Ἡ ἀναγνώρισις τοῦ χρέους καὶ ἡ ἀνάληψις τῶν εὐθυνῶν ἐπιφέρει δεσμεύσεις πρὸς κάποιον συγκεκριμένο καὶ σαφὴ σκοπό. Οἱ δράσεις πού, ὡς φυσικὸν ἐπακόλουθον, πραγματοποιῶνται, μετατρέπουν σταδιακῶς τὸν ἄνθρωπο σὲ πολεμιστή. Κι ἕνας πολεμιστὴς οὐδέποτε παραδίδεται ἀμαχητί.

Ἕνας πολεμιστὴς ὅμως, ποὺ συνειδητοποιεῖ τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ ἴδιος μετεξελίχθη σὲ πολεμιστή, γνωρίζει ἐπίσης καὶ τὸν ἐχθρό του, καθὼς φυσικὰ καὶ τὶς πιθανὲς μεθοδεύσεις του, τὶς μεταμφιέσεις του καὶ τὶς τακτικές του. Ὅσο περισσότερο δὲ ἀγωνίζεται, τόσο περισσότερο συνειδητοποιημένος γίνεται καὶ τόσο πλησιέστερα πορεύεται στὸ νὰ διασφαλίσῃ τὴν Ἐλευθερία του, ἐνᾦ ὅλο καὶ πιὸ ἀποφασιστικῶς ἀποστασιοποιεῖται ἀπὸ ἡττοπαθεῖς συμπεριφορές.

Ὁ συνειδητοποιημένος πολεμιστὴς καθημερινῶς «τρίβεται», διδάσκει καὶ διδάσκεται. Δὲν ἀδρανεῖ καὶ δὲν ἐφησυχάζει. Τὸ κυριότερον ὅμως στοιχεῖον του, ἐὰν πράγματι ὅ,τι κάνῃ τὸ κάνει γιὰ τὸ κοινὸ καλό, εἶναι τὸ νὰ ἐξωτερικεύῃ διαρκῶς καὶ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ἀνθρωπιά.
Διότι ἡ ἀνθρωπιὰ δὲν εἶναι …«προνόμιον» τῶν Μ.Κ.Ο. καὶ τῶν ἐξαγορασμένων σαπροφύτων, ἀλλὰ τῆς βάσεως, τῆς κοινωνίας καί, ἰδίως, ὅλων αὐτῶν ποὺ ἔχουν μάθη νὰ μάχονται ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἁπλούστερα. Διότι μόνον κάποιος βαθύτατα συνειδητοποιημένος μαχητὴς δύναται νὰ ἀντιληφθῇ καὶ νὰ συμπονέσῃ ἄλλους μαχητές, μά, κυρίως, ὅλους τοὺς ἀδυνάτους ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ αὐτόν.

Εἴπαμε… Ἔχουμε πόλεμο… Στὸν πόλεμο μόνον ἀπώλειες καταγράφονται. Ἂς τολμήσουμε ἐπὶ τέλους νὰ τὶς περιορίσουμε. Μὰ οἱ ἀπώλειες περιορίζονται μόνον ἐὰν αἰσθανόμεθα συντροφικότητα.
Ἂς γίνουμε λοιπὸν πολεμιστὲς τῆς Ἐλευθερίας, ποὺ θὰ αἰσθάνονται διαρκῶς πὼς ὑπηρετοῦν τὸ χρέος τους καὶ θὰ νοιώθουν ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα Ἄνθρωποι.
Δὲν θὰ μᾶς λύση πολλὰ προβλήματα αὐτὴ ἡ ἐπιλογή, ἀλλὰ σίγουρα θὰ κάνη τὸν κόσμο μας καλλίτερο καὶ τὴν πορεία μας λιγότερο ἐπώδυνη. Διότι, οὔτως ἤ ἄλλως, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν Ἐλευθερία μας θὰ θυσιάσουμε πολλά. Ἂς κερδίσουμε ὄμως τὴν Ἀνθρωπιά μας, διότι ἐπάνω σὲ αὐτὴν θὰ ἐπαναδομηθῆ ὁ κόσμος μας.

Φιλονόη

εἰκόνα