Χρειάζεται γιὰ νὰ φουντώσουν φλόγες, ποὺ θὰ κάψουν κάθε τὶ ξερό, ἄχρηστο, περιττό…
Μία σπίθα… Μόνον!!!

Μά τί σπίθα;
Διότι ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν σπίθες.
Ὑπάρχουν σπίθες ποὺ ἐπιφέρουν ἐλεγχομένη* ἀνάφλεξιν…
Ὑπάρχουν σπίθες ποὺ ἀνάβουν γιὰ νὰ σβήσουν**…
Μὰ ὑπάρχουν καὶ σπίθες ποὺ ἐπιφέρουν ὁλοσχερὴ καταστροφή…

Τί ὄμορφο λοιπόν ἔχει ὁ κόσμος μας σήμερα;
Τί πρέπει νά διαφυλάξουμε;
Τί ὀφείλουμε νά περιφρουρήσουμε καί νά τό προστατεύσουμε ἀπό σπίθες; Ἤ μήπως δέν χρειάζεται νά προστατεύσουμε κάτι, διότι τά ἀληθῆ, τά σπουδαῖα καί τά μεγάλα δέν ἀναφλέγονται καί κατ’ ἐπέκτασιν δέν καίγονται;

Μία σπίθα ἀπειλεῖ τὶς ἐπίπλαστες ἰσοῤῥοπίες τοῦ κόσμου μας.
Μία μόνον.
Κι αὐτὴ ἡ σπίθα εἶναι στὰ χέρια μας…
Τὸ τὶ θὰ καῆ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς.
Τὸ ἴδιο καὶ τὸ τὶ θὰ σωθῆ…
Διότι αὐτὸ ποὺ γνωρίζαμε τελείωσε καὶ ξεκινᾶ αὐτὸ ποὺ οὐδέποτε φαντασθήκαμε, μὰ ποὺ πάντα, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεως τοῦ κόσμου μας, ἦταν παντοῦ γύρω μας καὶ ἀνέμενε νὰ τὸ ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ τὸ μοιρασθοῦμε μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐπίσης τὸ ἀναζητοῦν μὲ ἀγάπη, γιὰ νὰ τὸ μοιρασθοῦν ἐπίσης, κι ὄχι γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν εἰς βάρος τῶν ἄλλων.

Μία σπίθα χρειάζεται…
Κι ἄναψε… Ἄναψε μέσα μας καὶ φουντώνει…
Εἶναι στὰ χέρια μας καὶ δὲν γίνεται νὰ σβήσῃ.
Δὲν εἶναι μεγάλη ἀκόμη ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπὸ τὶς σπίθες ποὺ σβήνουν ἤ ποὺ ἐλέγχονται.
Σὲ ὅλον τὸν πλανήτη ἀναπηδοῦν σπίθες ἀσβεστες καὶ ἱκανὲς νὰ κάψουν τὰ πάντα.
Μοναδική μας ὑποχρέωσις νὰ τὶς περιφρουρήσουμε καὶ νὰ τοὺς δόσουμε χῶρο γιὰ νὰ κάψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν ὅσα σκουπίδια βρωμίζουν τὸν κόσμο μας.

Φιλονόη

*   Βλέπε τὴν ἐλεγχομένη κομματικὴ ἀλλὰ καὶ κομμουνιστικὴ «σπίθα».

**   Βλέπε «σπίθα» τοῦ Μίκη. 

εἰκόνα