Ἀναγκαῖες ἤ μή, ἀπαλλαγόμεθα ἀπὸ αὐτές…
…καὶ τὶς πετᾶμε.
Μαθαίνουμε νὰ ζοῦμε λιτά, μὲ τὰ στοιχειώδη καὶ ἑστιάζουμε μόνον στὰ σημαντικὰ καὶ στὶς ἀληθεῖς μας σχέσεις.
Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποίον, ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς μας, ἐκπαιδευόμεθα, εἶναι τὸ κυττᾶμε πάντα γύρω μας γιὰ νὰ λάβουμε κάτι ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Ἀναλόγως δὲ τοῦ βαθμοῦ αὐτοκτιμήσεώς μας, μοιραζόμεθα, παίρνουμε ἢ …κλέβουμε.
Μὰ ὅλα αὐτά, ἐὰν ἐμεῖς δὲν πιστεύουμε πὼς τὰ δικαιούμεθα πράγματι, καταντοῦν τελικῶς νὰ εἶναι ἀπολύτως ἀδιάφορα καὶ ἀσήμαντα, ἐνᾦ, σῦν τῷ χρόνῳ, καθίστανται, κυριολεκτικῶς, τὰ βαρίδια μας.
Ὅσο τὰ ὑπερασπιζόμεθα, τόσο παραμένουμε μακρὰν τῶν πραγαμτικῶν μας ἀναγκῶν καὶ τόσο δυσκολευόμεθα νὰ πατήσουμε γερὰ στὰ πόδια μας.
Ἡ ζωή, γιὰ νὰ εἶναι ζωὴ κι ὄχι βίος, πρέπει νὰ ἐμπεριέχῃ στὸν μέγιστο βαθμὸ τὸ στοιχεῖο τῆς ἀνεξαρτησίας καὶ τῆς ἐλευθέρας ἐπιλογῆς. Κάθε τὶ ποὺ μᾶς δένει μὲ καταστάσεις καὶ μᾶς κρατᾶ ἀκινητοποιημένους, ὀφείλουμε νὰ τὸ «ξεσκονίσουμε» καί, ἐὰν ἀπαιτεῖται, νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτό.
Δρόμος Ἐλευθερίας γιὰ ἐμᾶς δὲν θὰ ὑπάρξη, ἐὰν πρωτίστως δὲν ἀποφασίσουμε τὸ τὶ μᾶς χρειάζεται καὶ τὶ ὄχι. Οἱ «ἀποσκευές» μας πρέπει νὰ περιέχουν μόνον τὰ ἀναγκαία καὶ οὐδέποτε αὐτὰ ποὺ μᾶς βαραίνουν.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.