Γιὰ νὰ ἐντοπίσουμε ὡς ἄτομα τὸ ποιὲς θὰ εἶναι οἱ ἀναγκαῖες, γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας, προτεραιότητες, καλὸ εἶναι νὰ σταματήσουμε μερικὲς στιγμὲς καὶ νὰ ἐπανεξετάσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Διότι ἄλλο οἱ ἐπίπλαστες προσωπικές μας ἀνάγκες καὶ ἄλλο οἱ ἀληθεὶς καὶ πραγματικές μας προσωπικὲς ἀνάγκες.

Οἱ ἐπίπλαστές μας ἀνάγκες προέρχονται ἀπὸ τὸ μοντέλο τοῦ δυτικοῦ τρόπου διαβιώσεως, ὅπου τὸ ἄτομον λειτουργεῖ μόνον ὡς καταναλωτής, δίχως νὰ συνειδητοποιῇ (καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ ἐκτιμᾷ καὶ νὰ σέβεται) ὅλα ἐκεῖνα ποὺ χρειάζεται ἀληθῶς γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ. Οἱ πραγματικές μας ἀνάγκες εἶναι πολὺ διαφορετικές, ἀλλὰ λιγότερες, ἐνῷ σχετίζονται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον μὲ τοὺς παναρχαίους τρόπους ἐπιβιώσεως τῶν ἐμβίων ὄντων στὸν πλανήτη μας.
Καὶ εἶναι πολλὲς ἐκεῖνες οἱ φορὲς ποὺ τὰ συγχέουμε αὐτὰ μεταξύ τους…

Γιὰ παράδειγμα λοιπόν…
Δὲν χρειαζόμεθα περισσότερες ἠλεκτρικὲς καὶ ἠλεκτρονικὲς συσκευές, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ ἐπικοινωνία, πρὸ κειμένου νὰ ἐπαναδομηθῇ ἡ κάθε μας κοινωνία σὲ ὑγιεῖς βάσεις καί, καταληκτικῶς, νὰ ἐπαναδομήσουμε τὶς πολιτείες μας ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Πῶς θά ἐπιτευχθῆ ὅμως αὐτή ἡ ἐπικοινωνία ἐάν δέν ὑφίσταται τό ἀναγκαῖον «ὑπόστρωμα» πού θά τήν διασφαλίση καί τό ὁποῖον λέγεται «καλή θέλησις»; Καί πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀπό κοινοῦ, ἰδίου μεγέθους καί δυναμικῆς, «καλή θέλησις» ὅλων τῶν μελῶν μίας κοινωνίας; Ποιό εἶναι τό ἀναγκαῖον ἐκεῖνο ὑπόστρωμα πού θά πατήση ἐπάνω του ἡ «καλή θέλησις», ἐάν ὄχι ἡ κοινή στόχευσις τῶν μελῶν αὐτῆς τῆς (ὁποιασδήποτε, ἀκόμη ὅμως ἀρκετὰ μελλοντικῆς) κοινωνίας;
Κυττώντας ὅμως μόνον τὸ νὰ καλύψουμε τίς πρόσκαιρές μας ἐπιθυμίες, τότε πῶς θά μπορέση νά διασφαλισθῇ ἡ κοινή στόχευσις, πού θά ὁδηγήση στήν δημιουργία τῆς «καλῆς θελήσεως» καί πού μέ τήν σειρά της θά μᾶς βγάλη ἀπό τά τέλματα; Πῶς γίνεται τελικῶς νά θέσουμε τό Ὅλον ἐπάνω ἀπό τό Μέρος ἐάν ὁ κάθε ἕνας μόνος του δέν ἐπιλέξῃ αὐτήν τήν θέσιν καί στάσιν ζωῆς δίχως βία καί δίχως πιέσεις ἀπό τούς γύρω του ἤ ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες;

Ὑπάρχουν δύο δρόμοι γιὰ νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὶς προτεραιότητές μας καὶ νὰ τὶς ἱεραρχήσουμε μὲ νέες, πιὸ χρήσιμες, γιὰ ὅλους μας, ὁπτικές.

