Μὲ δισταγμὸ μπήκαν στὸν αἰώνα
μὲ φόβους γιὰ ἕναν δύσκολο χειμώνα…
Διακριτικὰ ἀνέκαθεν κρυμμένα
μὲ τὰ δικά του σχέδια τὸ καθένα…
Τά΄ πιανε πανικὸς σὲ κάθε ὀσμή μεγάλη
κρυφὰ ἀλλάζαν μεταξύ τους τὴ σκυτάλη…
Κι ἤξεραν πὼς μποροῦσαν νὰ ἐπιζήσουν
μόνον ἄν ἔλθουν κι ἄλλοι νὰ καθίσουν…
Κι ἡ πρόοδος ἦρθε διακριτικὰ
μὲ νέες ἰδέες κι ἀποσμητικά.
Βῆμα τὸ βῆμα κυκλοφόρησαν τὰ νέα
πὼς γίνονται τ΄ ἀσήμαντα σπουδαῖα…
Κι ἀφοῦ εἶδαν πὼς περπάταγε ὁ μῦθος
ἀντικατέστησαν τὸ ἦθος μὲ τὸ πλῆθος…
Κι ὅταν ἐπῆλθε πλήρης σύγχυση στῶν ἰδεῶν τὶς γεύσεις
ὅλα τους συγχωνεύτηκαν σ΄ ὁμαδικὲς ἀποχετεύσεις…
Κι ἐπικαλούμενα ἐν τέλει καὶ τὴν χούντα
ἔγιναν πλέον δοχεῖα συγκοινωνοῦντα…
ΤΑΣΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
(ἀπὸ τὴν ποιητικὴ συλλογὴ «Πάραλος, 1981-1983»)