Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δεσποτάκης Δημήτρης

Λογοφόνοι

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Εἶμαι ὁ Δεσποτάκης τῆς Δαμητρός,
Ἕλλην.

Καὶ λέγω Ἕλλην παρὰ τὶς προσπάθειες
ποὺ τὸ σύστημα καταβάλλει,
ὥστε νὰ μὲ πείσῃ πὼς δὲν εἶμαι
ἤ ἔστω νὰ ξεχάσω πὼς εἶμαι,
καθὼς πιὰς δὲν ἔχω ὄνειρα,
παρὰ αὐτὸν τῆς Ἐλπίδος…
 

Ἐλεύθερος ἢ δοῦλος;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μᾶλλον δὲν μοῦ ἄρεσε ποτὲς ἡ Ἐλευθερία,
διὰ τοῦτον,
ἐπέλεξα νὰ γεννηθῶ Ἀνθρωπος·
ἄνθρωπος τοῦ χρόνου
ἤ δοῦλος τοῦ χρόνου·
ἄνθρωπος τοῦ χώρου
ἤ δοῦλος τοῦ χώρου·
ἄνθρωπος τῶν ἄλλων
ἤ δοῦλος τῶν ἄλλων·
ἄνθρωπος τῶν πάντων
ἤ δοῦλος τῶν πάντων·
ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ
ἤ δοῦλος τοῦ θεοῦ… Συνέχεια →

Ἔρως ἤ Ἀ-γάπη;

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

 

   Ἀ-γάπη…Τὸ περὶ ἀγάπης δέ, κατάγετε λένε συνήθως ἐκ τοῦ λίαν-πολύ
καὶ τοῦ πάομαι-ἀποκτῶ, κατέχω….Κτητικὸν συναίσθημα…καὶ ὅπου κτητικόν,
μὴ Ἐλεύθερον κατ’ ἐμέ, ἄρα καὶ μὴ Ἐρωτικόν, ἄρα σύνηθες….ἀγάπη δηλαδή, σχεδὸν μία συνήθεια! Ἴσως ἡ μοναδικὴ λέξις ποὺ δὲν ἀπασχόλησε καθόλου, μὰ καθόλου, τοὺς μεγίστους τῆς παγκοσμίου φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, τραγωδίας. Μήτε Πλάτων, μήτες Ἀριστοτέλης, Εὐρυπίδης, Ὅμηρος, Αἰσχύλος, Σοφοκλῆς, Ἡράκλειτος καὶ οὐκ ἐστὶν αὐτῶν ἀριθμός. Μήποτες ἀνέλυσαν τὴν λέξιν αὐτήν, μὲ τὸ ἴσως στερητικὸν Ἄλφα εἰς τὸ ξεκίνημά της… Αὐτὸ καὶ μόνον, σὲ σκέψεις μὲ βάζει, διότι κατ’ ἐμέ, τὰ πάντα εἶναι Ἔρωτας! Ὅταν Αὐτὸς ἐχρηματίσθη ντροπὴ ἀπὸ τὸ σύστημα τῶν ἀρνητῶν τὴν φύσιν τους, μοῦ ἔμαθαν τὴν λέξιν ἀ-γάπη…Τὸ μέγιστον λοιπὸν κρυμμένον μήνυμα, εἶναι ὁ Ἔρως, ὁ Θεῖος Ἔρως.

Συνέχεια →