Καὶ μακάρι αὐτοὶ οἱ ὀλίγοι νὰ ἦσαν ἡ αἰτία κινητοποιήσεως ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων. Ἀλλά πῶς;

Καὶ λέω ἀφορμή, ἀλλὰ ὄχι αἰτία, διότι γιὰ νὰ κινητοποιηθῇ κάποιος πρέπει καὶ νὰ διαθέτῃ τὸ ἀναγκαῖο ἐκεῖνο ἀντιληπτικὸ ἐπίπεδον ποὺ ἡ κινητοποίησις θὰ «ζυμώνεται» μέσα του γιὰ καιρό, θὰ συμβαίνη σὲ ἐπὶ μέρους στάδια καὶ πολὺ πρὸ τῆς ὁριστικῆς ἐπικρατήσεως τῶν ἀδιεξόδων, θὰ ἔχη «κτισθῆ» ὡς στάσις ζωῆς ποὺ θὰ ὁδηγήση, ἐξ ἀνάγκης, σὲ ἀποφάσεις καὶ σὲ δράσεις.

Ὅμως ἡ ἐν λόγῳ διεργασία ἀφορᾶ σὲ κάποιους. Αὐτοὶ οἱ κάποιοι, ποὺ θὰ ἔχουν ἀπὸ καιρὸ ὑπεισέλθη στὴν διαδικασία ἀνευρέσεως ἐξόδου ἐκ τῶν ἐγκλωβισμῶν τους, εἶναι κι αὐτοὶ ποὺ θὰ μπορέσουν νὰ ξεπεράσουν τὰ ἀδιέξοδα, ἐντοπίζοντας τὶς «ῥωγμές» τους καὶ δημιουργῶντας, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, νέες ἐξόδους τέτοιες, ποὺ ὅμως γιὰ νὰ γίνουν διακριτὲς (μὰ καὶ χρήσιμες) ἀπὸ τοὺς γύρω τους, ἀπαιτεῖται κοινὴ ὀπτικὴ τῶν δεδομένων. Αὐτὸ γιὰ νὰ συμβῇ ὅμως εἶναι μᾶλλον ἀδύνατον, ἐφ΄ ὅσον οἱ περισσότεροι, ἀκόμη καὶ σὲ ἀπελπιστικὰ ἀδιέξοδες καταστάσεις, ἐπιλέγουν νὰ κρεμάσουν τὶς ἐλπίδες τους σὲ …θεῖες παρεμβάσεις, ἀρνούμενοι νὰ ἀντιληφθοῦν πὼς γιὰ νὰ σωθῇ κάποιος ἀπαιτεῖται τὸ σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χείρα κίνει.

Ὅλοι οἱ ἄλλοι, ποὺ εἴτε ἀρνῶνται νὰ ἀποδεχθοῦν τὰ ἀδιέξοδα ὡς πραγματικότητα, εἴτε ἀκόμη μόλις ἀρχίζουν νὰ τὰ ἀντιλαμβάνονται, ἐφ’ ὅσον αὐτὰ θὰ ἔχουν παγιωθῆ, ἔχουν σαφῶς μικρότερες ἐλπίδες διαφυγῆς ἐξ αὐτῶν, ἐφ΄ ὅσον, ἐκτὸς ἀπὸ μίαν δύσκολο διαδρομὴ ποὺ θὰ πρέπη νὰ διανύσουν, πρωτίστως ἀπαιτεῖται νὰ ἐξέλθουν τῆς μαλθακότητός τους, ποὺ μόνοι τους ἐπέλεξαν νὰ συντηροῦν καὶ νὰ πολλαπλασιάζουν. Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ λεπτομέρεια κρίνει τὴν συνολικὴ πορεία τῆς ἀνθρωπότητος, ἐφ΄ ὅσον αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἡ Ἀνάγκη εἶναι νὰ διασωθῇ ἡ Ἀνθρωπότης ὡς ὀντότης καὶ ὄχι ὁ,τιδήποτε τὴν διατηρεῖ ἐν ὑπνώσει καὶ ἐν καταστολῇ.

