Παρομοιάζοντας τὴν σημερινή μας πραγματικότητα μὲ ἕνα κτίριο ποὺ καταῤῥέει, ἔχουμε ἐλάχιστες ἐπιλογές, ἀναφορικῶς μὲ τὰ σημεῖα στηρίξεώς μας, διαφυγῆς μας, διασώσεώς μας καὶ τελικῶς σημεία ἐπανεκκινήσεώς μας.
Τόσο λιγοστὲς ποὺ καταντοῦν …ἀνύπαρκτες, γιὰ τοὺς περισσοτέρους.
Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι.
Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ σήμερα προσπαθεῖ νὰ ἀνακαλύψῃ τρόπους ἐπιβιώσεώς του, πολὺ σύντομα συνειδητοποιεῖ πὼς τὸ πρόβλημά του δὲν εἶναι οἱ ἄλλοι ἤ τὸ καταῤῥέον οἰκοδόμημα τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ ἤ ἡ λεηλασία ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν, ἀλλὰ κάτι ἄλλο, σημαντικότερον. Κάτι ποὺ ἔχει σχέσιν μὲ τὶς βάσεις στηρίξεως τοῦ οἰκοδομήματος, ποὺ τόσα χρόνια θεωρούσαμε ὅλοι μας ὡς τὴν πραγματικότητά μας καὶ μοχθούσαμε γιὰ νὰ τὸ ὑπερασπισθοῦμε.
Ἀνακαλύπτοντας ὅμως τὶς λάθος βάσεις στηρίξεως, δίχως ἀκόμη νὰ ἔχουμε ἐντοπίσει τὶς ἀναγκαῖες καὶ ἀληθεῖς αὐτὲς βάσεις στηρίξεως, μίας πραγματικὰ πεπολιτισμένης κοινωνίας, διαρκῶς ὀπισθοχωροῦμε αἰσθανόμενοι ὡς στόχοι. Μὰ στὴν πραγματικότητα δὲν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ στόχοι ἀλλὰ οἱ πλαστὲς εἰκόνες μας γιὰ τὰ ἀνύπαρκτα θεμέλια ἑνὸς ψευδοῦς οἰκοδομήματος.
Δῆλα δὴ στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ διαλύεται γύρω μας εἶναι τὸ πλαστὸ οἰκοδόμημα ποὺ μᾶς ἔκρυβε τὸ ἀληθὲς οἰκοδόμημα καὶ τὸ ὁποῖον θὰ ἀρχίση νὰ μᾶς παρουσιάζεται, ὡς μοναδικὴ διέξοδος, μετὰ τὴν ἀπόλυτον ἰσοπέδωσιν τοῦ πλαστοῦ ὑπάρχοντος καὶ μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν τῆς …κόνεως ποὺ σηκώθηκε, ἀπὸ τὴν τωρινὴ ἀποδόμησιν.
Τὸ ἀληθὲς οἰκοδόμημα ὅμως δὲν εἶναι ἀκόμη ὀρατὸ γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀπὸ ἐμᾶς.
Κατ’ ἐπέκτασιν κινδυνεύουμε, ἐὰν δὲν ἐπιλέξουμε συντόμως σημεῖον στηρίξεως, νὰ παρασυρθοῦμε στὴν γενικοτέρα καταστροφὴ καὶ νὰ καταπλακωθοῦμε ἀπὸ τὰ …«μπάζα» τοῦ ψεύδους. Συνεπῶς εἶναι ἀκόμη πιὸ ἐπικτακτικὸν τὸ νὰ σταθοῦμε κάπου, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ νὰ παραμείνουμε ὄρθιοι, γιὰ νὰ καταφέρουμε καὶ νὰ ἀποφύγουμε τὴν πτῶσιν αὐτοῦ τοῦ οἰκοδομήματος, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως νὰ βροῦμε νέα σημεῖα στηρίξεως.
Σημεῖα ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ παραμείνουμε δυνατοὶ καὶ ἀσφαλεῖς, μεταδίδοντας καὶ σὲ ἄλλους αὐτὰ τὰ συναισθήματα.
Καί ποιά εἶναι αὐτά τά σημεῖα;
Ἄς ἀλλάξουμε λίγο τὴν ἐρώτησιν, γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλλίτερα τὸ ποῦ πρέπει νὰ πᾶμε:
Ποῦ ἀκριβῶς κάναμε τό λάθος ὡς κοινωνίες;
Ἐὰν ἀπαντήσουμε σὲ αὐτό, τότε γνωρίζουμε αὐτομάτως καὶ τὸ ποῦ πρέπει νὰ ἐπιστρέψουμε γιὰ νὰ βροῦμε τὰ δικά μας σημεῖα στηρίξεως. Τὸ ἐὰν εἶναι καὶ τὰ πραγματικὰ θεμέλια τῆς κοινωνίας μας, ἤ ὄχι, εἶναι κάτι, ποὺ ἐὰν ἀπαιτηθῇ, θὰ τὸ ἐπανεξετάσουμε.
Προέχει ἡ ἀπομάκρυνσίς μας ἀπὸ τὴν σημερινὴ κατάῤῥευσιν.
Ἀπαιτεῖται πλέον νὰ ἐπιβιώσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότεροι καὶ ἱκανότεροι, γιὰ νὰ ξεκινήσουμε τὸ συντομότερον δυνατὸν τὴν ἐπαναδόμησιν τῶν πάντων!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.