Στὸν κόσμο μας ὅλα τὰ ἔμβια ὄντα ἐπιλέγουν, κάθε στιγμή, ὑποσυνειδήτως μὰ καὶ γιὰ λόγους αὐτοπροστασίας τους, τὸ νὰ καταναλώσουν τὴν μικροτέρα δυνατὴ ἐνέργεια, πρὸ κειμένου νὰ συντηρηθοῦν καὶ νὰ ἐπιβιώσουν. Μόνον γιὰ λόγους Ἀνάγκης κάποιος (ἢ κάτι) ἀφήνει τήν, ὅσο τὸ δυνατόν, πλησιεστέρα στὴν ἀδράνεια στατικότητά- ἔως ἀκόμη καὶ ἀκινησία- του, γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ … Συνέχεια
Σκεφθήκαμε μήπως ποτέ τό ἐάν θά μπορούσαμε νά ἀλλάξουμε οὐσιαστικά τήν ζωή μας; Ἀναρωτηθήκαμε μήπως τό γιατί ὑπάρχουν πτυχές της πού μᾶς ταλαιπωροῦν; Προβληματισθήκαμε γιά τά πραγματικά αἴτια κάποιων δυστυχιῶν μας;
Ὡραῖες οἱ θεωρίες… Ἀκόμη ὡραιότερες οἱ ἰδεολογίες…. Τέλειες οἱ …ὀνειρώξεις… Ὅμως… Ἕνα ὅμως ταλανίζει διαρκῶς τὴν καθημερινότητά μας, τὰ μυαλά μας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ λαμβάνουμε (συνήθως) τὶς λάθος ἀποφάσεις. Γιατί;
Εἶναι γεγονὸς πὼς μεγαλώνουμε σὲ ἕναν κόσμο ὄχι καὶ τόσο …ἀγγελικὰ πλασμένο. Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ὁ δυνατὸς ἐξουθενώνει τὸν ἀδύνατο. Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο λοιπὸν γιὰ νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε θύματα, ὀφείλουμε πρωτίστως νὰ παύσουμε νὰ εἴμαστε θῦτες.
Καὶ πρέπει, μὲ κάθε τρόπο, κάθε μας στιγμή, νὰ προστατεύονται.
