Ὅταν ἡ καθημερινότης μᾶς πιέζῃ, γιὰ λόγους ἐπιβιώσεως, ἡ κόπωσις εἶναι πολὺ μεγάλη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὴν ἀγνοήσουμε καὶ νὰ τὴν παρακάμψουμε. Ἡ …ὑπέρβασις, ποὺ μᾶς …χρωστᾶμε, πολλὲς φορὲς φαντάζει ἀδύνατος. Ἐὰν μάλιστα προσθέσουμε καὶ τὸν ὁποιονδήποτε φόβο, ποὺ συχνὰ σκιάζει τὶς σκέψεις μας, τότε φαντάζει ὡς κάτι ὑπεράνθρωπον τὸ νὰ …«βγοῦμε» ἀπὸ τὶς καταστάσεις ποὺ μᾶς καταπιέζουν καὶ νὰ …«ἀνυψωθοῦμε» σὲ τέτοια ἐπίπεδα, ὥς τὲ νὰ μποροῦμε νὰ μειώνουμε τὶς ἐντάσεις τους καὶ νὰ τὶς χρησιμοποιοῦμε ὡς μέσον γιὰ νὰ μάθουμε, ἀρνούμενοι νὰ τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ μᾶς καταβάλουν.
Γιὰ νὰ συμβοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ …«μαγικά» ὅμως ἀπαιτεῖται μία δική μας ἀπόφασις, ἱκανὴ νὰ ἀλλάξῃ τὴν δική μας ὀπτικὴ καὶ τὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεώς μας.
Κι ἔτσι, γιὰ παράδειγμα… Ναὶ μὲν δῆλα δῆ νὰ ζοῦμε μέσα στὴν καθημερινότητά μας, ἐνασχολούμενοι μὲ τὸ νὰ ἐπιλύουμε τὰ προβλήματά μας, ἀλλά, ὅσο τὸ δυνατόν, ὀφείλουμε καὶ νὰ τὸ …ἀπολαμβάνουμε αὐτό. Εἶναι δυνατόν; Ναί, εἶναι, ἀρκεῖ μόνον νὰ ξεκινήσουμε, σιγὰ σιγά, νὰ «ξεφλουδίζουμε» τοὺς φόβους μας, ἕναν πρὸς ἕναν.
Πρέπει, γιὰ ἀρχή, νὰ τολμήσουμε τὰ …ἀδιανόητα. Νὰ μποροῦμε κάθε στιγμὴ νὰ τονώνουμε τὴν αὐτοπεποίθησίν μας, νὰ αὐξάνουμε τὸ θάῤῥος μας καὶ νὰ κυττᾶμε στὰ μάτια τοὺς γύρω μας. Νὰ πιστεύσουμε σὲ ἐμᾶς καὶ νὰ μᾶς ἐπιτρέπουμε νὰ δοκιμάσουμε, δίχως φόβους κι ἀρνήσεις. Νὰ συνειδητοποιήσουμε δῆλα δὴ πὼς ἐὰν ἐμεῖς δὲν τολμήσουμε τὸ ὅ,τι δήποτε, δὲν θὰ ἔλθη κάποιος γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ τὸ πράξουμε.
Ἡ ζωὴ εἶναι δοκιμές, πειράματα, τολμήματα κι ὁπωσδήποτε ἅλματα…
Ναί, εἶναι χρήσιμος ἡ ἐμπειρία καὶ ἡ γνῶσις, ἀλλὰ τὸ νέον, ποὺ μᾶς εἶναι πάντα ἄγνωστο, εἶναι καὶ προκλητικόν, μὰ εἶναι καὶ χρήσιμον. Δὲν εἶναι πάντα ἀναγκαῖον τὸ νὰ ἀναζητοῦμε νέες ἐμπειρίες, ἀλλὰ σὲ κάποιες περιπτώσεις εἶναι χρησιμότατον καὶ ἐπιτακτικότατον, γιὰ νὰ ἀνοίξουμε τὰ φτερά μας, ἰδίως σὲ συνθῆκες τέτοιες, ποὺ αἰσθανόμεθα «γνῶστες τῶν καταστάσεων». Ἀκριβῶς τότε, ὅταν τὸ παλαιό, τὸ τετριμμένο, τὸ δεδομένο ἀποδεικνύει πὼς ἡ παραμονή μας σὲ αὐτὸ εἶναι λάθος, ἔρχεται ἡ ἀνάγκη τῆς ἐξόδου καὶ τοῦ πειραματισμοῦ.
Ὀφείλουμε κάθε στιγμὴ νὰ ζοῦμε σὰν νὰ εἶναι ἡ τελευταία μας. Εἶναι μία διαδρομὴ ποὺ δὲν θὰ ξυπνήσουμε μίαν ἡμέρα καὶ θὰ τὴν ἐφαρμόσουμε ἔτσι, στὸ τυχαῖον, ἀλλὰ χρωστᾶμε σὲ ἐμᾶς νὰ προετοιμασθοῦμε τόσο, ὅσο νὰ τὸ ἐπιτύχουμε. Κι αὐτό, γιὰ νὰ συμβῇ, δὲν θὰ μᾶς προκύψη ἀπὸ …ἐπιφοιτήσεις, ἀλλὰ ἀπὸ ἀποφάσεις.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.