Γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ὑπὸ συνθῆκες πιέσεως ἀκόμη καὶ ἡ ὅποια, μικρὴ σὲ διάρκεια, χαλάρωσις εἶναι τοὐλάχιστον δύσκολη, ἔως κι …ἀδύνατη.
Διότι ἀκόμη κι ἐὰν τὸ σῶμα ξεκουρασθῇ, τὸ μυαλό, οἱ σκέψεις του, ταξειδεύουν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ …πουθενά!
Κι ὅταν λέω πουθενά, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἐποχὲς ποὺ ζοῦμε, ἐννοῶ τὸ …πουθενά!!! Δῆλα δὴ τὸ ἀπόλυτο …ἄδειασμα τοῦ μυαλοῦ μας ἀπὸ σκέψεις, φόβους, ἐλπίδες.

Τὸ νὰ ἐπιτύχουμε, ἀκόμη καὶ γιὰ μερικὰ δευτερόλεπτα, αὐτὴν τὴν μεγάλη στιγμὴ τοῦ …ἀδειάσματος, εἶναι μία ἀνάγκη ποὺ οὐδεὶς μᾶς ἐξήγησε καὶ μᾶς ἀνέλυσε. Καὶ κάτι τέτοιο εἶναι ἀναγκαῖον, διότι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ στὴν Φύσιν δὲν ὑπάρχει κενό, ἡ ἐπίτευξις τοῦ …«κενοῦ σκέψεως» προκαλεῖ κάτι σὰν κάθαρσιν καὶ ταὐτοχρόνως μίαν …«ἐπανεκίνησιν».
Εἶναι σὰν νὰ …«μηδενίζουμε», σὰν νὰ πετᾶμε τὰ σκουπίδια καὶ νὰ ἀφήνουμε χῶρο μόνον γιὰ τὰ χρήσιμα, τὰ ὄμορφα καὶ τὰ σημαντικά.

Πῶς μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε;
Δύσκολα τὰ πρῶτα βήματα, μὰ ἀναγκαῖα.
Χρειάζεται πρωτίστως ἡ ἀπόφασις καὶ δευτερευόντως ἡ  δράσις.
Καὶ ἡ δράσις, σὲ κάτι τέτοιο, σημαίνει …ἀδράνεια σκέψεως, γιὰ λίγο στὴν ἀρχή, ἀλλὰ γιὰ πολὺ περισσότερο, ὅσο κυλᾶ ὁ καιρός. (Οἱ γνῶστες τὸ ἀποκαλοῦν καὶ διαλογισμό).

Ὅσος χρόνος κι ἐὰν χρειασθῇ, ἀξίζει πραγματικὰ τὸν κόπο νὰ τὸ δοκιμάσουμε.
Συμβαίνει …ξαφνικά, μετὰ ἀπὸ πολλὲς πολλὲς …ἀποτυχημένες προσπάθειες ἀλλὰ συμβαίνει σὲ ὅσους τὸ ἀποφασίσουν.
Ἡ ἐμπειρία εἶνα μοναδική, ἰδίως ἐὰν δὲν τρομάξουμε καὶ ἐπιλέξουμε νὰ εἶναι καὶ ἐπαναλαμβανομένη.
Μὰ τὸ σημαντικότερον ὅλων εἶναι πὼς μετὰ ἀπὸ κάθε …ἄδειασμα ἐμεῖς αἰσθανόμεθα Γεμάτοι καὶ πλήρεις!!!

Φιλονόη

φωτογραφία