Τὸ ἐρώτημα διόλου φιλολογικό. α
Καθημερινῶς ὑποχρεούμεθα νὰ ἀποφασίσουμε γιὰ τὶς συμπεριφορές μας. Τὶς περισσότερες φορὲς ὅμως, ἀκόμη καὶ στὰ πλέον ἀσήμαντα, σκύβουμε τὸ κεφάλι δίχως νὰ πολεμήσουμε. Τὰ αὐτονόητα τὰ λησμονήσαμε ἀπὸ καιρό.
Ἀπὸ τὴν ἄλλην ὑπάρχουν καὶ οἱ κάποιες, ὁποιεσδήποτε μάχες μας, κάπου, κάποτε στὴν ζωή μας, ποὺ ἐδόθησαν εἴτε λόγῳ ἀνάγκης, εἴτε λόγῳ συνειδητῆς ἀποφάσεως. Πολλὲς ἢ λίγες οὐδὲ μίαν σημασία ἔχει. Σημασία ἔχει μόνον πὼς τὶς ἔχουμε στὴν «φαρέτρα» τῶν ἐμπειριῶν μας καὶ μποροῦμε, κάθε στιγμή, νὰ τὶς ἀνασύρουμε γιὰ νὰ παίρνουμε τὸ ἀναγκαῖο κουράγιο.
Ἐμπρός μας, ἤδη, ἁπλώνεται τὸ χάος. Ἕνα χάος ποὺ οὔτε φανταζόμεθα οὔτε καὶ τολμοῦμε νὰ φαντασθοῦμε. Δὲν ἔχουμε καιρὸ γιὰ ὑποχωρήσεις καὶ γιὰ κρυφτούλια. Ἢ θὰ πολεμήσουμε γιὰ τὶς ζωές μας, διεκδικῶντας τό, ἔως τώρα, αὐτονόητον (λέει) δικαίωμα τῆς ἐπιβιώσεως, μὲ τὶς ὁποῖες πιθανότητες, ἢ θὰ ἀκινητοποιηθοῦμε ἀναμένοντας φοβισμένοι τὸ τέλος.
Τὰ χρονικὰ περιθώρια στενεύουν κι ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν θὰ γίνουμε λησμονημένοι νεκροὶ ἢ θὰ παραμείνουμε ζωντανοὶ Ἄνθρωποι.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.