Ἡ Ἱστορία, ἠ δική μας Ἱστορία, μᾶς ὑπενθυμίζει εἰρωνικότατα πὼς πάντα, μὰ πάντα, στὶς Mεγάλες Mάχες, ἤμασταν μόνοι μας μά, κυρίως, ἤμασταν ἐλάχιστοι ἀριθμητικῶς, ἀναλογικῶς πάντα μὲ τοὺς ἐχθρούς μας.
Κυττᾶς στοὺς Περσικοὺς Πολέμους τὶς ἀναλογίες… Κυττᾶς καὶ στοὺς πολέμους μὲ τοὺς Γαλᾶτες τὶς ἀναλογίες…
Κυττᾶς καὶ τόσους ἄλλους, γνωστοὺς κι ἀγνώστους, πολέμους…
…καὶ συνειδητοποιεῖς πὼς πάντα, μὰ πάντα, ὄχι μόνον ἤμασταν λιγοστοί, στὶς Μεγάλες Μάχες ποὺ θὰ ἔκριναν τὴν ἐπιβίωσιν τῆς Φυλῆς, μὰ ἤμασταν κι ἀποφασισμένοι. Καὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ μικρά, πολὺ μικρὰ λεπτομέρεια, ἦταν ποὺ μᾶς ἔσωζε ἀπὸ τὸν ἀφανισμό.
Ὅσες φορὲς ἡ καθολικὴ Ἀποφασιστικότης δὲν συμπεριελαμβάνετο στὰ ὅπλα μας, τόσες μᾶς προέκυπταν καὶ Ἧττες. Ἡ καθολικὴ Ἀποφασιστικότης ὅμως δὲν προκύπτει σὲ ἄτομα λίγο βολεμένα, λίγο ἐλπίζοντα ἢ λίγο συμβιβασμένα.
Ἡ καθολικὴ Ἀποφασιστικότης προκύπτει (καὶ συντηρεῖται) μόνον ὅταν ὀ Πολεμιστὴς πράγματι δὲν ἔχει νὰ χάσῃ κάτι. Καὶ δὲν ἔχει νὰ χάσῃ κάτι ὁ Πολεμιστὴς μόνον ὅταν τοὺ τὰ ἔχουν πάρη ὅλα.
Τότε καὶ μόνον τότε, ἡ ἐνυπάρχουσα (καὶ ἀνεγνωρισμένη) ἀπελπισία μετατρέπεται σὲ κινητήριον δύναμιν καὶ τὸν ὁδηγεῖ ἢ στὴν Νίκη ἢ στὴν ὁριστικὴ ἀπώλεια καὶ στὸν θάνατο. Αὐτό, τὸ «ἀποφασισμένοι», ποὺ σὲ ἕναν βαθμὸ σαφῶς κρύβῃ καὶ τὸ άποκορύφωμα τοῦ «ἀπελπισμένοι», εἶναι ἡ οὐσιώδης λεπτομέρεια ποὺ κάνει τὴν μεγάλη διαφορά. Διότι ἀκριβῶς ἐκείνην τὴν στιγμὴ τῆς κορυφώσεως μίας ἀπελπισίας ὀ Πολεμιστὴς ἢ θὰ ἀποφασίση νὰ θυσιασθῇ, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, πολεμώντας γιὰ τὴν Ἐλευθερία του, ἢ θὰ παραιτηθῆ ἀπὸ τὰ πάντα. Μόνον αὐτοὶ ὅμως ποὺ δὲν μουδιάζουν ἀπὸ τὸν φόβο, ἐπιλέγοντας νὰ πολεμήσουν, ἀκόμη κι ὅταν ὅλα τὰ …προγνωστικὰ εἶναι εἰς βάρος τους, εἶναι κι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν ἐλπίδες νὰ κερδίζουν τὴν Νίκη.
Δὲν ἀναφέρομαι σήμερα στὴν στρατηγικὴ εὐφυΐα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ μετέτρεψε μίαν ἐλαχίστη, ἀναλογικῶς πάντα, στρατιωτικὴ δύναμιν σὲ δύναμιν κρούσεως. Ἀναφέρομαι στὸν Πολεμιστὴ τοῦ Μαραθῶνος, τῆς Σαλαμῖνος, τοῦ Ἀρτεμισίου, τῶν Θερμοπυλῶν, τῶν Δελφῶν, τοῦ Σπερχειοῦ…
…ἤ, ἀκόμη καὶ σχετικὰ προσφάτως, στοὺς Λαμπρινοὺς τοῦ Κατσώνη, ποὺ μετέτρεψαν τὸ Ἀρχιπέλαγος σὲ Ἑλληνικὴ Λίμνη.
