Ἤ θά ἀνασκουμπωνόμεθα ταχύτατα γιά νά ξεκινήσουμε νέους ἀγῶνες;
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Θὰ νικήσουμε!
Βλέπουμε ἔως ἐκεῖ ποὺ …μποροῦμε!!!
Πόσο ὑπερβολικὸ ἀκούγεται κάτι τέτοιο…
Μά, ὅμως, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξαφνιάζῃ, τελικῶς, εἶναι καὶ τὸ μόνον ἀληθές.
Συνέχεια
Ὑπάρχει κάτι γιά νά κάνουμε;
Ἤ ὄχι; Κι ἐάν ναί τί εἶναι αὐτό;
Τὰ τελευταία μνημονιακὰ χρόνια ὅλοι μας αἰσθανόμεθα διαρκῶς πὼς πιεζόμεθα τόσο ὅσο νὰ …σκάσουμε. Καταφέρνουμε, κάποιες στιγμές, κατόπιν μεγάλων καὶ ἰδιαιτέρως ἐπιπόνων ἀγώνων, νὰ …ἀνασάνουμε κάπως, πάντα μὲ δυσκολία, μά, ἀπὸ τὴν ἐπομένη, πάλι τὰ ἴδια. Ἀνάσες ἀνακουφίσεως, στιγμιαίες ποὺ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς ἡ πίεσις ἐπάνω μας διαρκῶς αὐξάνεται καὶ πὼς αὐτὸ δὲν πρόκειται νὰ παύσῃ…
Κι ἔτσι εἶναι…
Συνέχεια
Γιά νά κουνηθῶ πρέπει νά πονέσω πολύ;
Δῆλα δή αἰσθάνομαι βολεμένη μόνον ὅταν ὁ πόνος εἶναι τόσος, ὅσο νά τόν ἀντέχω;
Κι ἐάν ναί, τότε σέ τί διαφέρω ἀπό ἕνα ἁπλό …βατραχάκι πού χαζογελᾶ μέσα σέ ἕνα καζάνι, διότι δὲν ὑποψιάζεται, ἀλλὰ κι ἀντέχει; Καί τί θά συμβῆ μέ αὐτό τό βατραχάκι ὅταν θά ἀρχίση νά …βράζῃ; Θά προλάβη νά διαφύγῃ ἤ θά τελειώση μέ συνοπτικές διαδικασίες, δίχως νά τό ἀντιληφθῇ;
Παράθυρο στὸν κόσμο!!!
Τὸ παράθυρο στὸν κόσμο ΔΕΝ τὸ ἀνοίγουμε ἀνοίγοντας ἀπλῶς τὰ …παράθυρά μας, γιὰ νὰ μπῇ φῶς.
Τὸ παράθυρο στὸν κόσμο τὸ ἀνοίγουμε ἀνοίγοντας τὸ …μυαλό μας!!!
Καὶ τὸ μυαλό μας ἀνοίγει ἀπὸ …μέσα, ὄχι ἀπ΄ ἔξω. Συνέχεια
Ὡριμότης διά τοῦ συναισθήματος ἤ τῆς λογικῆς;
Γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν δυνατότητα τῆς ὀρθῆς κρίσεως χρειαζόμεθα ἐμπειρίες.
Οἱ ἐμπειρίες ὅμως ἀπὸ μόνες τους δὲν προσφέρουν κάτι, ἐὰν δὲν μποροῦμε νὰ τὶς ἐπεξεργασθοῦμε, νὰ τὶς ἀναλύσουμε καὶ τελικῶς νὰ τὶς μετατρέψουμε σὲ γνώσεις.
Ἄρα ναὶ μὲν το συναίσθημά μας μᾶς ὁδηγεῖ στὶς ἐμπειρίες, ἀλλὰ ἡ λογική μας εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ τὶς ἀναλύση καὶ θὰ τὶς ἀξιοποιήσῃ. Συνέχεια