Εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ ἑστιάζουμε στὰ ἀτομικά μας λάθη καὶ στὰ λάθη τῶν ἄλλων… …μὰ τότε ἀν τὶ νὰ μεγαλώνουμε, ὡς Ἄνθρωποι, κλεινόμαστε σὲ μικρὰ ἢ μεγάλα κλουβιά, δίχως δυνατότες διαφυγῆς. Τὰ λάθη εἶναι ἀφορμὲς γιὰ γνώσιν κι ὄχι λουκέτα γιὰ ἰσόβια αὐτοτιμωρία.
Ἄς παραδειγματισθοῦμε λοιπὸν γιὰ νὰ ἐνεργοποιήσουμε καὶ τὴν δική μας φαντασία, ποὺ δυστυχῶς, οἱ λοιπὲς ἐξωτερικὲς συνθῆκες, μαζὺ μὲ τὴν παρανοϊκότητα τῶν ἡμερῶν, τὴν ἀλλοιώνουν.
Νὰ γίνῃ χρήσιμο. Ἰδίως σὲ ἕνα περιβάλλον ποὺ ἡ ἀποσύνθεσις ἐπικρατεῖ ὁπουδήποτε.
Στὸν κόσμο μας… Αὐτὸ χρειαζόμεθα ὅλοι μας…
Γιὰ νὰ τὴν ζήσῃς! Γιὰ νὰ τὴν ἐρωτευθῇς… Γιὰ νὰ καταλάβῃς… Δῶσε της χρῶμα μὲ τὰ ὄνειρα καὶ μετὰ ἀπαιτεῖται δέσμευσις γιὰ νὰ τὰ πραγματοποιήσῃς. Ἐάν ἐμεῖς δέν γίνουμε πρῶτοι αὐτὸ ποὺ θέλουμε γιὰ τήν κοινωνία μας, πῶς θά γίνουμε παράδειγμα καί τρόπος ζωῆς; Μέ ποιό κουράγιο θά βγοῦμε γιά νά κερδίσουμε αὐτά πού πιστεύουμε … Συνέχεια
Καὶ ἡ ὀμορφιά του. Ἀπὸ τὸ …«ταπεινότερο» ἀνθάκι, ἔως τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ τὸ …«σιωπηλό» μυρμηγκάκι, ἔως τὸν λέοντα. Ἀπὸ τὸ …ἀκούραστο Ὕδωρ, ἔως τὸν πολύχρωμο Οὐρανὸ τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως…
