Εἶχε αὐτὸ τὸ ἀνήμερο στὰ μάτια
Καὶ τὸ σμιλεμένο
τυραγνισμένο πρόσωπο
δήλωνε τὰ βάσανα
ποὺ ἡ ζωὴ τοῦ εἶχε ἀντιτάξει,
βάζοντας κατὰ μέρους
τὴν κοινωνική της μάσκα
Συνέχεια →

Αὐτό τό πεῖσμα τό τυφλό ἦταν
πού κράταγε ὁρθό τό κορμί
καί ἒκανε τήν καρδιά
νά βροντᾶ μουγγά στό στέρνο.
Συνέχεια →

Ἔπαψε ἡ βοὴ
στὸν τόπο τῆς ὀδύνης
Μιὰ στάλα ἰδρῶτας
κυλάει, χτυπάει
τὸ ἔδαφος
ρόδινη, πληγωμένη
Συνέχεια →

Ἒχεις αὐτὴν τὴν σκυθρωπὴ ὁρμὴ
καὶ τ`ἀγέρωχα στυλωμένο σῶμα
καθὼς παραδίδεσαι
στὴν εὒρωστη ἀνάσα τοῦ βουνοῦ
ποὺ πάλλεται καὶ γεμίζει τὰ πνεμόνια.
Συνέχεια →