Τὰ ἀδιέξοδα γιὰ νὰ ὑπάρξουν ἀπαιτεῖται μία σειρὰ διεργασιῶν καὶ διαδικασιῶν, ποὺ ἐὰν δὲν γίνουν ἀντιληπτά, σὲ κάθε τους στάδιον, θὰ ἐμφανίζονται ὡς ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια σὲ κάθε προσπάθεια ἐξόδου ἀπὸ αὐτά. Γιὰ νὰ γίνῃ ὅμως κατανοητὴ ἡ διαδικασία αὐτή, τῆς ἀνάγκης ἐξόδου ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα, ἀπαιτεῖται νὰ γίνῃ πρωτίστως ἀντιληπτὴ ἡ παγίδευσις σὲ ὅλα τὰ ἐπὶ μέρους στάδια, καθὼς φυσικὰ νὰ ἀποδομηθῇ πλήρως κάθε ἐπὶ μέρους μηχανισμὸς ποὺ ἐχρησιμοποιήθη γιὰ νὰ ἐπέλθουν τὰ ἀδιέξοδα. Πόσοι ὅμως τό καταφέρνουν αὐτό δίχως νά παγιδεύονται σέ προπαγάνδες πού τούς ἀποκοιμίζουν;

Ἀπὸ τὴν ἄλλην… Ὅταν αὐτὰ γίνονται ἀντιληπτὰ ἀπὸ κάποιους, ἐλαχίστους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν σειρά τους πασχίζουν καθημερινῶς νὰ τὰ ὑποδείξουν στοὺς γύρω τους, γιὰ νὰ περιγελασθοῦν καὶ νὰ περιθωριοποιηθοῦν ὡς ἀκραῖοι καὶ συνωμοσιολόγοι. Ὅμως αὐτοὶ οἱ κάποιοι εἶναι ἐπὶ τῆς οὐσίας κι ἐκεῖνοι ποὺ ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἀντιλαμβάνονται τὰ ἀδιέξοδα, «σπάζουν τὰ κεφάλια» τους καθημερινῶς γιὰ νὰ ἀνακαλύψουν/δημιουργήσουν ἐξόδους διαφυγῆς. Παρὰ τὶς ὁποῖες λοιπὸν συναισθηματικές τους ἐξαρτήσεις, ποὺ πολὺ πιθανὸν νὰ τοὺς κρατοῦς δεσμίους καὶ άκινητοποιημένους, γιὰ μεγάλα χρονικὰ διαστήματα, ὅταν αὐτὰ τὰ ἀδιέξοδα μετουσιωθοῦν πλήρως σὲ παγίδες θανάτου, θὰ ἐπιχειρήσουν ἔξοδον μόνοι τους, ἀφήνοντας πίσω τους ὁριστικῶς κάθε τί ποὺ τοὺς κρατοῦσε ἐν ἀναμονῇ καὶ καταστολῇ.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς τὰ δικά μας ἀδιέξοδα πολλαπλασιάζονται. Μὰ ὅπως καὶ σὲ κάθε μάχη οἱ καλλίτερα ἐκπαιδευμένοι στρατιῶτες εἶναι κι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὶς περισσότερες πιθανότητες νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς παγίδες θανάτου, ἔτσι κι ἐμεῖς, ὡς κοινωνία, ὀφείλουμε διαρκῶς νὰ αὐτό-ἐκπαιδευόμεθα σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα ἐπίπεδα, πρὸ κειμένου νὰ μποροῦμε, κάθε στιγμή, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, νὰ ἐπιχειρήσουμε τὴν ἀναγκαία ἔξοδον. Ἡ ἐν λόγῳ ἔξοδος θὰ εἶναι, δυστυχῶς ἤ εὐτυχῶς, ἔργο ἐλαχίστων, διότι, οἱ πολλοὶ θὰ αὐτό-καθησυχάζονται. Αὐτοὶ ὅμως, ποὺ αὐτό-καθησυχάζονται, στὴν πραγματικότητα μὲ τὶς ἐπιλογές τους καθυστεροῦν καὶ τὸ σύνολον, λειτουργοῦν ὡσὰν βαρίδι ποὺ περιορίζει τὶς μετακινήσεις τοῦ συνόλου

Ὅσο λοιπὸν κι ἐὰν κάτι τέτοιο, ὡς πιθανότης, μᾶς ἀναστατώνῃ καὶ μᾶς πονᾷ, καλὸ εἶναι νὰ ἀρχίσουμε, λίγο-λίγο, νὰ κατανοοῦμε τὸ ἐάν, τὸ γιατί, μὰ κυρίως τὸ πῶς θὰ ἀντληθοῦν, ἀπὸ μέσα μας, οἱ ἀναγκαῖες δυνάμεις δημιουργίας ἢ ἀνευρέσεως ἔξοδοι, ἀνεξαρτήτως τοῦ πόσοι θὰ συνδράμουν καὶ τοῦ πόσοι θὰ ἀκολουθήσουν.

Εἴπαμε… ἡ διαδρομὴ εἶναι ἀτομικὴ καὶ ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν φέρει ἀκεραία τὴν εὐθύνη τῶν ἐπιλογῶν του.

Φιλονόη

εἰκόνα