Ἐμπρός μας μία συμμορία ποὺ μὲ τὸ ἔτσι θέλω παζαρεύει τὶς ζωές μας, τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας καὶ τὴν Ἱστορία αἰώνων.
Δὲν εἶναι μόνη της. Κάλυψις εἶναι μίας εὑρυτέρας συμμορίας κατσαπλιάδων, ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες αἱματοκυλᾶ τὸν πλανήτη.
Κι ἐμεῖς, ἀν τί νὰ τὴν κυττᾶμε κατάματα, νὰ βλέπουμε πίσω ἀπὸ τὶς κομματικο-πολιτικο-ἰδεολογικές της βιτρίνες, σπεύδουμε νὰ λάβουμε θέσεις ὑπὲρ ἢ κατά κάποιας ἐκδοχῆς της.
Ἀδυνατοῦμε ἀκόμη, ἐν τῷ συνόλῳ μας, νὰ κατανοήσουμε πὼς ὅλα αὐτὰ εἶναι μία πλάνη καὶ πὼς διαιωνίζονται χάριν τῆς δικῆς μας …ἀφελείας, τῆς δικῆς μας ἀναβλητικότητος καὶ τῆς δικῆς μας ἀποποιήσεως εὐθυνῶν!!!

Δὲν ὑπάρχουν ἐλπίδες διασώσεώς μας ἀπὸ κάτι ἢ κάποιον ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς.
Ὅ,τι θὰ συμβῆ θὰ συμβῆ μόνον ἐὰν ἐμεῖς ἐπιλέξουμε νὰ συμβῇ.
Ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπὸ κάθε εἴδους δυναστῶν δὲν θὰ μᾶς προκύψη μετὰ ἀπὸ ἐλεημοσύνες καὶ …συμπτώσεις, παρὰ μόνον ἀπὸ δικά μας, μικρὰ μικρά, βήματα καὶ δράσεις.

Ὁ δρόμος ποὺ ἔχουμε νὰ διανύσουμε στρωμένος μὲ ἀγκάθια, ἀνηφοριὲς καὶ κακοτοπιές.
Μὰ εἶναι καὶ μονόδρομος.
Δὲν ἔχουμε μόνον νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ ἐλπίδες, ψευδαισθήσεις καὶ παρανοήσεις.
Ἔχουμε πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα νὰ στήσουμε τοὺς ἐαυτούς μας στὰ πόδια τους, νὰ προγυμνασθοῦμε καταλλήλως καὶ μετά, κατόπιν αὐτῶν, νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι γιὰ νὰ ἐντοπίσουμε κι ἄλλους ἀποφασισμένους σὰν κι ἐμᾶς.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Δὲν γίνεται νὰ συναντηθοῦμε μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς ἀναγκαίους μας συντρόφους, ἐὰν δὲν μετουσιωθοῦμε ἐμεῖς πρῶτοι σὲ αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ εἴμαστε.

Ἡ ἀπόφασις λοιπὸν εἶναι πρῶτο καὶ σημαντικότερον κριτήριον γιὰ πολλὰ ἀκόμη ποὺ ἔπονται.
Εἴμαστε ἕτοιμοι;

Φιλονόη

εἰκόνα.