Κυττᾶμε γύρω μας προσεκτικά, ἀνθρώπους (γνωστοὺς κι ἀγνώστους) καὶ περιβάλλον, γιὰ νὰ διακρίνουμε μερικὲς σπουδαῖες ἀλλαγές, ποὺ ἔχουν ἐπιτελεσθῆ τὰ τελευταία χρόνια. Ἀλλαγὲς πού, ἐκ τῶν πραγμάτων, διαβιώντας μέσα στὴν δίνη τῆς καθημερινότητος, εἶναι ἀπὸ δύσκολον ἔως ἀδύνατον νὰ παρατηρηθοῦν.

Τὸ πρῶτο ποὺ διακρίνουμε εἶναι πὼς αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἦταν κάφρος, σήμερα εἶναι …καφρώτερος.
Τὸ δεύτερον ποὺ παρατηροῦμε εἶναι πὼς αὐτὸς ποὺ ἦταν στοιχειωδῶς Ἄνθρωπος, σήμερα εἶναι ὑπόδειγμα.
Τὸ τρίτον τέλος ποὺ διακρίνουμε εἶναι πὼς τὸ ἴδιο τὸ περιβάλλον …«ἀγριεύει» ἐγκατελειμμένο ὅλο καὶ περισσότερο, ἀκόμη καὶ μέσα στὸν ἀποστειρωμένο ἀστικό μας χῶρο. Ἀγριεύει τόσο πολύ, ποὺ εἶναι πράγματι ἀδύνατον νὰ τιθασσευθῇ αὐτὴ ἡ περιβαλλοντικὴ ἐπίθεσις, ἀκόμη καὶ μὲ ἀκραῖες βιαιότητες.

Καί, καλά, εἶναι αὐτά «σημάδια» ἐπαναστατικά; Εἶναι δείγματα ἀλλαγῶν; Καί, κυρίως, πῶς εἶναι δυνατόν νά θεωρήσουμε πώς γίνεται Ἐπανάστασις, ὅταν ἡ καφρίλα βασιλεύει ἀχαλίνωτος;

Οἱ ἀπαντήσεις κρύβονται στὸ …συναίσθημα!!! Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ὅταν αἰσθάνεσαι ἀσφαλής, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, καταδεικνύεται πὼς εἶσαι κι ἀσφαλής.

Αὐτό, τὸ συναίσθημα, μᾶς ὑποδεικνύει ἀσφαλῶς τὸ ἐὰν πράγματι συντελεῖται κάποια ἀλλαγὴ ἤ ὄχι. Κι ἀκριβῶς αὐτός, ὁ ἀπολύτως «ἀσφαλὴς ὁδηγός» τοῦ συναισθήματος, συνδυαστικὰ μὲ τὸ ἔνστικτον ποὺ ἀναγεννᾶται καὶ μᾶς καθοδηγεῖ ὅλο καὶ πιὸ ξεκάθαρα, εἶναι τὰ στοιχεία ποὺ μᾶς ὑποδεικνύουν μίαν ἄλλην ἀλήθεια. Τὴν ἀλήθεια τῆς ὑπαρκτῆς, ἤδη ἐδῶ καὶ καιρό, Ἐπαναστάσεως. Μίας Ἐπαναστάσεως ποὺ δὲν γίνεται μὲ τὰ ὅπλα, ὅπως ἴσως πολλοὶ θὰ ἀνέμεναν, ἀλλὰ μὲ τὰ νοητικὰ ἐργαλεία τοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ ἐδῶ κι αἰῶνες παρέμεναν ἀδρανῆ καὶ παρῳπλισμένα.

Κυττᾶμε προσεκτικά… Πολὺ προσκεκτικά… Ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τοὺς γύρω μας, ἔως τὰ …ἀγριόχορτα στὶς γλάστρες μας. Ἐκεῖ, πράγματι, θὰ διακρίνουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ ἡ, πολὺ προσεκτικὰ ὀργανωμένη λοβοτομικὴ «ἐκπαίδευσίς» μας, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, μᾶς ἀποκρύπτει.

Φιλονόη

είκόνα