Κάθε φορὰ ποὺ κάτι ἀποφασίζουμε, μικρὸ ἤ μεγάλο, μία δέσμευσις προσωπικὴ ἐπιτάσσει τὸ νὰ παραμείνουμε ἑστιασμένοι στὸν στόχο μας. Συχνὰ ὅμως ἡ ἀπόφασίς μας μᾶς φορτώνει μὲ μεγάλα, γιὰ τὶς ἀντοχές μας, βάρη. Ὁ μόνος τρόπος νὰ ξεπεράσουμε αὐτὴν τὴν παγίδα εἶναι ἡ …προπόνησις!!!
Ἡ ἐποχή μας τελειώνει καὶ σιγὰ σιγά, εἶτε τὸ θέλουμε εἶτε ὄχι, περνᾶμε στὴν Νέα Ἐποχή. Ὄχι αὐτὴν ποὺ εὐαγγελίζεται φυσικὰ ἡ νέα (καὶ παλαιά) τάξις πραγμάτων ἀλλὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Ἀναγεννήσεως τοῦ Ἀνθρώπου.
Ναί, πράγματι, ἐκ πρώτης ὄψεως εἶναι πολὺ δύσκολη, ἔως καὶ δυσβάστακτος. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ὁδεύουν γιὰ ἀλλοῦ κι αὐτὸς μόνος του… Δίχως συντρόφους, δίχως συμμάχους, δίχως ὑποστηρικτές… Ἐκ πρώτης ὄψεως… …καὶ μόνον!!!
Ἡ μουσικὴ κλείνει μέσα της τὴν Ἁρμονία. Ἡ Ἁρμονία κλείνει μέσα της τὰ Μαθηματικά. Τὰ Μαθηματικὰ κλείνουν μέσα τους τὴν Λογική. Κι ἐμεῖς δὲν φημιζόμεθα γιὰ τὴν …Λογική μας!!!
Εἶναι τόσο μεγάλες οἱ ἀλλαγὲς στὴν ζωή μας πλέον, ποὺ ὑποχρεωνόμεθα νὰ ξεμάθουμε τὰ πάντα καὶ νὰ τὰ ξαναμάθουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή. Συνήθειες μίας ζωῆς πρέπει νὰ μείνουν πίσω μας καὶ ἀποφάσεις, γιὰ τὴν ζωή μας πάντα, πρέπει νὰ λαμβάνονται πλέον καθημερινῶς καί, σὲ κάποιες περιπτώσεις, βιαίως.