• Ἡ μία διαδρομὴ ἐχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν προσωπικὴ ἐπιλογὴ καὶ συμβαίνει μόνον ὅταν τὸ ἄτομον, κατόπιν κάποιων ἐσωτερικῶν διεργασιῶν, ἐπιλέγει νὰ διαφύγῃ τῆς μαζοποιήσεώς του, νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὰ περιττὰ καὶ νὰ ἑστιάσῃ στὰ σημαντικὰ κι ἀναγκαία. Γιὰ νὰ συμβῇ ὅμως κάτι τέτοιο ἀπαιτεῖται προσωπικὴ ἀποφασιστικότης, ἐνδεικτικὴ αὐτό-πεπαίδευσις καί, κυρίως, ἰσχυρὰ θέλησις. Μά, αὐτά, κρίνοντας ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, συμβαίνουν ἀκόμη σὲ ἐλαχίστους.
• Ἡ ἄλλη διαδρομὴ ὅμως, αὐτὴ ποὺ ἐπιλέγουν οἱ περισσότεροι, εἶναι τῆς ἀναβλητικότητος καί, σὲ κάποιες περιπτώσεις, τῆς ἀπαξιώσεως καὶ τῆς ἀδιαφορίας.
  Ἡ ἀναβλητικότης, ὅταν ἐπικρατῇ, δηλώνει ἐκ τῶν πραγμάτων μὴ ἀποφασιστικότητα καὶ τελικῶς μὴ ἐνεργοποίησιν τοῦ ἀτόμου. Ἡ ἀπαξίωσις καὶ ἡ ἀδιαφορία ξεπερνοῦν τὰ ὅσα συνεπάγονται δεινὰ ἀπὸ τὴν ἄγνοια κινδύνου καὶ τείνουν νὰ ὁδηγήσουν τὸ ἄτομον σχεδὸν στὴν …αὐτοχειρία!
  Ἡ ἐνεργοποίησις θὰ ἐπέλθη, οὔτως ἢ ἄλλως κάποιαν στιγμή, γιὰ ὅλους, διὰ τῆς ἀσκουμένης βίας, ἐκ τῶν ἐξωτερικῶν συνθηκῶν, πρὸ κειμένου νὰ ἀντιμετωπισθῇ ἡ Ἀνάγκη τῆς Ἐπιβιώσεως. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια μάλιστα αὐτὴ ἡ βία, ποὺ ἐξ Ἀνάγκης ἐνεργοποιεῖ τοὺς πολλούς, προέρχεται ἀπὸ τὴν κοινὴ διαπίστωσιν τῶν ἀδιεξόδων. Τότε καὶ μόνον τότε οἱ πολλοὶ ἀποφασίζουν νὰ ἀλλάξουν προτεραιότητες καὶ νὰ συνδράμουν σὲ κάτι αὐτονόητον. Μόνον ποὺ τὸ κάνουν ἀπολύτως ἐνστικτωδῶς κι ὄχι λογικῶς, ὡς ὄφειλαν, πρὸ κειμένου νὰ μειώσουν, ὅσο τὸ δυνατόν, τὶς παγίδες. Πρὸς τοῦτον λοιπὸν καὶ οἱ ἀπώλειες σὲ ἀνθρώπινες ζωὲς αὐξάνονται.
  

Ἐπὶ τοῦ παρόντος λοιπόν, γιὰ ἀρχή, ἐὰν ἤδη δὲν τὸ ἔχουμε πράξῃ, καλὸ εἶναι νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὶς ἀνάγκες μας καὶ νὰ ἱεραρχήσουμε ἐκ νέου τὶς προτεραιότητές μας. Ἴσως κάτι τέτοιο νὰ μᾶς κάνῃ νὰ φαντάζουμε ὡς γραφικοί, στὰ μάτια τῶν πολλῶν, ἀλλὰ δὲν ἔχει καὶ τόση σημασία. Σημασία ἔχει νὰ ξεκινήσουμε, διότι οὔτως ἢ ἄλλως δὲν θὰ ἀποφύγουμε τὴν διαδρομή, μὰ καὶ τοὺς κόπους της.
Τὸ ζητουμένον εἶναι, γιὰ τὴν ὥρα, νὰ μειώσουμε, ὅσο τὸ δυνατόν, τοὺς πόνους καὶ τὶς ἀναταράξεις στὶς ζωές μας, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ προετοιμασθοῦμε ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερα, γιὰ τὴν ἐπομένη ἡμέρα.

Φιλονόη

εἰκόνα