Καί, μάλιστα, πρέπει νὰ πέσῃ τόσο ἀπότομα καὶ βίαια, πρὸ κειμένου νὰ πάθῃ τὸ ἀναγκαῖον σόκ, ποὺ θὰ τὸν ὑποχρεώσῃ ἢ νὰ ἀντιδράσῃ ἢ νὰ πεθάνῃ. Κι ἀντιδροῦν μόνον αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἀπολύτως ἀποφασισμένοι νὰ τὰ «παίξουν ὅλα γιὰ ὅλα» πρὸ κειμένου νὰ ζήσουν.
Ὅταν τὰ κτυπήματα εἶναι σκληρά, τότε ἢ ἀφήνεσαι στὴν Μοίρα σου, ἢ ἀντιδρᾶς. Μόνον ὅσοι ἀντιδροῦν, ἔχουν κι ἐλπίδες ἐπιβιώσεως. Μᾶς τὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ Ἱστορία, ἀλλὰ καὶ ἡ σημερινή μας πραγματικότης. Ὅσοι ἀντέδρασαν καὶ ἀντιδροῦν ἔχουν λόγους ἐπιβιώσεως. Ὅσοι δὲν ἀντέδρασαν ἤδη ἔχουν πεθάνη μὰ ξέχασαν καὶ νὰ ἐνημερωθοῦν γιὰ τὸν θάνατό τους.
Τὸ πείραμα μὲ τὸν βάτραχο ποὺ σιγοβράζει, δίχως νὰ ἀντιλαμβάνεται πὼς ἀργοπεθαίνει, εἶναι γνωστότατον. Τὸ πείραμα ὅμως τοῦ …Κατσαντώνη δὲν εἶναι. Καλὸ θὰ ἦταν νὰ τὸ διδαχθοῦμε, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ πῶς καὶ τὸ γιατὶ γεννῶνται Καραϊσκάκηδες ἢ Ἀνδροῦτσοι ἢ ἀκόμη καὶ Κολοκοτρώνηδες. Διότι αὐτοὶ οἱ Ἥρωες ἐάν, σὲ πολὺ μικρὲς ἡλικίες, δὲν εἶχαν βιώση τὴν ἀπόλυτο βία, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν αὐτὸ ποὺ ξέρουμε σήμερα. Ἐὰν δὲν εἶχαν ἀντικρύση κατάματα τὸν θάνατό τους, τὴν ἐξολόθρευσιν τῶν οἰκογενειῶν τους καὶ τὸν κίνδυνο ἐξαφανίσεως συσσώμων τῶν κοινωνιῶν τους, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν κάτι ἱκανὸ πού, ὡς μοχλός, θὰ κινητοποιοῦσε ὅλους τοὺς ἄλλους, τοὺς συμβιβασμένους.
Εἴπαμε… Ἕνας κοῦκος, στὴν ὥρα του, τὴν φέρνει τὴν Ἄνοιξιν.
Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται πλέον εἶναι καὶ τὸ νὰ μποροῦμε νὰ τὸν ἀκούσουμε μὰ καὶ τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὁ …τρελλὸς δὲν γεννιέται τυχαίως, ἀλλὰ ἔχει σκοπό. Ἔχουμε ἤδη κάποιους …τρελλούς. Αὐτὸ ποὺ ἀναμένουμε εἶναι ἡ …στιγμή.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.