Ἔπειτα ἀπὸ πολὺν κόπο καὶ τρέξιμον  λόγῳ ἀσχετοσύνης μὲ τὴν γραφιστικήν, κατάφερα καὶ ἔφτιαξα αὐτὸ τὸ βιβλίον κυριολεκτικῶς μόνος μου, βάζοντας τὸν γραπτόν μου λόγον σὲ τάξιν μὲ τὰ ζωγραφικὰ ἀριστουργήματα τῆς Ἀσπασίας Χαϊκάλη. Ἐχθὲς κατάφερα καὶ ἐκτύπωσα ἕξι ἀντίτυπα σὲ φωτοτυπάδικον μὲ χρωματιστὸν  ἐξώφυλλον καὶ ὀπισθόφυλλον καὶ δεμένον μὲ σπιράλ καὶ σήμερα καμαρωτὸς καμαρωτὸς ἐπῆγα εἰς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν νὰ τὸ καταθέσω, ὥστε ἐπὶ ἴσοις ὅροις νὰ διεκδικήσω τὸ Ἀκαδημαϊκὸν βραβεῖον ποιήσεως τοῦ 2015. Ὄχι βέβαια πὼς περίμενα νὰ τὸ πάρω, μὰ κάθε ἄνθρωπος  καλλιτέχνης, θεωρεῖ τὴν ἐργασίαν του σημαντικήν. Συνέχεια →

Κύτταξα μὲ ἀφρισμένο μάτι
τὸν ὀρίζοντα
καὶ ἀνάσανα τὸν ἀέρα
ποὺ ἀνέθρεψε
γενιὲς πολεμιστῶν·
σὰν ποτάμι φουσκωμένο
ἀπὸ τὴν βροχὴ
Συνέχεια →

Μιὰ γουλιὰ κρασὶ ἀκόμη εἰς τὰ χείλη του ἔσταξε

κι εὐθὺς ὅλος ὁ κόσμος γύρω του μακρὺς καὶ ἄνυδρος ἔγινε δρόμος.

Πίσω του εἶχε τοῦ νησιοῦ του τὸ δείλι καὶ τὸ χάραμα Συνέχεια →

Εἰς τὴν ἄκριαν τῶν βράχων μεριά,

μερικὲς δρασκελιὲς σιμὰ εἰς τὸ κάποτες ξακουστὸν λιμάνι,

γέρος πιάς, ὀρθὸς στεκόμουν

κι ἦταν ἐμπρός μου τ’ ἀφρούδιασμα τοῦ πελάου Συνέχεια →

Σούρουπον εἶναι, Σαββάτου μέρος τῆς νυκτός,

εἰς τῆς Μάνδρας τὸ Χαγιάτι

κι εἶναι τὸ τζάκι σιωπηρόν,

γεμᾶτον τὸ κανάτι. Συνέχεια →