Λίγο πρὸ τοῦ ξημερώματος ἔρχεται.
Καὶ κᾶνε κουράγιο Ἕλληνα…
Καὶ κᾶνε ὑπομονή…
Καὶ λίγο ἀκόμη…
Καὶ ὅσο ὑπομένεις, ἀναμένεις, κάνεις κουράγιο, τόσο περισσότερο σὲ σκίζουν κομμάτια…
Μὰ εἶναι ὅμως ἀλήθεια…
Τὸ μεγαλύτερο σκοτάδι πρὸ τοῦ ξημερώματος ἔρχεται…
Μὰ κι αὐτό, μαζὺ μὲ τὴν σιωπή του, εἶναι τρομακτικό…
Κι ἐμεῖς ἀκόμη δὲν τὸ εἴδαμε… Τώρα θὰ ἔλθη…
Μὰ κι ἐὰν ἔλθῃ, γιὰ νὰ τὸ δοῦμε, πρέπει κάτι νὰ κάνουμε… Πρέπει νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὶς σπηλιές μας…
Πρέπει νὰ ξεκινήσουμε μόνοι μας…
Συνάμα ἔρχεται κι ὁ ἀνήφορος γιὰ νὰ βροῦμε τὸν δρόμο καὶ νὰ ζήσουμε τὸ ξημέρωμα…
Ὁ ἀνήφορος γιὰ τὸ φῶς…
Ὁ χρόνος δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ ἐλέγξουμε…
Οὔτε νὰ ἐπέμβουμε ἐπάνω του γιὰ νὰ βιάσουμε τὸ φῶς νὰ φθάσῃ ταχύτερα…
Τὸ μόνον ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ προετοιμασθοῦμε.
Ὄχι γιὰ τὸ μεγαλύτερο σκοτάδι… Αὐτὸ τὸ ἔχουμε ἤδη κάνει.
Μὰ γιὰ τὸ πῶς θὰ βροῦμε τὸν δρόμο γιὰ νὰ βγοῦμε ταχύτερα στὸ φῶς.
Ἐδῶ μᾶς θέλω.
Διότι δὲν μᾶς ἔφθανε τὸ σκοτάδι… Εἶναι καὶ τὰ βάθη, τὰ Τάρταρα, τὰ βάραθρα ποὺ ἀφήσαμε τοὺς ἑαυτούς μας νὰ πέσουν καὶ πρέπει νὰ τὰ ἀνεβοῦμε… Μόνον ἔτσι.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.