Θεωρητικῶς σήμερα (καὶ μόνον θεωρητικῶς) ξεκινᾶ τὸ θέρος… Θεωρητικῶς πάντα (καὶ μόνον) ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἔως σήμερα ὅμως, εἰδικῶς στὴν περίοδο του Θέρους, ὁ (κάθε εἴδους) Πόλεμος κορυφώνετο καὶ ὁ Ἔρως εἶχε πάντα, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ (κάθε εἴδους) Πολέμου, τὴν τιμητική του. Συνέχεια →

Ἀπὸ ἄλλες ὀπτικές… Πιὸ …φυσικές!!!
Πιὸ Ἀναγκαῖες… Πιὸ οὐσιαστικές…

Ὁ κόσμος μας, ὅπως τὸν γνωρίζαμε, καταῤῥέει. Συνέχεια →

Συχνά, πάρα πολὺ συχνότερα ἀπὸ ὅσο θὰ θέλαμε, διαπιστώνουμε πὼς ἀπὸ τὴν ζωή μας ἀπουσιάζουν τὰ χάδια. Τὸ χάδι εἶναι ἡ μεγίστη ἔκφρασις τῆς τρυφερότητος, ποὺ ἐκφράζει τὴν ἀγάπη. Μίαν ἀγάπη ὅμως ποὺ ἐπιζητοῦμε μόνον ἀπὸ τοὺς γύρω μας, ἀγνοῶντας πὼς ἡ μόνη πηγὴ αὐτῆς εἶναι ὁ ἑαυτός μας. Συνέχεια →

Οἱ στιγμές μας, αὐτὲς ποὺ μᾶς σημαδεύουν, εἶναι πάντα πρόσκαιρες καὶ δὲν ξεπερνοῦν σὲ διάρκεια τὰ μερικὰ δευτερόλεπτα ἢ λεπτά. Κι ὅμως… Δὲν παύουν διαρκῶς νὰ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ στιγμὲς εἶναι Ὅλη ἡ ζωή μας. Συνέχεια →

Κάποιες φορὲς στὴν ζωή μας ἐμφανίζονται τὰ δύσκολα. Αὐτὰ τὰ δύσκολα εἶτε προέρχονται ἀπὸ δικές μας ἀβλεψίες εἶτε ἀπὸ ἄλλων, μὰ πάντα φέρνουν ἐμπόδια, ποὺ γεννοῦν προβληματισμοὺς καὶ ὀργὴ καὶ θλίψεις καὶ ἀγωνίες καὶ φόβους καὶ ἀνασφάλειες…
Καὶ ἴσως, ἀρκετὲς φορές, νὰ μᾶς ἀκινητοποιοῦν. Συνέχεια →

Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν μᾶς κάνουν καλό.
Ἀπὸ ἁπλὲς πεποιθήσεις, ἐνοχές, ἀποφάσεις, παράλογες δεσμεύσεις, ἀντιλήψεις, παρανοήσεις, ἔως κατάλοιπα ἀτομικά, οἰκογενειακὰ καὶ κοινωνικά.
Καὶ συχνὰ εἶναι δύσκολο νὰ διαχωρήσουμε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμμα τους, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἀναγκαιότητά τους ἢ τὴν ἀχρηστία τους. Συνέχεια →