Πολλὲς φορὲς στὴν ζωή μας, γιὰ διάφορα ζητήματα, κουβαλᾶμε ἀπὸ πολλὲς ἔως πάρα πολλὲς ἐνοχές.
Ἐνοχὲς ποὺ δηλητηριάζουν κάθε μας πραγματικότητα, προβάλλοντας φίλτρα, ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν τελικὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὰ ὅσα ἡ ζῳὴ ἁπλόχερα μᾶς προσφέρει.
Οἱ ἐνοχὲς εἶναι μία θαυμασία εὐκαιρία γιὰ νὰ μάθουμε αὐτὰ ποὺ δὲν θέλουμε νὰ μάθουμε γιὰ ἐμᾶς.
Ἀναλύοντάς τες τὶς ..ξεδοντιάζουμε, τὶ χρησιμοποιοῦμε ὡς πάτημα γιὰ πιὸ οὐσιαστικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἑαυτόν μας καὶ τὶς ἀνάγκες καὶ ὡς ἀφορμὴ ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῶν σχέσεών μας μὲ τοὺς ἄλλους.
Οἱ ἐνοχὲς ἐὰν δὲν χρησιμοποιηθοῦν ὡς ἐργαλεῖον εἶναι περιττές.
Ἕνα ἀκόμη στάδιο, ποὺ θὰ περάσουμε, ὅταν πιὰ θὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀποδομοῦμε τὶς ὅποιες ἐνοχές μας, εἶναι ἐκεῖνο τῆς συνειδητοποιήσεως τοῦ: «τόσα ἤξερα τότε, τόσα ἔκανα».
Αὐτὴ ὅμως ἡ συνειδητοποίησις ἐπιφέρει ἀκόμη μία μεγάλη κατάκτησιν: αὐτὴν τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ἔως τώρα βημάτων μας καὶ τῆς ἱκανοποιήσεώς μας, ὡς ἄτομα, γιὰ τὰ ἔως σήμερα μαθήματά μας, ποὺ ἀπεκτήθησαν ἀπὸ ὅλες μας τὶς ἐμπειρίες μας. Καλὲς ἤ κακὲς ἐμπειρίες, ποὺ εἶτε ἄφησαν, εἶτε δὲν ἄφησαν ἐνοχὲς πίσω τους.
Αὐτὸ ποὺ εἴμαστε σήμερα εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς συνειδητοποιήσεως πὼς οἱ ἐμπειρίες μας, παρέα μὲ τὶς ὅποιες ἐνοχές μας, στάθηκαν οἱ σταθμοὶ τῶν μεγάλων μαθημάτων μας.
Ὅλα ὅσα μᾶς διεμόρφωσαν σὲ αὐτὸ ποὺ σήμερα εἴμαστε ἦσαν ἀποτέλεσμα τῆς ζῳῆς μας.
Κι αὐτὴ ἡ ζῳή, ἡ μοναδική μας περιουσία, εἶναι ἕνα σύνολον στιγμῶν, δικῶν μας, ποὺ μόνον ὡς πηγὴ νέων ἐμπειριῶν καὶ νέων βημάτων πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖται.
Κάθε ἐπομένη μας στιγμὴ σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη εἶναι μία ἀκόμη μεγάλη εὐκαιρία γιὰ νὰ ἐπιλύσουμε ἀκόμη περισσοτέρους «γρίφους» καὶ νὰ ἑστιάσουμε ἀκόμη περισσότερο ἐκεῖ γιὰ ὅπου ἐμεῖς …προοριζόμεθα!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.