς πανθρησκείας καί, φυσικά, τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως ποὺ κατευθύνονται ἀπὸ τὰ δίκτυα τῶν διαφόρων Μ.Κ.Ο..

Ἀκοῦν γιὰ κάθε μειονότητα τοῦ πλανήτου πού, ἀληθῶς ἢ ψευδῶς ὑποφέρει, καὶ σπεύδουν -κατασυγκεκινημένοι- νὰ τὴν ἀναδείξουν καὶ νὰ τὴν ὑποστηρίξουν καὶ νὰ τὴν …«ἑλληνοποιήσουν». Ἀγνοοῦν ὅμως ἐπειδικτικῶς μίαν ἄλλην μειονότητα, ποὺ τόσες δεκαετίες δίπλα τους ὑποφέρει καὶ ἐπιτίθενται σὲ ὅποιον ἀκόμη τὴν θυμᾶται καὶ ἀσχολεῖται μαζύ της…

Ποιοί; Μὰ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἀπαιτοῦν νὰ καταλυθοῦν τὰ δικά μας σύνορα ἀλλὰ νὰ μὴν πειραχθοῦν τὰ σύνορα τῆς κάθε, φιλικῆς ἢ ἐχθρικῆς, γείτονος χώρας.

Ἀπαιτοῦν δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ καὶ δικαίωμα ἀναδείξεως τῆς διαφορετικότητος καὶ δικαίωμα ἐθνικῆς ταὐτότητος στὸν κάθε Χασᾶν τοῦ κόσμου μας. Ποιοί; Οἱ «no borderάκηδες» ποὺ θεωροῦν ὡραῖο καὶ καλὸ καὶ χρήσιμο καὶ πολιτισμικὸ καὶ ἀναγκαῖον τὸ ὅ,τι ὁ (κάθε) Χασᾶν τοῦ πλανήτου μας κουβαλᾶ μαζύ του. Διότι, κατ’ αὐτούς, ὁ (κάθε) Χασᾶν τοῦ πλανήτου ἔχει μεγαλύτερο δικαίωμα ἐπιβιώσεως ἀπὸ τὸν (κάθε) μπαρμπα-Δημητρὸ ποὺ καθημερινῶς πληρώνει μὲ τὸ αἷμα του καὶ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν του τὴν ἐξακολούθησιν τῆς παραμονῆς του στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου ὡς Ἔλλην κι ὄχι ὡς ἀνώνυμος καὶ ἄπατρις καὶ νομὰς κάθε Χασᾶν τοῦ κόσμου μας.

Ὅμως καὶ κάτι ὀξύμωρον παρατηροῦμε στὶς πράξεις τους. Ἀκοῦν γιὰ τὸ κράτος τῶν τοκογλύφων ποὺ καταῤῥέει καὶ μόνον τότε ἀνησυχοῦν, διότι ἐὰν χαθῇ τὸ κράτος-ὀμπρέλα ποὺ τοὺς περιθάλπει θὰ παύσουν νὰ βολεύονται ἀπὸ τὰ ἐπιδόματά του, τὰ νομομαγειρεύματά του καὶ τὶς ἀνοχές του.
Παραδόξως λοιπὸν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ὑπερασπιστὲς» τοῦ κράτους τῶν τοκογλύφων, μὰ καὶ πολέμιοι αὐτῶν ποὺ ἀντιστέκονται στὶς μεθοδεύσεις τους, ἔχουν κάτι γιὰ νὰ ἀνησυχοῦν καὶ νὰ ἀγωνιοῦν. Ἐὰν πέσῃ τὸ κράτος θὰ παύσουν νὰ ἔχουν λόγο ὑπάρξεως καὶ θὰ διακοποῦν οἱ παροχές τους. Καὶ τότε τί θά ἔχουν νά πολεμοῦν; Ποιός θά εἶναι ὁ ἐχθρός τους;

Ἔχουμε δρόμο ἐμπρός μας καὶ πολλὴ δουλειά. Δουλειὰ σὲ βάθος, μέσα μας καὶ γύρω μας, ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ πιάσουμε ἕνα πρὸς ἕνα ὅλα ἐκεῖνα τὰ «στραβὰ» καὶ τὰ νὰ «ἰσιώσουμε».
Πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα ὅμως χρειαζόμεθα ἕνα: νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ μῖσος. Τὸ μῖσος εἶναι τῶν …παγιδευμένων κι ὄχι τῶν ἐλευθέρων χαρακτηριστικό. Κάθε φορὰ ποὺ ἀπαλλασσόμεθα ἀπὸ ἐκδοχές του, πλησιάζουμε ὅλο καὶ περισσότερο ἐκεῖ ποὺ μᾶς «πρέπει»…

Τί χρειάζομαι; Συνειδητότητα.
Τί ἀπαιτεῖται νά προστατεύσω; Ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μοῦ διεσφάλισαν, γιὰ αἰῶνες, τὴν ὕπαρξίν μου, ἀκόμη κι ἐὰν φαντάζουν (σὲ κάποιες περιπτώσεις) κάπως …ἀναχρονιστικά!!
Τί ὀφείλω νά πράττω; Νὰ διδάσκω παντοῦ καὶ διαρκῶς τὶς Ἀλήθειες.
Τί δέν μέ ἀφορᾶ; Τὸ κάθε τί περιττὸ ποὺ μὲ «χώνει» σὲ «μαντριά».
Τί κάνω μέ ὅλους αὐτούς τούς ἀποδομητικούς παράγοντες πού μοῦ «ζαλίζουν τά μέζεα» νυχθημερόν; Τοὺς ἀντιμετωπίζω ὡς μὴ ὑπάρχοντες.
Μά, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ὀφείλω, σὲ ἐμέναν μὰ καὶ σὲ ὅλες τὶς ἐπερχόμενες γενεές, νὰ αἰσθάνομαι διαρκῶς «κρίκος ἁλυσίδος». Αὐτό, ἀπὸ μόνον του, δρᾶ τόσο καταλυτικὰ μέσα μας, ποὺ μᾶς «μετουσιώνει» σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ πράγματι χρειαζόμεθα.

εἰκόνα καὶ εἰκόνα