Καὶ μόνον γιὰ αὐτὰ πρέπει νὰ μιλᾶμε μετὰ βεβαιότητος…
Μόνον αὐτὰ ἀποτελοῦν δική μας ἐμπειρία…
Μόνον αὐτὰ «ἀκτινοβολοῦν» τὶς δικές μας γνώσεις…
…καὶ ἀκριβῶς ἐκεῖ κρύβεται ὁ ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου μας.

Δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ ὑποθετικὲς καταστάσεις καὶ γιὰ ἀσαφεῖς συνθῆκες, ἐὰν μόνοι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἤδη διανύση κάποιαν συγκεκριμένη διαδρομή, ἀποκτώντας μίαν σαφῆ ἐμπειρία καί, πατώντας σὲ αὐτήν. Μοιραζόμενοι τὴν ἐμπειρία μας, ἀνοίγουμε παράθυρα στὸν κόσμο μας καὶ μοιράζουμε τὶς ἀναγκαῖες ἐκεῖνες πληροφορίες, στοὺς γύρω μας, ποὺ κι αὐτοί, μὲ τὴν σειρά τους, θὰ τὴν ἀξιοποιήσουν ἤ ὄχι. Μόνον ὅταν μοιραζόμεθα τὴν δική μας ἐμπειρία, αὐτὸ γίνεται ἀντιληπτὸ διαισθητικῶς ἀπὸ τοὺς γύρω μας καί, κατ’ ἐπέκτασιν, χρησιμοποιεῖται ὡς ἀφορμὴ καὶ ἀφετηρία πολλῶν ἄλλων σκέψεων καὶ  πράξεων, ποὺ ἀποσκοποῦν στὸ καλὸ ὅλων μας.

Δὲν μποροῦμε καὶ δὲν ἔχουμε δικαίωμα φυσικὰ νὰ μιλᾶμε γιὰ μὴ δικά μας βιώματα καὶ ἐμπειρίες, ἰδίως μὲ συμβουλευτικὸ ὕφος, ὑποκρινόμενοι κάτι ἄλλο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πράγματι εἴμαστγε. Ἡ δική μας θέσις ὀφείλουμε νὰ συνοδεύεται ἀπὸ προσωπικές μας γνώσεις, προσωπικὰ βήματα καὶ οὐδέποτε νὰ γενικολογοῦμε ἀοριστολογώντας. Γιὰ τὰ μόνα ποὺ μποροῦμε νὰ εἴμαστε βέβαιοι εἶναι γιὰ τὰ δικά μας, στραβὰ ἢ ἴσια βήματα, τὰ δικά μας λάθη καὶ τὰ σωστά μας, τὶς ἀποτυχίες μας καὶ τὶς ἐπιτυχίες μας. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι …ἀτμός!!!

Οἱ θεωρίες εἶναι γενικότητες καί, ἐπὶ πλέον, ὅταν ἐμεῖς δὲν τὶς ἔχουμε κάνη κτῆμα μας, καταντοῦν …ἀέρας κοπανιστὸς γιὰ τοὺς γύρω μας, ἐνᾦ παραλλήλως μᾶς γελοιοποιοῦν στὰ μάτια τους. Ἐὰν θέλουμε νὰ διατηροῦμε ζωντανὸ τὸν σεβασμὸ τῶν ἄλλων στὸ πρόσωπό μας μά, κυρίως, τὸν αὐτοσεβασμό μας, καλὸ εἶναι νὰ λειτουργοῦμε ὡς διαύλοι διακινήσεως παγιωμένης γνώσεως καὶ πληροφορίας. Καλὸ εἶναι νὰ ἀπαλλαγοῦμε, ἐπὶ τέλους, ἀπὸ τὶς ὑποθέσεις καὶ ἀπὸ τὶς ἀπόψεις τρίτων καὶ νὰ περιορισθοῦμε ἀποκλειστικῶς καὶ  μόνον στὰ ὅσα ἀποδεδειγμένα γνωρίζουμε. 

Παραμένοντας στὰ ἀπολύτως προσωπικά μας βιώματα, δίχως στολίδια καὶ ὑπερβολές, ἐπαναπροσδιορίζουμε τὶς θέσεις μας, ἀναγνωρίζουμε τὴν ἔως τώρα διαδρομή μας καὶ διακρίνουμε σαφῶς τὰ μελλοντικά μας βήματα.
Ὁ κόσμος μας δὲν χρειάζεται τὰ περιττά, παρὰ μόνον τὰ ἀληθῆ καὶ τὰ ἁπλᾶ. Ἐὰν αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ζητούμενόν μας, τότε θὰ καταλήξουμε οἱ γραφικοὶ ποὺ ἁπλῶς, σὰν πολλοὺς ἄλλους, κουνοῦν ἐπιδεικτικῶς τὸ δάκτυλό τους, δείχνοντας ὅμως στὴν πραγματικότητα μόνον τὸ ἀτομικό τους τέλμα.

Φιλονόη

εἰκόνα