Ἡ λέξις ὑπομονὴ κρύβει μέσα της πόνο, παθητικότητα, ὑποχώρησιν, ἐκπτώσεις, ἀπουσία αὐτοεκτιμήσεως, μοναξιά…
Κρύβει μέσα της καταπίεσιν, ἤ αὐτοκαταπίεσιν, γιὰ κάτι ποὺ θεωρεῖται ἰσχυρότερο ἀπὸ τὶς φυσικὲς ἐπιλογές.
Συνήθως ὅμως αὐτὴ ἡ ἐκτίμησις εἶναι λανθασμένη.
Ἡ λέξις ἐπιμονή, ἀπὸ τὴν ἄλλην, κρύβει μέσα της δράσιν καὶ κουβαλᾶ Ὀνειροδόμησιν καὶ Ὀράματα, εἶτε μικρά, ἀτομικά, εἶτε μεγάλα, κοινωνικά..
Ὁ ἐπιμένων σὲ κάτι κινεῖται, δὲν μένει στάσιμος καὶ συνήθως, ἐὰν δὲν εἶναι πλανεμένος, φέρνει οὐσιαστικὰ καὶ θετικὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὴν Ἀνθρωπότητα.
Ἡ μόνη πραγματική μας ἀνάγκη πλέον, ὡς ἄτομα, ὡς κοινωνίες ἀλλὰ καὶ ὡς κύτταρα ἑνὸς μεγίστου Σύμπαντος Κόσμου, εἶναι ἡ ἐπιμονὴ σὲ ἕναν Στόχο, μεγαλύτερο ἴσως, βάσει λογικῆς, ἀπὸ τὶς πραγματικές μας δυνατότητες, ἀλλὰ ἀπολύτως δεσμευτικὸ καὶ ἀδιαπραγμάτευτο.
Κάτι τέτοιο, ποὺ λείπει ἀκόμη, ὡς συνειδητὴ συλλογικὴ συμεριφορὰ ἀπὸ τὴν Ἀνθρωπότητα, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐπαναδομεῖται καθημερινῶς, ὁδηγώντας μας σὲ ἕναν Κατὰ Φύσιν τρόπον διαβιώσεως.
Κι ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν ἐπιμονή, τὴν προσήλωσιν στὸν Στόχο, τὴν ἀφοσίωσιν χρειαζόμεθα ὡς κοινωνίες, συνειδητῶς, γιὰ νὰ ξεκινήσῃ ἡ ἐπαναδόμησίς μας, μετὰ ἀπὸ τὴν ἰσοπέδωσιν ποὺ βιώνουμε.
Ἡ ὀμορφιὰ κερδίζεται βῆμα τὸ βῆμα καὶ μὲ πολὺ ἐπιμονή.
Δὲν χαρίζεται.
Ἡ ἀσκήμια ὅμως σίγουρα γκρεμίζεται καὶ αὐτὸ εἶναι Δικό μας ἔργο!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.