Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὶς κοινωνίες μας, μὰ καὶ σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστά, εἶναι μία διαρκὴς πτωτικὴ πορεία, ἐνᾦ εἶναι κοινὴ διαπίστωσις πὼς ἡ ἀπόλυτος ἀποδόμησις, ὅλων αὐτῶν ποὺ ἐντός τους διαβιοῦμε, ἀλλὰ ἦσαν σὲ λάθος βάσεις στηριγμένα, ἤδη πραγματοποιεῖται. Τὸ νὰ ἐλπίζουμε πὼς δὲν θὰ συμβῇ ἢ πὼς θὰ παραταθῆ τόσο ὄσο νὰ μὴν προλάβουμε νὰ τὴν βιώσουμε, εἶναι φροῦδες ἐλπίδες ἀπελπισμένων. Ἠ ἀποδόμησις τῶν πάντων ἤδη συμβαίνει κι ἐμεῖς τὴν βιώνουμε μὲ ὅλους τοὺς τρόπους καθημερινῶς.

Εἴτε λοιπὸν αὐτὰ εἶναι ζητήματα πολιτικῆς καὶ πολιτικῶν συστημάτων, εἴτε οἰκονομίας, εἴτε κοινωνικῶν προτύπων, εἴτε λανθανουσῶν ἀρχῶν, εἴτε ψευδῶν θεσμῶν, εἴτε ἀκόμη καὶ δικῶν μας ἀνοχῶν, λίγο λίγο ἀποδεικνύεται πὼς ἦσαν ἀπολύτως λανθασμένα καὶ μακρὰν τῆς ἀληθείας τὰ ὅσα κάποτε πιστεύαμε ὡς ἀληθῆ. Κι ἔτσι τὸ ὑπάρχον οἰκονομικο-πολιτικο-κομματικὸ σύστημα, παγκοσμίως, διαρκῶς ὀλισθαίνει σὲ ἀτραποὺς αὐτοκαταστροφῆς, οἱ ἀποκαλύψεις περὶ διαπλοκῆς καὶ σκανδάλων καθημερινῶς, παρὰ τὶς λυσσώδεις προσπάθειες τῶν Μ.Μ.Ε. νὰ μᾶς ἀποκρύψουν τὰ περισσότερα ἐξ αὐτῶν ποὺ συμβαίνουν, λαμβάνουν διαστάσεις καταιγίδος καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ θεωρούσαμε, ὡς ἀνθρωπότης, γιὰ κάτι στέρεον καὶ ἀδιαπραγμάτευτον, τὸ ἕνα πίσω ἀπὸ τὸ ἄλλο κατακρημνίζονται.

Ἐφ΄ ὅσον λοιπὸν ἡ διαδικασία ἀποδομήσεως αὐτοῦ τοῦ τρόπου οἰκονομικο-πολιτικο-κοινωνικοῦ ἐλέγχου τῶν λαῶν καταῤῥέει, καλὸ εἶναι νὰ θεωροῦμε ὡς δεδομένον πὼς θὰ τελειώση ὁσονούπω. Καὶ οὐδὲ μίαν σημασία ἔχει τὸ πόσον χρόνο ἀκόμη χρειάζεται γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ αὐτὴ ἡ κατάῤῥευσις. Ἅπαξ καὶ τὸ «σαράκι ξεκίνησε νὰ κατατρώγῃ θεμέλια» εἶναι θέμα μίας, κάποιας, στιγμῆς ἡ ἀπόλυτος ἰσοπέδωσις τοῦ οἰκοδομήματος ποὺ ἐστηρίχθη σὲ αὐτὰ τὰ σαθρὰ θεμέλια.

Συνεπῶς, ἐφ΄ ὅσον ἐμεῖς διαβιοῦμε ἐντὸς ἑνὸς οἰκονομικο-πολιτικο-κομματικοῦ μοντέλου, ποὺ προεκτάσεις του ἐπεκτείνονται σὲ κάθε κοινωνικὴ δομή, τὸ ὁποῖον καὶ ἀπεδείχθη πρὸ πολλοῦ λάθος καὶ στρεβλό, ἐνᾦ ἡ ἀποδόμησίς του πραγματοποιεῖται ἤδη, καλὸ θὰ εἶναι νὰ θεωροῦμε βέβαιον πώς, ἀνεξαρτήτως χρόνου, θὰ καταπέση ὁριστικῶς. Ὄχι μόνον τοπικῶς, ἀλλὰ παγκοσμίως.

Καθ’ ὅσον λοιπὸν ἔμεῖς θὰ διαβιοῦμε ἐντός τοῦ καταῤῥέοντος αὐτοῦ συστήματος, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ αἰσθανόμεθα μόνον τὶς μαστιγώσεις ποὺ δέχεται ὅλο αὐτὸ τὸ σύστημα, ὡς μικροὺς ἢ μεγάλους κραδασμούς, ποὺ ἀπειλοῦν τὸν κόσμο μας, δίχως ἀπαραιτήτως νὰ ἐννοοῦμε πλήρως τὸ γιατί συμβαίνουν. Μὰ εἶναι εὐκόλως ἀποδείξιμο πὼς τελειώνει, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν δυνάμεθα νὰ ἀντιληφθοῦμε πλήρως τὰ αἴτια ποὺ προεκάλεσαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ προκαλοῦν τὶς ῥωγμές του, καθὼς φυσικὰ καὶ νὰ διακρίνουμε τὶς ἤδη ἀποσαθρωμένες βάσεις στηρίξεώς του.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς.
Μποροῦμε νὰ σταθοῦμε λοιπὸν ὡς παρατηρητὲς καὶ νὰ διακρίνουμε μόνοι μας, σὲ ὄσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερο βάθος, αὐτὰ ποὺ ἤδη συμβαίνουν. Πρόκειται γιὰ μίαν ἀναγκαία διαδικασία, ποὺ θὰ μᾶς βοηθήση νὰ προετοιμασθοῦμε, σὲ κάποιον βαθμό, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀνταπεξέλθουμε στὶς ἐπερχόμενες δονήσεις. Δονήσεις σαφῶς ἰσχυρότερες αὐτῶν ποὺ ἔως τώρα βιώσαμε, μὰ ἀναμενόμενες.
Διότι καλῶς ἔως τώρα ἐπεβίωσε ὅλο αὐτὸ τὸ μοντέλο, μὲ τὶς ὁποῖες σταδιακὲς ἀποσαθρώσεις του. Τί θά τοῦ συμβῆ ὅμως ἐάν ἔνας ἀστάθμητος παράγων ἤ μία φυσική διεργασία τό κτυπήση βιαίως καί ξαφνικά;

Ἐπ’ αὐτοῦ λοιπὸν καλὸ εἶναι νὰ προβληματισθοῦμε.
Ἅπαξ κι ἐξεκίνησε ἡ ἀποδόμησις τοῦ οἰκοδομήματος, εἶναι ζήτημα …μεγέθους μίας κάποιας, ὁποιασδήποτε, σεισμικῆς δονήσεως, ἡ πλήρης ἐξαφάνισίς του.

Φιλονόη

εἰκόνα