Ἡ Ἱστορία ἔχει νὰ μᾶς ἐπιδείξῃ ἀμέτρητα παραδείγματα τέτοιων ἀποφασιστικῶν μαχῶν, ποὺ ἄλλαξαν τὰ δεδομένα καὶ μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ διαβιοῦμε, ὑπὸ τὶς τότε συνθῆκες, ἀρκούντως Ἐλεύθεροι.
Οἱ συγκεκριμένες Μάχες ἦσαν Μάχες καθοριστικὲς καὶ ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν διαχρονικῶς, ἕνα μάθημα ἀναγκαῖον γιὰ ὅλους μας. Δὲν εἶναι τελικῶς ἡ (φαινομενική, ἀλλὰ καὶ ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένη) Ἰσχὺς τῶν (ὅσο) ἐξελγμένων ὅπλων τοῦ εἰσβολέως ἢ ὁ βαθμὸς δολιοφθορᾶς ποὺ ἔχει ἐπιτύχη ὀ ἐχθρὸς στὶς δυνάμεις τῶν Πολεμιστῶν τῆς Ἐλευθερίας ἢ ἀκόμη καὶ ἡ ὑπέρ-ἀριθμητική ὑπεροχὴ τοῦ ἐχθροῦ, ποὺ δίδει μυθικὲς διαστάσεις στὶς δυνάμεις του, ἱκανοὶ παράγοντες ποὺ θὰ καθορίσουν τὸ ἀποτέλεσμα τῆς Μάχης. Αὐτὸ ποὺ θὰ κρίνη τὸ ἀποτέλεσμα τῆς Μάχης εἶναι ὁ βαθμὸς τῆς καθολικῆς Ἀποφασιστικότητος. Ἡ καθολικὴ Ἀποφασιστικότης ὅμως προκύπτει μόνον ἀπὸ Πολεμιστὲς ποὺ συλλογικῶς ἔχουν συνειδητοποιήση τὴν ἀπελπιστική τους κατάστασιν καὶ ἔχουν ἀποφασίση ἅπαντες πὼς ἢ θὰ πολεμήσουν καὶ θὰ νικήσουν, ἀποθώντας τὸν ἐχθρό, ἢ θὰ χαθοῦν ὁριστικῶς.
Ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, προετοιμαζόμεθα ἐδῶ καὶ χρόνια γιὰ αὐτὴν τὴν Μάχη τῶν Μαχῶν, συνειδητῶς ἢ μή. Πλησιάζει δὲ ἐκείνη ἡ στιγμή, κατὰ τὴν ὀποίαν μὴ ἔχοντες νὰ χάσουμε κάτι ἀκόμη, θὰ ὑποχρεωθοῦμε ἢ νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι καὶ νὰ πολεμήσουμε ἀποφασιστικῶς καὶ νικητηρίως, ἢ νὰ χαθοῦμε. Στὴν πραγματικότητα πλησιάζουμε σὲ ἐκείνην τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ πολεμήσουμε ἅπαντες, μὲ τὴν ἰδίαν λυσσώδη ἀπορασιστικότητα, πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίσουμε τὴν συνέχεια τῆς Φυλῆς, ἐφ΄ ὅσον, σὲ ἐκεῖνον ἀκριβῶς τὸ σημεῖον, ποὺ ἠ καθολικὴ ἀπελπισία θὰ μᾶς καταλάβη, μία τόση δὰ σκέψις θὰ μᾶς μετατρέψη, ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλείτως, ἢ σὲ αὐτόχειρες ἢ σὲ Πολεμιστές.
Ἡ Ἀποφασιστικότης δέ, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψη (ἐπὶ τέλους) νὰ ἀνατρέψουμε τὸν (καλοσχεδιασμένο καὶ προδιαγεγραμμένο ἀπὸ πολλοὺς ἐχθρούς) ἀφανισμό μας, θὰ εἶναι τὸ ἐπόμενον στάδιον, ποὺ θὰ μᾶς ἐξωθήση στὸ πεδίον τῶν Μαχῶν. Καὶ ἐξαιρέσεις δὲν θὰ ὐπάρχουν. Ὄσοι ἀρνηθοῦν νὰ πολεμήσουν, θὰ εἶναι ἤδη τελειωμένοι.
Ἡ Μάχη τῶν Μαχῶν δὲ δὲν θὰ γίνη ἀπὸ πρόσωπα ποὺ ἔχουν ἤδη συνηθίση στὴν ὑποταγή, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτοὺς πού, ἐνᾦ θὰ ἔχουν «ξεγυμνωθῆ», ἀκόμη θὰ αἰσθάνονται στοιχειωδῶς τὴν ἀνάγκη τῆς Ἐλευθερίας. .
Ξέρετε… Συνήθως εἶναι μία τόσο δὰ στιγμούλα αὐτὴ ποὺ θὰ μετατρέψη σὲ λέοντα τὸν …λαγό. Μία τόση δὰ στιγμούλα…
…καὶ εἴμαστε …«καταδικασμένοι» στὸ νὰ τὴν ζήσουμε!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.