Ἡ ἐποχή μας τελειώνει καὶ σιγὰ σιγά, εἶτε τὸ θέλουμε εἶτε ὄχι, περνᾶμε στὴν Νέα Ἐποχή.
Ὄχι αὐτὴν ποὺ εὐαγγελίζεται φυσικὰ ἡ νέα (καὶ παλαιά) τάξις πραγμάτων ἀλλὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Ἀναγεννήσεως τοῦ Ἀνθρώπου.
Ἡ γενικὴ ἄποψις ποὺ ἐπικρατεῖ εἶναι τοῦ φόβου καὶ τῆς ἀποσυνθέσεως.
Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἄποψις κι ὄχι γνώμη-γνῶσις.
Ἡ γνώμη-γνῶσις ἄλλα ὑπαγορεύουν…
Κι αὐτὴ προκύπτει μόνον ἐὰν μπορέσουμε νὰ …«βγοῦμε» ἀπὸ τὰ γεγονότα, νὰ πάψουμε νὰ αἰσθανόμεθα μετέχοντες καὶ νὰ μετατρέψουμε ἑαυτοὺς σὲ παρατηρητές.
Πῶς γίνεται αὐτό;
Μὲ πολλοὺς τρόπους… Κυρίως ὅμως μὲ ἀπέραντο σεβασμὸ στὰ ὅσα ἡ ἴδια ἡ Φύσις καὶ τὰ κατὰ Φύσιν πλάσματά της ὑποδεικνύουν. Κι αὐτὸ εἶναι ἡ ἀναγέννησις μέσῳ τῆς ἐξελίξεως.
Ἡ Φύσις τὸ γερασμένο, τὸ φθαρμένο, τὸ παλαιὸ τὸ περιθωριοποιεῖ καὶ τελικῶς τὸ σκοτώνει, γιὰ νὰ καταλήξῃ νὰ τὸ ἀποσυνθέσῃ καὶ ἀπὸ τὰ τμήματά του νὰ δόσῃ στὸ Νέον τὰ ἀναγκαία συστατικὰ τῆς ζωῆς.
Ὅταν εἶσαι κύτταρον ποὺ πεθαίνεις ἀντιλαμβάνεσαι μόνον τὸν θάνατό σου.
Ὅταν εἶσαι σῶμα μὲ κύτταρα ποὺ πεθαίνουν, ἀντιλαμβάνεσαι, πονώντας, σταδιακῶς τὴν νέκρωσιν.
Ἐὰν ὅμως εἶσαι κομμάτι τῆς Φύσεως ἀντιλαμβάνεσαι μόνον τὸν κύκλο τῆς Ζωῆς.
Ἄς αἰσθανθοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τμήματα τῆς Φύσεως…
Γιὰ νὰ μετέχουμε στὴν διαδικασία τοῦ Κύκλου τῆς Ζωῆς σαφῶς καὶ πρέπει νὰ περάσουμε συχνὰ μέσα ἀπὸ τὰ στάδια τοῦ θανάτου.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.