Γράφει ο Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος

Κάποια στιγμή η “φούσκα” της Εικονικής Πραγματικότητας η οποία σε περιβάλλει σκάει.
Και η Αλήθεια λάμπει σαν νεογέννητος Ήλιος στα αβυσσαλέα σκοτάδια των ψυχών που έσφαλαν.
Η Αλήθεια είναι μία … και δεν μπορεί να μένει κρυμμένη για καιρό.

Ο ενάρετος απλώνει τα χέρια και νιώθει τον Ήλιο να του ζεσταίνει την ύπαρξη.
Ο φαύλος τρέχει να κρυφτεί από τον ίδιο του τον εαυτό … από τις ίδιες του τις πράξεις που ζημιώνουν γενιές ολάκερες.

Συνέχεια →

Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ ἐὰν ἔχουμε καταλάβῃ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἤλθαμε σὲ ἐτοῦτην τὴν ζωή.
Ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ ἐὰν μποροῦμε, ἤ δὲν μποροῦμε νὰ γίνουμε εὐτυχισμένοι.
Ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ ἐὰν ἔχουμε δικαίωμα στὴν εὐτυχία. Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ ἁπλᾶ.
Πάρα πολὺ ἁπλᾶ. Μὲ αὐτὰ ποὺ ἔχω πορεύομαι.
Λίγα ἢ πολλά, ἐγὼ κάνω τὴν διαφορά.  Συνέχεια →

Το πρωί ήμουν στο γυμναστήριο για την πρωινή μου προπόνηση. Στη διπλανή τροχαλία ένας τύπος γύρω στο 1.80 με μια τεράστια κοιλιά, αγκομαχούσε με την κάθε του κίνηση, ενώ φορούσε μία μπλούζα με τα σήματα των Μονάδων Ελληνικών Καταδρομών, δύο τρία νούμερα μικρότερα από όσο ήταν το νούμερό του.
Ο τύπος από την αρχή φαινόταν ότι είχε θέμα με τον … εαυτό του, φωνάζοντας και βρίζοντας δεξιά αριστερά. Σαν κάτι σκυλάκια που γαυγίζουν, γαυγίζουν και συνεχίζουν να γαυγίζουν, αλλά όταν έλθει η ώρα να αποδείξουν ότι η δύναμή τους δεν εξαντλείται μόνο στην φωνή τους … λουφάζουν με την ουρά στα σκέλια.

Αν και λόγω τόσο επαγγέλματος όσο και στάσης ζωής  δεν μου αρέσει να έρχομαι στα χέρια με κάποιον, κάποιες φορές καλείσαι να αμυνθείς … άλλωστε όποιος γνωρίζει από Πολεμικές Τέχνες, γνωρίζει πως η φιλοσοφία τους βασίζεται στην απόκρουση της εχθρικής επίθεσης.

Συνέχεια →

Ἄλλη μιὰ «ἐργάσιμος» ἑβδομάδα ἔφθασε στὸ τέλος της.
Τὸ «ἐργάσιμος» περισσότερο ἀπὸ συνήθεια, μιᾶς καὶ περισσότεροι ἀπὸ 2.000.000 (ναί, ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ὁλογράφως!!!) ἄνθρωποι, οἱ περισσότεροι νέοι μέχρι 40 ἐτῶν, εἶναι ἄνεργοι, καὶ κυρίως, ἄεργοι, στὴν Ἑλλάδα… Μιὰ χώρα ποὺ χιλιάδες χρόνια γραμμικοῦ χρόνου ἔχει ἀφήσει χιλιάδες ἀριστουργήματα ἐργατικότητος, ἐμπνεύσεως καὶ Δημιουργίας, παρακαταθήκη σὲ εὐρωπαϊκοὺς «πιθήκους» ποὺ τολμοῦν νὰ Τῆς κουνοῦν τὸ δάκτυλο δασκαλίστικα. Συνέχεια →

Καὶ εἶναι ὑποχρέωσίς μας νὰ ἀνακαλύψουμε τὸν τρόπο γιὰ νὰ τὶς ἀποκτήσουμε…
Ἡ ὅποια μετακινησίς μας, ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε σὲ κάτι ἄλλο, προϋποθέτει δυνατότητες παρατηρικότητος καὶ λογικῆς ἐπεξεργασίας…
Γινόμαστε κάτι ἄλλο μόνον ὅταν παραμένουμε σὲ ἐγρήγορσι καὶ σὲ ἑτοιμότητα…
Συνέχεια →