Κάθε πρόβλημα γιὰ νὰ λυθῇ ἐπιβάλλεται νὰ ἀναλυθῇ μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ ἀκολουθηθοῦν τὰ ἀντίστροφα βήματα ποὺ τὸ ἐδημιούργησαν. Συνεπῶς, ἐφ΄ ὅσον πρωτίστως κατανοήσουμε αὐτὴν τὴν ἀρχή, ποὺ εἶναι πασιφανής, εὔκολα συμπεραίνουμε πὼς κάθε πρόβλημα ἐμπεριέχει στὰ δομικά του στοιχεία καὶ τὶς λύσεις του. Κατ’ ἐπέκτασιν τὸ κάθε πρόβλημα δὲν ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς πλέον πράξεις ἀλλὰ προβληματισμούς, ἀναλύσεις καὶ ἰδέες.
Ὅταν ἀπαντηθοῦν τὰ ἐπὶ μέρους ἐρωτήματα, ὅταν ἀναλυθοῦν τὰ ἐπὶ μέρους δομικά του συστατικὰ καί, καταληκτικῶς, ὅταν ἀναγνωρισθοῦν τὰ πραγματικὰ αἴτια δημιουργίας τοῦ προβλήματος, τότε καὶ μόνον τότε οἱ λύσεις θὰ φαντάζουν ἐμπρὸς στὰ μάτια μας ὡς παιχνιδάκια, ποὺ θὰ ἀπέχουν πολὺ ἀπὸ ὅσα ἔως σήμερα πιστεύαμε.
Γιατί δέν τόν κάνουμε; Μά, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, πιστεύοντας αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε, ἀδυνατοῦμε νὰ τὰ ἀμφισβητήσουμε καὶ νὰ τὰ θεωρήσουμε ὑπεύθυνα γιὰ τὶς πράξεις μας καὶ τὶς ἀντιλήψεις μας καί, καταληκτικῶς, νὰ τὰ ἀναγνωρίσουμε ὡς μέρος τῆς δημιουργίας τῶν προβλημάτων μας. Ἐν ὀλίγοις… Κυττᾶμε τὸ …δάκτυλο, χάνοντας τὸ δάσος, διότι καταφέραμε πράγματι, τὸ δάκτυλο νὰ μᾶς ἀποκρύπτῃ τὸ δάσος.
Τί πρέπει νά κάνουμε; Γιὰ ἀρχή, ὅλοι μας, ὀφείλουμε νὰ ἐπανεξετάσουμε ὅλα μας τὰ πιστεύω καὶ ὅλες μας τὶς πεποιθήσεις, καθὼς καὶ ὅλες μας τὶς ἐμμονές. Ἐὰν αὐτὰ ὅλα δὲν ἐλεγχθοῦν, δὲν φιλτραρισθοῦν καὶ δὲν καταλήξουν, ὅλα τὰ ἄχρηστά τους, στὰ …ἀζήτητα, τὰ προβλήματά μας θὰ πολλαπλασιάζονται, ἐμεῖς θὰ δίδουμε ἁπλῶς παρατάσεις στὴν ὑπομονή μας καὶ θὰ καταντήσουμε νὰ μυξοκλαῖμε γιὰ τὶς ἀτυχίες μας (ἐὰν ἤδη δὲν τὸ κάνουμε…!!!)
Τὸ Φῶς, ἡ ἀλλαγὴ ἀπόψεων καὶ ἀπαλλαγή μας ἀπὸ ἀγκυλώσεις εἶναι ἡ ἀρχὴ ἐπιλύσεως ὅλων μας τῶν προβλημάτων, πραγματικῶν ἢ φανταστικῶν.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.