Στὴν πέτρα σκάλισα τὸν ἣλιο
καὶ ὂρθωσα βουνὰ
στὸ κύμα τοῦ πελάγου
Συνέχεια →

Σέρνονται στὶς σκιὲς καὶ ἀφουγκράζονται,
ἐνεδρεύοντας τοὺς πλανημένους,
ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ μονοπάτι τῆς λήθης,
τοῦ φόβου καὶ τῆς ἀπληστίας.
Συνέχεια →

Οἱ σκέψεις μου γέμισαν τὸν φθινοπωρινὸ ἀέρα
σὰν τὰ κιτρινισμένα φύλλα.
Σκέψεις ποὺ διαμορφώθηκαν ἀργὰ καὶ ἀνεπαίσθητα
ὃταν οἱ ξεριζωμένοι αἰῶνες πέρασαν μπροστά μου,
γλιστρῶντας στὸν χρόνο
ἀθέατοι καὶ ἀνέγγιχτοι τοῦ συλλογικοῦ τρόμου
ποὺ τμῆμα του εἲμαστε προσθήκη.
Συνέχεια →

Αὐτὴ ἡ χώρα,  Ἑλλάδα ποὺ ὀνομάζεται,

ἔχει περίπου δέκα μὲ ἕνδεκα ἑκατομμύρια Ἔλληνες.

Ἐμᾶς… ἐμᾶς ποὺ εἴμεθα Δημοκράτες καὶ ὑπερήφανα Ἐλεύθεροι. Συνέχεια →

Βάραινε στὰ χέρια του
ὁ θάνατος
καὶ τὰ κορμιά κείτονταν,
δὲν εἶχαν ἄλλη ζωὴ
Συνέχεια →