Χαρὰ βαθειά… Ἀπόλυτο… Χαρὰ δίχως ὅρια…
Ἀκόμη κι ὅταν γύρω μας ὅλα καταπονίζονται, σκοτεινιάζουν, βαραίνουν, γέρνουν…
Νὰ νοιώθῃς χαρά… Βαθειά, ἀπόλυτο, παγκόσμιο… Χαρὰ ποὺ θὰ ἀγκαλιάζη ὅλον τὸν κόσμο καὶ θὰ τὴν μοιράζῃς ἁπλόχερα ὅπου χρειάζεται… Γιατὶ χρειάζεται καὶ τὸ ξέρεις…

Πῶς γίνεται ὅμως νά ξεπεράσουμε τίς στασιμότητες καί νά βγοῦμε ἐπάνω ἀπό αὐτές;
Πῶς γίνεται νά ξεχάσουμε τόν πόνο τῶν διπλανῶν μας;
Πῶς γίνεται νά ἀγνοήσουμε τήν δυστυχία τῆς καταῤῤεύσεως;

Χαρὰ νὰ νοιώθῃς. Νὰ αἰσθάνεσαι τυχερὸς ποὺ εἶσαι ἐδῶ σήμερα καὶ βιώνεις αὐτὲς τὶς μεγάλες ἀνατροπές.
Νὰ ἔχῃς μέσα σου πάντα σὰν φυλακτὸ τὴν Ἑλλάδα, ὄχι ὅπως μᾶς τὴν ἔμαθαν, ἀλλὰ ὅπως καλούμεθα νὰ τὴν ξαναμάθουμε κι ὅπως ἤδη σοῦ ψιθυρίζει ἡ Ἀλήθεια της…
Νὰ κρατᾷς ζωνταντὴ τὴν πίστι τῆς Ἀπελευθερώσεως…
…γιατὶ μᾶς ἀναμένει νὰ τὴν ζήσουμε…
…καὶ τώρα, ποὺ αὐτὰ τὰ ἔχεις ζωντανὰ μέσα σου, Χαρὰ θὰ νοιώσης, γιατὶ εἶσαι ἐδῶ, τώρα, αὐτὴν τὴν στιγμή. Γιατὶ ἀντιλαμβάνεσαι, γνωρίζεις, μοιράζεσαι, ἀνακινεῖς, ἐνεργοποιεῖς, ἀναμένεις καὶ βλέπεις λίγο πίσω ἀπὸ τὰ γεγονότα. Γιατὶ ἐὰν δὲν ἤσουν ἐσὺ ἐδῶ, δὲν θὰ ἦσαν καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ μαζὺ σηκώσατε τὴν ἀγωνία τῆς Ἀνθρωπότητος στὴν πλάτη σας…
Διότι ἐὰν δὲν ἦσαν ἔτσι τὰ πράγματα, δὲν θὰ ὑπῆρχε  διέξοδος κι Ἄνοδος…
Διότι ἤδη ἐξεκίνησαν ὅλα νὰ κινοῦνται ὅπως τοὺς πρέπει…
…καὶ ἐξεκίνησαν ἐπεὶ δὴ ἐσὺ ἤσουν ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε, ὅταν ἔπρεπε…
…γιατὶ δὲν θυμόσουν πὼς ἤσουν πολεμιστής… Μὰ τώρα τὸ γνωρίζεις…

Χαρὰ νὰ νοιώσῃς… Ἀπόλυτο!!! Εἶσαι ἐδῶ κι αὐτὸ μετρᾶ…
Εἶσαι κομμάτι αὐτοῦ ποὺ συμβαίνει καὶ κύτταρό του… Εἶσαι ὅλα αὐτὰ ποὺ δὲν ἤξερες καὶ μία νύκτα εἶδες νὰ τὸ γράφουν τὰ ἀστέρια…
…Χαρά… Μόνον!!!
Διότι καὶ ἡ Θυσία, ὅταν ἔχει σκοπὸ μεγάλο κι ἀληθή, μόνον Χαρὰ ἀφήνει πίσω της!!!

Φιλονόη

εἰκόνα