Σωπαίνει τώρα τὸ στόμα τῆς σιωπῆς
κι᾿ ἀγνάντια τῶν ματιῶν μου παραστέκουν
ζερβόδεξα τῆς πασχαλιᾶς, οἱ ἲσκιοι
οἱ ἲσκιοι τῶν μεγάλων ἰδεῶν
ποὺ μ᾿ ἒσυραν στὴν σκόνη τῆς ἀλάνας
καὶ στροβιλίζομαι βουβὸς καὶ τυφλωμένος
γύρω ἀπ᾿ τὸν ἱστὸ τῆς σημαίας τῶν ἰσμῶν
μήπως καὶ στάξῃ μου στὰ βλέφαρα ἡ ὀργὴ
ὀργὴ τῆς νιότης κι᾿ ἀναβλέψω.
Τόσο καθάρια νἂχω τὴν ματιά,
τὰ χέρια μου ἂσπιλα, τὸν λόγο μου μαχαίρι
νἂχω στὴν τσέπη μου τὸ φίλημα
καὶ τὸ χαμόγελο τοῦ σάπιου χαρουπιοῦ
πρὶν τῆς γῆς σκουλῆκι νὰ γεννῇ
νὰ τὂχω γιὰ ἀντήλιο στὰ πλάτια τοῦ νοτιᾶ
νὰ σκιάζῃ μου τὸ μέτωπο, τὸ βῆμα νὰ δροσίζῃ.
Τώρα ἡσυχάζω.
Μὲ τὸν Μορφέα παραμάσχαλα
κτυπῶ στὶς αὐλόπορτες τὶς μανταλωμένες
«Γῆ Ποθητή» ποιητικὴ συλλογὴ (2002 – 2003)
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.